Afscheid van Susie Jane. Blanquilla, Venezuela here we come (Blog 52)

Zaterdag 15 Juni, 2024. Afscheid BBQ Mayreau

Deze ochtend is Susie Jane al vroeg in de baai om 0800. Ik zit net aan de koffie. Van de visserman koop ik 5 Redsnappers. We gaan een mooie afscheids-BBQ op het strand regelen. Zoals het er nu uitziet ga ik Susie Jane, Danielle, Sander, Ava en Willem een lange tijd niet meer zien.  Busylivin, en twee Zweedse zeilboten komen ook mee BBQ’en. Sunriser en Britt gaan alvast naar Chatham Bay. Die volg ik morgenochtend wel. Ik maak samen met Sander de Redsnappers schoon en fileer ze voor de BBQ vanmiddag. Daarvoor gaan Sander en ik eerst op het strand nog even proberen of we het lek in mijn dinghy kunnen vinden. Het is een klein lek. Erg lastig om te vinden. We spuiten met zeepsop de hele boot af. Geen lek te vinden. Als laatste redmiddel gooien we de dinghy weer in het water. Met ook Brad en een van de Zweden proberen we elke kant onder te dompelen en met de duikbril onder water te zoeken. Dan eindelijk zie ik een heel klein lucht belletje. That’s it!! Gevonden. Een heel klein sijpelend gaatje. Als ik dit wil maken moet de boot terug aan dek want de reparatie moet 24 uur drogen. Motor er weer op en terugvaren naar boot. Motor er weer af, dinghy aan dek en dan plekje schuren en een plakker erop. De harder van de twee componenten lijn is echter opgedroogd. Gelukkig heb ik nog gewone lijm. Dan dat maar voorlopig proberen. Na het plakken besluit ik eindelijk de motor kap van de 15 pk ook maar zijn laatste top coatings te geven. Dat kan ik mooi doen als we op het strand BBQ’en. Daarvoor eerst de primer netjes gladschuren. Dat kan op het achter dek. De wind neemt de schuurstof mee zonder te veel rommel. Dan de aceton en de verfspuitbus en wat andere doeken in de emmer om mee te nemen. Samen met een koeltas vol met bier.

De rest van het eten en de vis heeft Danielle in de koelkast. Uiteindelijk hebben we een geweldige afscheid-BBQ op het strand met 6 verschillende boten. Iedereen heeft van alles meegenomen. Er is meer dan genoeg.

Tussendoor zet ik de motor kap drie keer in de top coating. Ziet er top uit. Nog een paar vernislaagjes en hij is als nieuw. Om 2000 ga ik met Sander en Danielle mee terug naar boord voor een laatste afscheidscampagne. Waar we mee begonnen zijn moeten we mee eindigen. Van Ava krijg ik, voor de kids naar bed ga, een mooie tekening als herinnering. En van beide een dikke knuffel. Ze zien me niet graag gaan. Als ik met Sander en Danielle op onze ontmoetingen proost komt Willem huilend uit zijn kooi. Ik moet echt even bij hem in de hut een verhaaltje voorlezen en hem geruststellen dat we elkaar weer gaan zien. Zeer ontroerend dat de kinderen zich zo snel aan me hechten. We hebben samen grote verhalen en ik lees een heel verhaaltjes boek voor terwijl Willem mij trots laat zien hoeveel kleuren hij op zijn licht strips heeft. Hij is een stuk gerustgesteld en gaat lekker slapen. Danielle, Sander en ik zitten nog lang over de beste reisplannen te praten. Fijn om zo met bekende echte cruisers te kunne filosoferen over de mogelijke plannen voor hen en voor mij. De mogelijkheden zijn oneindig als je wilt. No limits! Keuzes. Er zijn er veel. Het kan op dit moment alle kanten op. Maar ook ik begin overtuigt te raken dat ik op de goede weg ben. Give it time. Time will tell! Het leven is mooi zo. Wel of niet terug naar Nederland? Waarvoor ga ik terug als ik terugga? Is er een noodzaak om terug te gaan? Ga ik Elianne meer zien als ik thuis ben? Dat was in de afgelopen laatste twee jaar dat ik thuis was in ieder geval niet zo? Ik zou haar het liefste snel weer zien. Maar dat kan ook hier toch? En dan is het een vakantie van twee of drie weken waarin we samen veel leuke dingen kunnen doen. Dan zie ik haar meer dan eens in de zoveel tijd als we in Nederland zijn. Daar heeft ze veel te veel andere dingen en dan geen tijd voor Papa. Moeilijk! Als weken heb ik niets van haar gehoord. Ik heb een tijd proberen te bellen en appen maar kreeg weinig tot geen reactie. Ik heb meer dan een half jaar lang voorgesteld om in haar vakantie (met haar vriendje) een aantal weken mee te varen. Een skie vakantie met haar moeder naar Val Thorens (waar wij altijd samen naar toegingen) was belangrijker. Ik weet niet hoe ik het moet veranderen.

Zondag 16 Juni, 2024 Mayreau naar Union Island. Chatham Bay

Eerst eens even opruimen. Gisteren niks van gekomen. De kap van de buitenboordmotor is mooi opgedroogd. Nu nog twee laagjes vernis en hij is als nieuw.

De BBQ opruimen, alles aan kant maken. Dinghy nog even vastleggen voor ik ga varen. Dan een ontbijtje met eigen gemaakt brood. Om 0915 komen Danielle, Sander en de kids nog even op de koffie voor ik wegvaar. Ook Brad en Jackie komen als ik het anker licht nog even gedag zeggen. Die zal ik voorlopig wel een tijd niet zien. Op het zeil vaar ik de baai uit. Naar Union Island.

Het Nederlands Elftal speelt tegen Polen. Helaas kan ik de NOS niet rechtstreeks kijken in dit gebied. Echt jammer. Als ik de mannen van de tennis app is de wedstrijd al afgelopen. Vrijdag maar eens proberen mee te kijken via de what’s app video. Alhoewel ik dan in Blanquilla ben. Daar heb ik geen roaming. Nou dan maar achteraf kijken. Het is maar een kort stukje naar Chatham Bay, 6 mijl. Dus om 1115 lig ik alweer ten anker naast Britt. Voor me liggen Sunriser en Adventure. Voelt vertrouwd. Ik check het anker en zie dat het erg rotsachtig is. Niet een ideale houdkracht. Voorlopig blijft hij liggen. Ik spuit de motorkap van de buitenboordmotor twee keer in met blanke lak. Even laten drogen en dan is hij klaar. Top. De dinghy blaas is weer op. Nu afwachten of het lek gedicht is of dat er nog meer van die hele kleine lekjes in zitten. Morgenochtend weet ik het. Het is alweer een week geleden dat ik drinkwater gemaakt heb dus de watermaker zet ik twee uurtjes bij. Op de accu’s via de omvormer. Na twee uur zijn de accu’s gezakt van 88 % naar. Geen Generator gebruikt. Morgen maar weer eens een wasje draaien en kijken hoe de wasmachine zich houdt. Het verwarmingselement vertoont kuren waardoor er kortsluiting ontstaat en de hoofdschakelaar tript.  Aan het einde van de middag gaan we met z’n allen wat drinken in het resort. Britt, Sunriser Adventure en Abayomi. Als Ellen en Hugo me ophalen is het prachtig weer. Zal ik alle luiken dicht doen of openlaten? Zij hebben alles ook nog open. Nou ok deze keer dan maar openlaten. Ondertussen heb ik een facebook post gezien van een dame die naar Colombia wil. Vanaf dit eiland, Union Island. Ik stuur haar een persoonlijk berichtje of zij interesse heeft om mee te varen van hier via Los Roques naar Curaçao. Al snel heb ik een antwoord. Interesse is groot. Ik stel voor dat zij morgen naar de boot komt om elkaar te ontmoeten en de boot te bekijken. We verwachten woensdag richting Blanquilla te gaan. Er is nog een paar dagen tijd. Ze laat het me morgen weten. In het resort hebben ze ook lekkere versgebakken Pizza! Nou dan blijven we ook maar eten. De pizza is top en de biertjes smaken er goed bij. Leuk en gezellig.

Helaas begint het plots hard te regen. Shit alles nog open op de boot. Pfff, dat is de laatste keer dat ik alles openlaat als ik de wal op ga. Aan boord is veel nat. De voorhut kussens, de salontafel En in de achterhut mijn kussens en de matras. Echt de laatste keer dat ik dat doe!!! Nu alles dicht, beide drogers aan, de airco en de generator bij. Vocht is iets wat ik zoveel mogelijk wil voorkomen anders gaat alles schimmelen. Ik laat de drogers drie uurtjes draaien. Dan nog even de airco in de achterhut om alles weer af te koelen. Toch het meeste vocht eruit.  Helaas geen bericht of telefoontje van Elianne voor Vaderdag. Verdrietig☹. Het is wat het is maar wel erg jammer.

Maandag 17 Juni, 2024 Chatham Bay Union Island

Deze morgen wasje draaien. Het verwarmingselement doet het nog steeds op 40 graden. Maar regelmatig gebruiken dan kan het niet corroderen😊 Na een koffie duik ik nog even naar het anker. Voelt toch niet lekker met die rotsachtige bodem. Ik ben zeker iets gekrabd. Als ik bij het anker kom is het duidelijk. Ik ben zeker 5 m verder verschoven. Terug aan boord start ik de motor, haal het anker op en verplaats naar een plekje achter Britt. Daar ligt alleen zand. Gelijk bij de eerste poging houdt het anker. Beetje toeren achteruit, eerst 1000 en dan 2000. Als ik nog even naar het anker zwem zie ik het anker al helemaal niet meer. Volledig ingegraven. Zo zien we het graag. Slaapt een stuk rustiger. Ik maak een boerenomelet met tomaatjes en ui. En mijn brood is nog steeds top. Wel even roosteren na 4 dagen. Na het ontbijt was ophangen. Dan besluit ik de auto (dinghy) eens een schoonmaak beurt te geven. Eerst met een sopje. Daarna met polijst pasta de tubes schoonboenen. Weer hagelwit. Het lek lijkt gedicht. Dat is weer een opluchting. Hoef ik niet elke dag op te pompen. De onderkant van de dinghy doe ik straks wel onderweg als hij aan dek ligt. Op de romp van Abayomi boven water polijst ik gelijk wat roest en vuil strepen weg. De ochtend is alweer voorbij. De was kan weer worden opgevouwen. Die is al droog. Dan even wat eten en relaxen. Vanmiddag even de wal op. Om 1500 gaan Lindsey en ik een wandeling maken. Even nog wat bewegen. Straks als we naar Los Roques gaan zal er weinig te wandelen zij. Dan gaan we meer duiken. Ook intensief maar dit is anders. Lindsey haalt me op met zijn dinghy. We lopen over het steile rots pad omhoog. Hier ben ik drie maanden geleden met Shannon op de scooter ook over gereden naar de strandtent. Boven lopen we naar Bloody Bay in het Noorden van Union Island. Een verlaten overgroeid pad leidt naar het strand. Ooit was hier zelfs een pier. Zeker 100 jaar oud. Nu staan er alleen nog de betonnen palen. Ook dit is een steil pad. We verkennen de oude pier en lopen daarna terug naar Chatham Bay. Tijd voor een biertje op het strand. Ook Jos en Beatriz komen met de dinghy naar de strandtent. De eigenaresse herkent me nog.

Die man die met de scooter langs het rots pad kwam😊. Na de sundowner maak ik aan boord nasi goreng. Genoeg voor een paar dagen. Als we straks op zee zitten wel makkelijk.

Dinsdag 18 Juni Met Abayomi naar Clifton voor check out en boodschappen

Vandaag gaan iedereen mee met Abayomi om in Clifton uit te checken en boodschappen te doen.

Om 0930 komen Jos, Beatriz en Lindsey met zijn dinghy aan boord. We nemen een extra dinghy mee voor de

boodschappen. Beatriz is enthousiast en zeilt Abayomi helemaal naar Clifton. We maken een slag om tegen de wind de hoek om te komen. Het is een uurtje varen. Heerlijk stukje zeilen. Als we ten anker liggen om 1100 gaan we met twee dinghy’s naar het mooie dinghy dock. We klaren eerst uit. Daarna op zoek naar boodschappen. Het is weer aardig duur maar we hebben weinig keus. De komende weken zijn we veel bij verlaten eilandjes. Uiteindelijk hebben we onze tassen en trolley vol met tarwemeel, melk, bier, mais voor popcorn, veel fruit en groente. Ruim 1000 ECD, €340. Aan boord wassen we gelijk al het fruit en de groentes. Na drogen in de koelkast. We nemen een biertje en varen daarna terug naar Chatham Bay. Om 1600 liggen we weer ten anker. Als alles opgeruimd is maak ik een vers brood met de nieuwe tarwemeel en nieuwe gist. Dan komt Lindsey me ophalen en varen we naar Sunriser voor een sundowner. Met verse popcorn. Heerlijk. Eerst hijsen we mijn dinghy alvast aan dek voor het donker is. Die ligt gesjord voor de reis morgen. Het is mooi om van een ander schip Abayomi zo voor anker te zien liggen in de baai. Om 1900 terug aan boord maak ik met een beetje yoghurt cultuur van Beatriz nog een pot yoghurt. Er was geen verse yoghurt te krijgen en die van mij was over datum en zuur. Nog even Nieuwsuur en dan vroeg naar bed. Morgen gaan we rond 0600 vertrekken. Eindelijk weer eens een lange tocht. Daar heb ik wel naar uit gekeken. De Caribbean zijn leuk maar de zeiltochtjes zijn erg kort. Een paar uurtjes maximum als je van eiland naar eiland vaart. Nu ga ik 197 mijl varen. Ongeveer 30 uur.

Woensdag 19 juni 2024, Chatham Bay naar Isla de Blanquilla.

Om 0600 gaat de wekker. Ik ben echter om 0530 al wakker. Een bak koffie. Nog even zwemmen en dan haal ik het anker op om 0630. Britt is om 0600 al vertrokken. Die is een stuk zwaarder en loopt wat langzamer. Sunriser vertrekt te gelijk met mij. We varen even een stukje op maar ik neem een romplijn.

Sunriser gaat iets zuidelijker om wat meer stroom op te pakken. Ik gok op de romplijn omdat er later dan halve wind gezeild kan worden. Dan ben ik het snelste en dat is wat rustiger i.p.v. pal down wind. We gaan morgenmiddag bij aankomst zien wat het scheelt. Om 0930 hijs ik de ballooner. YES YES. Eindelijk weer na de reparatie van de swivel in Martinique. En nu is de wind richting er ook naar. Vanaf Suriname heb ik hem niet meer gebruikt omdat het meestal halve of aan de wind was. Ik ga met de ballooner wel iets Noordelijker maar dat komt later wel goed. Heerlijk!!!! Ik loop 7.5 tot 8 knopen. Als na drie uurtjes de wind toeneemt tot 20 kn true of 16 kn apparent haal ik hem naar beneden en stuur ik halve wind weer iets zuidelijker. Dan lig ik over stuurboord. Of “Port Tack” op z’n Engels. Erg verwarrend altijd. Tegen einde van de middag draait de wind een beetje en kom ik pal voor het lapje te liggen. Dan maar grootzeil over een kant en genua over de andere. Heerlijk zeilweer. Andre Bocelli op.

Ik moet even terugdenken aan de oversteek met de Italiaanse dames Monica en Irene. Was zo leuk! Yoehoe. Sailing down the waves! Ik zet de video die ik maak op Insta. Irene volgt me constant dus die zal verrast zijn. Blij dat ik weer echt aan het zeilen ben. Al die kleine stukjes in de Caribbean vind ik maar niks. Er komt er wel steeds meer deining. Ik begin aardig te rollen. Er staat net te veel wind voor de ballooner.  Dat is jammer want dan zou ik veel minder rollen. Tegen het donker probeer ik het nog een keer zonder boom maar dat is niks. De genua valt steeds dicht. Ik maak taco’s met een komkommersalade. En een biertje erbij. De avocado’s zijn helaas nog te hard. Tijdens het eten word ik vergezeld door dolfijnen. Nu eerst even mijn taco’s opeten hoor! De laatste keer dat ik dolfijnen heb gezien was in December. In de Caribbean helemaal niet. Als ik afgewassen heb bekijk de tuigage en de koers weer even. Dan zie ik dat het onderlijk van het grootzeil gescheurd is. Het is een oud zeil maar dat is toch jammer. Het is de zoom die los is van het zeil. Het is al een tijdje uit gelubberd en daardoor klappert het onderlijk constant. In Blanquilla maar het andere grootzeil erop. In Curaçao dit grootzeil toch maar laten repareren. Dan heb ik in ieder geval een reserve zeil. Ik zet de radar bij en daarop een guard ring.

Eens even een uiltje proberen te knappen. Om middernacht verander ik mijn koers van voor de wind naar bakboord. Halve wind richting het Zuid-Westen. De wind neemt wat toe en draait ook nog wat gunstiger. Ik kom zoiets onder Blanquilla uit. De nacht verloopt rustig. Ik slaap zo waar een paar keer een uur. Er is hier weinig scheepvaart en de grote schepen gaan allemaal op grote afstand langs.

Donderdag 20 Juni, 2024 aankomst Isla de Blanquilla, Venezuela.

Rond 0600 verleg ik de koers een beetje. We overleggen over een mooi ankerplekje. Het wordt waarschijnlijk Playa Le Americano. Een klein idyllisch inhammetje aan de west kust. Jos en Beatriz zijn iets op mij uitgelopen met hun Catamaran. Voor de wind met z’n tweeën en twee genua’s gaat loopt het net ff harder. Er stond net even te veel wind om de ballooner weer op te zetten. Om 0700 gooi ik de vislijn er maar weer eens in. Ik neem een bakje koffie en een paar sneetjes eigen gemaakt brood. De eerste eilandjes van Archipelago Los Hermasos komen om 0800 in zicht.  Net als ik onder Isla Grueso doorvaar heb ik beet! Niet verrassend want de zeebodem loopt hier steil op van 2500 m naar 25 m. De plek om tonijn te vangen. Ik kan echter nu niet de zeilen innemen want ik moet eerst langs het eiland Grueso. Hopelijk blijft de vis eraan hangen. De hengel staat helemaal krom. Het moet een flinke jongen zijn. Als ik langs het eiland ben rol ik de genua en de mizzen in. Dan loop ik nog steeds 3 knopen maar beetje bij beetje kan ik de lijn binnen halen. Wauw een echte Big Eye Tuna!! Jackpot. Ik trek mijn veiligheidsharnas aan want nu moet ik achter op het zwemplateau van de boot de tonijn er uit proberen te trekken. De boot rolt aardig dus even heel voorzichtig op het zwemplateautje. Als ik erin donder en niet aangelijnd ben vaart de boot gewoon op de automatische piloot verder zonder mij. Daarom dus even aan klippen aan de boot met mijn harnas. De tonijn hangt al een tijdje aan de lijn dus die heeft het opgegeven en beweegt niet meer. Dat maakt het wel wat makkelijker. Een top tonijn. Zeker 5 kg.

Om 1200 lig ik ten anker in een idyllisch kommetje voor Playa Le Americano. Hagelwit strand en mooie doorgang in de rotsen om te snorkelen. De kustwacht is al aan boord bij Jos en Beatriz. Dat is mooi. Beatriz is Spaans van origine dus die legt de mannen wel even in de watten. Als ze bij mij aan boord komen zijn ze zo klaar. Even papieren checken, paspoort en een snelle ronde door de boot. Binnen 15 minuten zijn ze weer weg. Check-in doen we op Gran Roque over een paar dagen. Ik check het anker even en snorkel gelijk een beetje rond. Jos is al op het strand.

Na een korte verkenning eerst even terug naar boord. De tonijn schoonmaken voor de sashimi. Dan even een tukkie. Echt slapen lukt niet echt. Vanavond maar vroeg naar bed. Maar voor het slapen eerst een sundowner met sashimi!!! Beatriz heeft een Japanse salade gemaakt. Lindsey heeft ijs en tonic water gemaakt. Ik maak de grote tafel klaar en we hebben een heerlijke vroege avond. De tonijn is geweldig. Verser kan niet. We eten de

helft op in sashimi. De andere helft gaat in de grote vriezer bij Jos en Beatriz. Om 1930 zijn we allemaal toe aan een vroeg bedje. Wat een leuk ploegje. En morgen komt Adventure er ook weer bij. Ik voel me top de laatste dagen. Zal wel door de mooie zeiltocht en het goede gezelschap komen.

Vrijdag 21 Juni, 2024 Playa El Americano. To the Rescue with the Venezuelaanse Kustwacht

Deze morgen gaan we na de koffie en een yoghurt ontbijt om 1000 de wal op. Ik heb geen zin om mijn dinghy helemaal los te maken, overboord te zetten en de motor erachter te hangen. Het is 100 m zwemmen naar het strand. Met mijn zwemvliezen en duikbril zwem ik naar de wal. In mijn dry bag mijn telefoon, water en een droog T-shirt. Lindsey probeert het met de dinghy maar er staat toch wel wat deining. Hij vaart terug naar Jos en Beatriz. Met Jos komt hij samen met de opblaas kano. Daarna haalt Jos Beatriz nog op. We proberen het eiland op te lopen op onze slippers. Het is heel vlak maar begroeit met cactussen en stekelige bosjes. Dat wordt lastig. Daar zouden we echt wandelschoenen en lange broeken voor aan moeten trekken. Langs het strand komen we via de rotsen toch een aardig eind. Lindsey en ik lopen rechts om. Jos en Beatriz links om de baai. Het is een bijzonder landschap maar het eiland is heel vlak. Het lijkt erop dat er een onderzeese vulkaan uitgebarsten is.

Overal in het vulkanische gesteentes zien we koraal fossielen. Het is een prachtige baai met onze boten erin. We liggen helaas ondanks de diepe baai aardig te rollen op de deining. Als Lindsey en ik op het puntje staan komt Adventure aanvaren met daarop Hugo en Ellen. Zij zijn in Grenada naar een aantal zeilboten wezen kijken voor ze weer met ons meevaren. Als een platvorm-piloot die vliegtuigen binnenloodst op het vliegveld laten we ze weten waar ze het beste kunnen ankeren. Het is een kleine baai, maar groot genoeg voor vier boten.

Als Lindsey en ik aan de andere kant van de baai met Jos en Beatriz zijn zien we de Coastguard in hun bootje met buitenboordmotor de baai binnen komen. Wat hebben we verkeerd gedaan? De mannen komen naar het strand en lopen ons tegemoet. Ze leggen in het Spaans uit dat ze signalen hebben ontvangen dat er een vissersboot met 5 mannen is omgeslagen bij de Archipelos de Hermanos. De eilanden waar ik gisteren langs gevaren ben en de tonijn gevangen heb. Er zijn gisterenavond rooksignalen gezien op Isla Grueso. De mannen denken dat de vissers daarnaartoe gezwommen zijn en dat hun boot gezonken is. De kustwachtboot heeft echter onvoldoende benzine voor hun buitenboordmotor en het is 15 mijl tegen de wind in naar isla de Grueso. Ze vragen of wij ze kunnen helpen.

We besluiten met de boot van Lindsey, een 55 voet Koopmans de Coastguard boot op sleeptouw te nemen. De mannen zijn erg blij. Ik stap, samen met Beatriz aan boord van Britt en we gaan richting Isla Grueso. Vier uur varen op de motor tegen de wind in.

Beatriz is van Spaanse origine dus die gaat als vertaler mee. Mooi moment voor mij om mijn Spaans op te halen. Ik kan me aardig verstaanbaar maken maar met Beatriz erbij leer ik veel. Tijdens de reis begint Nederland tegen Frankrijk te spelen in het Europese kampioenschap. De eerste helft kijk ik samen met Beatriz en de Coastguard op de computer via Starlink. Veel beter dan dit kan ik het niet maken.

Ton Vuik zit thuis op de bank. Bij mijn tennisclub TVP hebben ze geen eens het grote scherm aan. Wat een tegenvaller.  Als we dichter bij het eiland komen zien we met de verrekijkers een wat grotere en een kleine vissersboot. De Coastguard commandant “Angel” (28 jaar oud) maakt contact met de vissers als we dichterbij komen. Het blijkt dat het kleine vissersbootje was omgeslagen. Uiteindelijk hebben ze met hulp van de andere vissers de boot weten leeg te hozen. Eind goed al goed. We zijn vier uur naar de eilanden toe gevaren voor niets. Ach. De mannen zijn gered door een andere vissersboot. Ook prima.

Nadat de Coastguard wat persoonlijke details heeft opgenomen varen we terug. Ondertussen kijken we de tweede helft van de wedstrijd NED-Fr. Eigenlijk een saaie wedstrijd die in 0-0 eindigt. Ondertussen worden er voorbereidingen getroffen voor een miszomeravond BBQ. Als we om 1900 terug zijn in de baai ga ik snel naar Abayomi om een grote salade klaar te maken. Adventure heeft een Mahi-Mahi gevangen. Een top vis voor de BBQ. Lindsey heeft nog een makreel in de viezer en Jos maakt de Rum Punch. Ellen maakt samen met Beatriz ook nog gebakken aardappeltjes. Wat een geweldige dag. En met een geweldige groep.

Beter dan dit kan het niet worden. En we moeten nog naar het Walhalla “Los Roques”.

Als ik na het eten bij Lindsey in de dinghy wil stappen (na een aantal rumpunch) stap ik mis en donder zo achter de Catamaran in het water. Heb ik weer😊. Telefoon nat. Snel uitzetten en in de rijst laten drogen. Het was me wel een dag. Heel anders verlopen dan gepland. Ik voel me top. Zo blij met deze groep cruiser boten te reizen. Morgen gaan we duiken op een plek die de Coastguard heeft aanbevolen. Het is 4 mijl varen dus we gaan er met z’n allen met twee dinghy’s naar toe. We blijven nog maar een dagje langer bij Isla El Blanquilla voor we naar Los Roques gaan.

Zaterdag 22 Juni, 2024 Duiken bij Punta Bobos, Isla Blanquilla, Venezuela

We liggen aardig te rollen in het baaitje. Maar ja een unieke plek dus we kunnen het nog wel een dagje uithouden. Met twee dinghy’s varen we om 1100 richting Punta Babos, 4 mijl varen. De coastguard mannen hebben aangegeven dat het hier mooi duiken is. Jos, Lindsey en Ellen gaan mee want je kan er ook goed snorkelen. Halverwege de tocht zien we in een andere beschermde baai een Duits zeilschip liggen. Vannacht aangekomen. We varen er heen en maken een praatje. Hier liggen ze een stuk minder te rollen dan in de diepere baai waar wij liggen. We spreken af na de duik ook naar deze ankerplaats te verkassen. Aangekomen bij de duik spot doe ik een snorkel verkenning. Dit belooft heel veel. Een rots die net boven water uitsteekt een stuk van het land af. Je zal er maar s ’nachts op varen! Hij staat wel op de kaart aangegeven maar ligt op een andere plaats als we de google earth overlay met de zeekaart vergelijken. De rots is steil aflopend. We dalen af naar 28 m. Waanzinnig.

Aan onze linker kant verdwijnt de bodem in de diepte. Aan de rechter kant de oplopende rots want. Prachtig koraal, een veelzijdigheid aan koraal vissen, steenvissen, morenen, lion fish. Spinnenkrabben. Angel fish. Barracuda’s. En het koraal in allerlei verschillende is hier prachtig.

Op wat grotere diepte is de temperatuur van het water ook een stuk lager.  Een duik van 45 minuten. Fantastisch!

Terug op de boot mijn duikspullen spoelen. De fles gaat gelijk naar Lindsey. Terug aan boord maak ik de boot klaar om naar de andere ankerplaats te zeilen. Drie mijl verder zuid. Daar liggen we veel rustiger. Ik zet de motor bij maar draai op de genua de baai uit. Ik loop gelijk 7 knopen. Binnen 15 minuten ben ik in de andere baai. Ik draai de genua in en vaar de laatste 150 m op de motor langs Lea (een Duits zeilschip) de baai in. Vlak voor het strand gooi ik de spijker erin. Al snel komen Sunriser. Dan Adventure en Britt. Ik gooi de drone omhoog en maak geweldige beelden. Zo leuk om alle schepen samen te zien komen.

Lindsey krijgt echter zijn motor niet meer gestart. Waarschijnlijk de startmotor. Hij drijf al snel af. Uiteindelijk brengt Adventure me even bij Britt aan boord. We varen samen op het zeil de baai binnen en komen mooi ten anker zonder motor. Als ik weer aan boord ben sorteer ik de foto’s voor de blog. Ook de duikfoto’s van onze duik vanmorgen. Wat een geweldige duik was dat. Ik probeer de foto’s van de blog te sorteren maar de groep wil een sundowner op het strand. De meesten zijn er al en hebben een kampvuur gemaakt. Wat een topgroep. Hoe minder boten er zijn hoe hechter de groep. Een van de redenen waarom ik Martinique niks vond. Te veel boten. Nu kennen we elkaar en helpen we elkaar allemaal. Ik kan het niet weerstaan om tijdens de zonsondergang de drone nog even op te laten.

Als Lindsey klaar is met het vervangen van zijn startmotor komt hij langs en varen we samen naar het strand om ons aan te sluiten bij de groep. Het is idyllisch. En heel gezellig.

Jos en Beatriz roeien terug met de kano. Lindsey zet me af op de boot. Terug aan boord maak ik alles klaar voor het online zetten van de blog. Morgen varen we rond de middag naar Los Roques voor nog meer mooie avonturen. Daarover meer in een volgende blog. Zoals eerder aangegeven ben ik waarschijnlijk straks in Juli, Augustus en September rond de ABC eilanden. Als er mensen zijn die een paar weekjes meewillen varen is dit het beste moment! Als je interesse hebt stuur me een mail of app. En laat vooral een reactie achter onder aan de blog. Vergeet niet je naam erbij te zetten.  

Later xoxo