Boat jobs, Provianderen, Panama City, Islas Perlas (Blog 84)

Woensdag 26 Februari, 2025 Panama Bay

We moeten weer aan het werk. Er is nog veel te doen voor we klaar zijn om te vertrekken naar de Marquesas. Na een yoghurt ontbijt eerst naar de accumulator-tank kijken. De drinkwater pomp staat nog steeds te hunten. Ik probeer van alles maar krijg het niet opgelost. Zou de nieuwe accumulator tank die ik heb gekocht kapot zijn? Net USD 180 aan uitgegeven. Wanhopig word ik van dit soort dingen. Als ik er mee bezig ben komt de havenmeester vertellen dat er een groot jacht aankomt die op onze steiger moet komen. Als we nog een nacht willen blijven moeten we verkassen naar een box. Niet nog eens USD80. We besluiten om dan maar gelijk ten anker te gaan. Alles klaar maken en om 1245 varen we naar buiten. We varen om het schiereiland heen en komen om 1320 ten anker naast de Nederlandse sv Strider van Niels. Wel een stuk betere temperatuur door het lekkere windje. En met uitzicht op de moderne stad. We zetten de dinghy overboord en hangen de buitenboordmotor eraan. Klaar voor gebruik. De chili rekkers en veren conserveren we en ruimen we samen met de fenders op de storage. Dan maken we voor het eerst weer avondeten. Tortilla’s met een gezonde vulling van groente en bruine bonen. De rest van de avond doen we rustig aan. Een beetje internetten en journaal kijken. Ik ben moe. Erg moe. En er moet nog zoveel gebeuren voor we weg kunnen. Het baart me zorgen. Eerst maar eens goed uitrusten. Het waren de laatste 21 dagen erg drukke weken. Morgen weer een nieuwe dag.

Donderdag 27 Februari, 2025 Panama Baai, Amador schiereiland

Ethan maakt een scrambled eggs en na de koffie gaan we aan het werk. We gaan de nieuwe koelkast/vries combinatie aansluiten.

We laten de oude met compressor nog in de bank zitten. Hij doet het nog prima op koelen alhoewel hij wel veel stroom verbruikt. Als we hem laten zitten hebben we echter een groot volume koelruimte voor de grote oversteek. Daar kunnen we dan extra groente en fruit in koelen. En eventueel gevangen vissen. De nieuwe koelkast zetten we voorlopig achter de salontafel. Ook makkelijker te bereiken zo. Ruimte is er genoeg. Dat hebben we vorige week wel gezien toen we met z’n zessen waren. Om een goede veilige aansluiting te maken moeten we een nieuwe externe zekeringsschakelaar installeren en nieuwe draden trekken. Dat is het meeste werk. Met z’n tweeën gaat het redelijk snel. Om 1200 hebben we alles geïnstalleerd en kunnen we de boel testen. Natuurlijk hebben we de + en – verkeerdom aangesloten op het 24V systeem. 50% kans. Als we dat omgedraaid hebben werkt hij. Top 🙏👍. Nu kunnen we alles uit de deurkoelkast en vriesvak omgooien. Daarna deze ontdooien en schoonmaken. Ook de bank koelkast kan voorlopig uit. Weer een klus klaar. Er zijn er nog veel maar één is van de lijst. Ook controleren we de ankerwinch en smeren de clutch.  De tandwielkast olie proberen we ook te verversen maar daarvoor moet hij eigenlijk helemaal losgeschroefd worden. Er zit alleen een dop bovenop en daarmee kunnen we maar 160 van de 500ml uitzuigen. We vervangen dan alleen de 160 ml. De volledige verversing doen we in juni volgens schema. De olie ziet er nog goed uit denk ik. Dan is het voor deze dag genoeg. Even relaxen. Ik voel me nog steeds erg moe en blijf me zorgen maken over van alles. We kunnen het in ieder geval goed vinden met elkaar. Dat is leuk en fijn. Om 1930 maken we eten. Ethan kruidt de kippenpoten. Die hebben we uit de vriezer gelaten. Ik maak gekookte aardappelen en uitgebreide salade met de sla, ui, tomaat, ei en pijnboompitten. Zo eten we goed. De rest van de avond wat tv en YouTube kijken. Even niks.

Vrijdag 28 februari, 2025 Een dag boodschappen en onderdelen.

Na een ontbijt gaan we met de dinghy naar Flamingo Marina. Even in de watersport zaak kijken voor onderdelen. Het is erg lastig om technische onderdelen te vinden in Panama. Een paar anodes voor de generator is het enige (later zal blijken dat dat ook niet de juiste zijn). We varen terug naar de steiger in de baai. Daar leggen we de dinghy aan de ketting. We nemen de bus naar Albrook Mall en dan de metro naar het centrum.

Ook hier lopen we vele winkels af. Hier en daar een onderdeeltje maar geen Jabsco pomp handle en geen lipseals. Wel een brandstofslang voor de dinghy. Wat elektro contact spray en een paar koperen borstels. Het beste wat we vonden is een nieuwe protector voor de IPhone. Ik was even bang dat het glas alweer kapot was gegaan maar gelukkig alleen de protectie film. Ook een nieuw en beter hoesje. Dan lopen we naar een winkeltje voor Ethan. Hij vindt eindelijk zijn Snus. Kleine zakjes nicotine ipv shag. Hij heeft een weddenschap gewonnen. In heel de Carib is het niet te krijgen. De Zweden gebruiken het veel maar laten het helemaal uit Zweden komen. Ethan heeft het gevonden en daardoor de weddenschap om een fles Gin. We nemen de metro terug naar Albrook en dan een taxi naar de grote supermarkt Supercarne. We hebben Stefany ontmoet en die wil ons wel even ophalen en met de boodschappen naar de dinghy brengen. We kopen zoveel mogelijk houdbare producten. Melk, melk poeder, tonic, bier, verschillende sausjes, rijst, pasta’s. Maar ook wat fruit, groente en vlees voor de komende weken. Twee winkelwagens vol. USD 400. Het is een beginnetje. In totaal zal het nog een stuk hoger oplopen in de komende weken. We gaan de boot volgooien zover kan. De boodschappen zijn zo duur in Frans-Polynesië dat we hier net zoveel kopen tot de boot vol is. Er staat aardig wat wind en de dinghy buist heftig. We proberen de tassen zoveel mogelijk te beschermen tegen het buiswater. Als we alles aan boord hebben zet ik Ethan weer af. Die gaat nog even stappen met Stefany. Ik ga terug naar de boot. Te moe en ik moet eerst alles droog maken en opruimen in de voorraad. Ook alles gelijk in onze voorraadlijsten zetten om te kijken wat er nog meer moet komen. Om 2300 heb ik alles weg. Even de lijsten doorlopen en weer een nieuwe winkel lijst maken.

Zaterdag 1 Maart Groente en Fruit

Na ons ontbijt varen we met de dinghy naar de steiger. We nemen de bus en de metro naar Albrook. Eerst lopen we wat door het grootste winkelcentrum van Midden-Amerika. We proberen nog tabak te kopen in het winkeltje waar ik die vorige maand heb gekocht. Helaas heeft hij nog geen nieuwe voorraad binnengekregen. Dan nemen we de metro naar Cinco de Mayo en lopen naar de groentemarkt van San Filipe. Een mooie markt met groente die niet gekoeld is. Ook hebben ze een vleeshal. Top om straks terug te komen voor we op de grote reis gaan. Nu alleen wat groente en fruit voor de komende twee weken. Na onze inkopen nemen we de metro en bus terug naar de boot. Aan boord wassen we alle groente en fruit. Daarna maken we lekker broccoli met gebakken aardappelen en een paar worstjes. Top. De rest van de avond rustig aan. Stefany heeft aangeboden om ons morgen nog een keer langs de supermarkten te rijden. Helemaal top. Zo kunnen we de grootste hoeveelheid van de boodschappen doen die we voor de komende maanden nodig hebben.

Zondag 2 Maart, 2025 Meer boodschappen, veel meer.

Om 0930 staan we op de wal en komt Stefany ons ophalen. Eerst naar Discovery Center voor de laatste lading technische onderdelen en onderhoudsmaterialen. Nieuwe verfrollers, een grote schroevendraaier, sleutel 17, motorolie, polijstvloestof. Veel dingen die opgegaan zijn tijdens de Haul-out en die zeer waarschijnlijk in de Pacific niet te krijgen zijn. Of heel duur. Een winkel wagen vol. USD 335. Dan naar de PriceMarkt, een soort Makro. Voor we gaan inslaan nemen we heel verstandig lunch. Ze hebben een grote winkelwagen maar die zit op een gegeven moment zo vol dat we besluiten deze eerst af te rekenen en naar de auto te brengen voor we verder winkelen. Wijn, bier, ice tea poeder (6 pakken, grote zakken rozijnen, koekjes, worstjes, wc-papier, keukenpapier, nog eens 70 pakken melk, pindakaas, groentes in blik, et cetera. Weer USD 450.

De tweede keer is het een stuk minder. Ook moeten we opletten dat het allemaal in de sedan van Stefanie past. Een aantal producten hebben ze niet. Daarvoor gaan we naar El Fuerte. Ook weer een gigantische supermarkt. Nog eens USD 150 aan bruine bonen, wijnazijn, afwasmiddel. Het hele rattenplan. We lopen zo ook aardig wat kilometers. Wel heel fijn dat Stefany ons wil helpen. Ze weet veel winkels waar ik nog niet was geweest. We gaan ook even met haar mee naar het hostel dat zij runt. Even wat gasten uitchecken. Een klein eenvoudig hostel met 5 kamers. Erg leuk. Na ons bezoek rijden we door naar de Chinese winkel voor wat antislip matten, solar lampjes en aanstekers. Ook weer in de pocket. De auto zit nokkie vol. Etan moet zelfs een doos op schoot nemen. Tijd om terug te gaan. Het wordt nog een hele klus om het allemaal met de dinghy aan boord te krijgen. Bij de steiger aangekomen laden we alles uit en zetten het naast de dinghy. Er ligt een grote speedboot aan de steiger. Als ik hem vraag of hij ons met de boodschappen naar de boot wil brengen stemt hij snel in. Ik spring in de dinghy en installeer snel de net volgetankt brandstoftank. Op de boot hang ik de fenders uit. Ethan vaart met de speedboot mee.

Voor usd 10 en twee cola hebben we binnen een 20 minuten alles aan boord. Helaas ging hij vol gas en heeft het buiswater veel nat gemaakt. Dat is weer even meer werk. Nu moeten we alles droog maken en van zout ontdoen. Zout is onze grootste vijand. Die trekt vocht aan en daardoor gaat het schimmelen of roesten. Uiteindelijk valt het mee. Met een doekje ontzouten en de theedoek drogen. Halverwege het opruimen haalt Ethan met de dinghy Stefany van de steiger op. Het is zondag en de hele causeway van Amador (een soort schiereiland met vertier voor de hele familie) loopt vol met locals die hun zondagmiddag uitje hebben. Daardoor moest Stefany lang zoeken naar een parkeerplekje. Aan boord kijkt ze haar ogen uit. Alle boodschappen worden een voor een genoteerd en opgeruimd op de juiste plek.

Alle wikkels van de blikken en met viltstift er opschrijven wat erin zit. Om 1900 zijn we eindelijk zover dat alle gewone boodschappen opgeruimd zijn. De technische spullen ruim ik morgen op. De boodschappenlijst is geslonken tot een 10 regels met spullen die we over een paar weken nog wel kopen als we op het laatste moment voor de grote reis de groentes en fruit gaan inslaan. We varen met de dinghy naar de wal en nemen Stefany mee uit eten als dank. Gezellig eten bij Mi Ranchero.

Daar hadden we met de hockeymannen hun laatste middag ook lekker gegeten. Om 2200 varen we terug naar de boot. Stefany blijft slapen. Ook gezellig. Het was weer een lange dag maar we kunnen vaststellen dat we de bulk van de boodschappenlijst binnen hebben. Top dag. Morgen de rest opruimen en dan gaan we voor een weekje naar Islas Las Perlas. Een groep eilanden op een kleine 40 mijl uit de kust. Helder schoon water en mooie stranden. Het wordt wel weer eens tijd daarvoor. Vers drinkwater maken. Kunnen we ook weer eens kijken hoe het onderwaterschip eruitziet na twee weken. Daar gaan we ook de rest van de onderhoudswerkzaamheden en checks doen.

Monday 3 Maart Laatste dag Panama Bay

Als we wakker worden maken Ethan en Stefany gebakken eieren met plantanen. Stefany is een goede kok en kan zowel zoute als zoete plantanen bakken. Zo leren weer wat.

Ik vind de zoete voor ontbijt het lekkerste. Na het ontbijt ruimen we de overgebleven boodschappen op. Ethan brengt Stefany met de dinghy terug naar de wal. Die zijn we dankbaar voor alle hulp met de boodschappen. We gaan elkaar zeker nog zien als we terug zijn in Panama City. Bij terugkomst halen Ethan en ik de buitenboordmotor van de dinghy. De dinghy gaat op het voordek. Daarna begin ik met het bestuderen met het weer en de route naar de Marquesas. Een studie op zich. Er worden eigenlijk geen dagelijkse weerkaarten van het gebied tussen Panama en Marquesas uitgegeven. Natuurlijk wel van de hele Ocean. Of ik heb ze nog niet gevonden. De reis en planning van Jimmy Cornell maar eens doornemen. De hoeveelheid info is echter erg beperkt vind ik. Later verder naar kijken. Eerst nog even proberen wat laatste onderdelen te bestellen. Ook niet eenvoudig. Alles zal via Miami moeten komen. Veel tijd hebben we daar niet meer voor. Lastig. We maken vroeg eten omdat we vannacht naar Las Perlas gaan. Tortilla’s met de saus die we eerder van de week hadden gemaakt. Weer een goede maaltijd met verse groente, sla tomaatjes, ui en paprika erbij. We gaan daarna om 1900 slapen. Om middernacht staan we op.

Dinsdag 4 Maart, 2025 Naar Islas Las Perlas, Isla Chapera,

Om middernacht staan we op om te vertrekken. Er staat vooral ‘s avonds en s ’nachts goede wind in de baai van Panama. Rond de middag valt de wind iedere keer weg. Negenendertig mijl motoren hebben niet veel zin in. Panama City was handig en leuk om weer eens te zijn. Er is veel te krijgen. Zeker op gebied van voedsel en drinken. De baai voor de stad is echter niet aantrekkelijk. Je kan er niet zwemmen want het water is niet echt schoon. Je kan er dus ook geen drinkwater maken en er zwemmen krokodillen rond. Ook is er weinig cruisers community. Ja in dure jachthavens voor usd 80 per nacht. We zijn dus erg blij als we om 0045 het anker ophalen. Er staat nog niet zoveel wind in het begin maar we lopen 3 à 4 knopen. Geen haast. Na zonsopkomst aankomen is vroeg genoeg. We hebben goed geslapen voor vertrek. Zeker vier uur. Wat heerlijk om weer te zeilen. Alle stress valt van me af. Ik ben er nog steeds verbaast over. Zodra ik weg zeil valt er een ongekende last van me af en voel ik me zoveel relaxter. Een verademing. Ik kan me dan pas neerleggen bij het feit dat we het moeten doen met wat we hebben. De wind neemt langzaam iets toe tot 12 knopen. Alle tijd om Ethan op mijn gemak de eerste belangrijkste dingen van het zeilen met Abayomi te leren. En het zeilen in de nacht. We worden gelijk verwelkomt in Panama baai door een groep dolfijnen. Als ik met Ethan alle zaken heb doorgenomen rust ik wat op de bank in de kuip. Het is fris en ik doe zelfs een T-shirt aan en pak een dekentje van de bank. Echt slapen doen ik niet maar het geeft Ethan het gevoel dat hij de boot alleen kan varen. Ethan lijkt het prachtig te vinden en neemt het serieus. Goede uitkijk en af en toe de AIS en de kaart controleren. Dat is geruststellend. Nog veel te leren over Ocean zeilen en zeilen met Abayomi maar daar hebben we tijd zat voor straks. Als de zon begint op te komen zien we de eilanden al. Ook dan zien we weer dolfijnen. We hebben niet veel tijd meer voor we aankomen maar toch repareren we eindelijk de vishengel met het onderdeeltje wat Ethan heeft meegenomen uit Amerika. Een nieuwe vislijn en lokaas op de molen. Even testen. Helaas deze keer nog geen vis. Binnen een uur lopen we onder zeil de ankerplaats van Isla Chapera aan. Daar zien we John en Shannon van sv Carisma weer. Gezellig. Bij aankomst geven ze nog wat extra goede info. Er staat hier veel stroom. Soms wel 3 knopen. We gooien het anker om 0900 en op de stroom houdt het anker gelijk goed. We nemen een ontbijtje en halen onze zwemvliezen tevoorschijn. Ik maak de dinghy klaar. Ik monteer een nieuwe brandstofslang die iets langer is en dan permanent in de dinghy kan blijven. Hij zit in de harde bodem weggewerkt. Ethan stofzuigt in die tijd de boot binnen. Eerst een duik in dit heldere water. We zijn erg nieuwsgierig hoe het onderwaterschip eruitziet. De stroom valt nog mee. Behalve een slijm en olielaagje zie het onderwaterschip er ook goed uit. Met een gladde doek wrijven we het er zo af. Als we bezig zijn komt John in zijn dinghy even buurten. Al snel besluiten we samen te gaan snorkelen. Een half uurtje later liggen we alweer in het water. Er staat een lichte stroom maar niet te lastig. Het is een vulkanisch eiland.  Veel rotspartijen onder water met eigenlijk alleen torentjes koraal. Wel heel veel vis. We zien heel snel grote Napoleon papegaaivissen, roggen, grote scholen vissen en zelfs een klein White tip haai. Het water is wel een stuk kouder hier.

Zeker 4 graden. Al snel heb ik koude handen. John stelt voor om naar de andere kant van het eiland te varen. Daar hebben ze van de week ook veel moois gezien. Op de weg ernaar toe varen we even langs de boot en trek ik snel mijn lichte wetsuit aan en neem mijn duik handschoenen mee. Een stuk comfortabeler. Aan de andere kant zien we weer veel grote scholen vissen. Hier lijken de sergeant major vissen de worden geboren. Honderden. Ook zien we roggen, een schildpad en een aantal morenen. Het is duidelijk een plek met veel vis. Niet zoveel verschillende koralen. Het meeste kleine toren koraal, licht bruin. Weinig kleur. Blijkbaar komt het voedsel van de sterke stromingen. Het is zo gaaf om weer samen met John en Shannon te zijn. Het is zo’n top en warm stel. Ik voel me erg op mijn gemak met hen. Ik hoop dat dat wederzijds is. John en ik driften op de stroom nog een stukje open zee op in de hoop nog wat haaien te zien. Helaas die niet maar wel nog een paar roggen, Even denk ik dat ik in de diepte de open bek van een kleine walvishaai zie. Wishfull thinking. Het is een rog. Grote hilariteit natuurlijk bij John en Shannon. Terug aan boord even rustig aan. Het is al een lange dag. Om 1700 is het echter alweer sundowner op het strand. Voor we met de dinghy naar het strand varen zetten we de watermaker en de generator bij. We zijn met drie boten.

Grote hilariteit weer want naast John en Shannon is er ook de boot Nepenthe. De Halberg Rassy waar we het kanaal mee door gegaan zijn. De boot die zijn lijnen niet kon beleggen en er daardoor een lijn moest kappen om te voorkomen dat de boot opgehangen zou worden of de kikker uitviel zou breken. Hij is duidelijk bezig om een gesprek met mij te vermijden. Ach hij heeft er meer problemen mee dan ik. We hebben desondanks een leuke sundowner in het water. Natuurlijk maken we met John en Shannon het bier op dat we meegenomen hebben. Terug aan boord nemen we een tosti. Het is alweer 1900 en we zijn te moe om een grote maaltijd te maken. Wel bestelt Ethan via het internet nog een polariserende film voor de Raymarine meters. De film op twee van de zes displays begint los te laten. De displays kosten usd 500 per stuk. Dat wil ik er nu niet nog een keer uitgeven. De kosten zijn al hoog genoeg. We gaan proberen om de polariserende film te vervangen. Als we die op tijd in Panama kunnen krijgen.

Woensdag 5 Maart, 2025. Isla Chapera, wasmachine dag.

Na een ontbijtje met toast en camembert gaan we proberen de wasmachine te maken. De hovkeymannen hebben een capacitor, een verwarmingselement en een schakelaar meegenomen. Maandenlang probeer ik al een vervangende machine te vinden of de huidige te repareren. Iedere keer zonder succes. Al 8 keer heb ik de machine uit elkaar gehad. Het open maken is dus een routine klus. Tien minuten en alles ligt open. Mijn hart slaat over. Als ik hem weet te maken bespaar ik zeker 1800 euro met euro 150 aan onderdelen. Een nieuwe wasmachine kan ik alleen importeren vanuit Oostenrijk. En dat gaat zeker nog een maand duren. Laat staan de kosten. Eerst alles openleggen. Dan vervang ik eerst het verwarmingselement. Het minst belangrijke. Dan de capacitor. Eigenlijk maar 20 minuten werk. Het lijkt bijna te eenvoudig. Ik maak alles weer dicht en zet de wasmachine terug op zijn plaats. Ik zak op mijn knieën als ik de schakelaar omzet met een volle trommel. Ik zit het hele programma voor de wasmachine.

Alles blijft goed gaan! Ik kan het bijna niet geloven! Na 40 minuten doet hij het nog steeds EN op 40 graden. De was wordt ook zichtbaar schoner. Wauw! Ik stop er een tweede was in, een derde en een vierde. Het lijkt toch echt dat ik na 5 maanden de wasmachine gemaakt heb. 

ZO BLIJ! Het zou geweldig zijn als hij het blijft doen. Ondertussen hebben Ethan en ik het houtwerk in het hele schip binnen schoongemaakt en in de Pledge gezet. Tussendoor ook nog de voorrad kast aan de voorkant van het gasvornuis gecontroleerd op beestjes en schoongemaakt.

Een super goede dag. Kan niet beter. Na de middag gaan we met John en Shannon snorkelen. Eerst op dezelfde plek als gisteren. Als dat saai begint te worden verkassen we naar de andere kant van het eiland. Het zicht is echter niet al te best. Uiteindelijk varen we met de dinghies het hele eiland rond. Ook leuk. Zo blij met de nieuwe dinghy. Duur maar een goede aankoop. Terug aan boord hangen we de vierde was op en al het andere is al droog. We nemen ons eerste biertje na de douche en dan begin ik met het maken van de Nasi Goreng. Ethan snijdt alle groente. Dan maak ik alles af. Vanavond komen John en Shannon eten. Om 1800 zijn ze aan boord met een heerlijk voorafje van Dumplings. Altijd een gezellig met John en Shannon. Na het eten en 10 bier en twee flessen wijn verder spelen we PIT. Een topavond weer. Bovendien zijn Kurt en Elke ook in aantocht. Tezamen voor mij de ideale groep. Om 2200 varen J&S terug naar huis. Ethan ik nemen nog een Cointreau op een succesvolle dag.

Donderdag 6 Maart, 2025. Rig check en hereniging met sv Intotheblue

We worden laat wakker na de leuke avond met John en Shannon. Na de koffie en een ontbijtje aan het werk. We beginnen met de rig check van de grote mast. Op ons gemak. Ethan hijst me omhoog.

Een voor een loop ik alle terminals en stagen na. Eerst schoonpoetsen en dan met de loep alle lassen en pinnen bekijken. Alle roest is oppervlakkig en ik zie geen barsten of haarschuren. Zo werken we de hele mast af. Gelukkig zie ik geen defecten. Als ik boven zit zie ik een grote rog uit het water springen. Prachtig. Halverwege komen Kurt en Elke aan met sv Intotheblue..

Zo leuk om weer samen te zijn met John en Shannon. Zoveel leuke herinneringen uit Curaçao komen boven. John en Shannon hebben daarom besloten om nog een dag te blijven. Terwijl Ethan en ik de rig check van de grote mast afmaken gaan zij te vieren snorkelen en naar het strand. Als wij klaar zijn met de grote mast laden we wat bier in de koelbox en volgen naar het strand. De bezaansmast doen we morgen wel.

Na een vroege sundowner in de zee worden we uitgenodigd om 1800 chili con carne bij Elke en Kurt te komen eten. Ook John en Shannon komen natuurlijk. Net voor ze naar Panama City vertrekken vannacht. Die gaan vrienden ophalen en nieuw bier inslaan. John maakt zijn beroemde smoked whiskey.

Weer een avond als geen ander. Zo leuk en gezellig om weer bij elkaar te zijn. Net voor donker komen ook Richard en Marian van Maona Niu aanvaren. Een aanzienlijk deel van de cruisers uit Curaçao is zo weer bij elkaar. Zo leuk. Om 2030 gaat ieder zijn weg. We gaan hopelijk nog veel tijd met elkaar doorbrengen. Het voelt als thuis.

Vrijdag 7 Maart, 2025 rigcheck bezaan.

Na het ontbijt doen we de rig check van de bezaan mast. Met mijn klimgordel hijst Ethan me omhoog. Alle verbindingen controleren. Eerst de vliegroest eraf poetsen en dan met de loep alle verbindingen van dichtbij bekijken.

Alles ziet er goed uit. Een van de pin van een van de harpsluitingen zit een beetje los. Met de sleutel even vastzetten. Dan de radar dome en reflector checken. Al naargelang ik afzak ook even de mast en zalingen een beetje schoonpoetsen. Alles ziet er goed uit. We vervangen de val van de ballooner met een nieuwe die ik in Linton Bay gekocht heb. Ziet er vet uit. In de middag snorkelen we met Kurt en Elke op zoek naar nieuwe plekken. Niet veel bijzonders. Aan het einde van de middag hebben we een sundowner op het strand met Kurt. Elke, Richard en Marian. Gezellig. Ethan en ik eten s ’avonds kousenband met gebakken aardappelen en worstje. Prima hap. Een rustige avond en om 2100 ga ik lekker naar bed. Het weer is hier heel fijn. Geen regen, lage vochtigheid en in de avond en nacht koelt het zover af dat ik s ’nachts de fan moet stopzetten omdat het fris wordt. Perfect klimaat en veel prettiger dan de Atlantische kant van Panama.

Zaterdag 8 Maart,2025 isla Chapera,

Ethan is vroeg wakker om 0700 en heeft alle cockpit flappen al opengedaan en koffiegezet. Heel fijn. Eindelijk ben ik eens niet de eerste aan dek. Dat is een verademing. Het leven aan boord ten anker speelt zich af tussen zonsopkomst en zonsondergang. Hoe vroeger we wakker zijn hoe makkelijker het is om nog wat projectjes te doen voor het warm wordt. Een kwestie van wennen. Ethan is nog jong dus hij kan nog oneindig uitslapen. Lekker maar niet praktische op de boot.  Deze morgen is hij als eerste wakker. We kunnen daardoor eerder ontbijten. Yoghurt deze keer. Daarna duik ik het water in om de rest van de romp schoon te poetsen. Er zit alleen een vettig oliefilmpje op. Als Ethan de afwas heeft gedaan komt hij nog helpen. Samen maken we voor 0930 de stuurboord kant af. Weer een vinkje. Om 1000 gaan we met Kurt en Elke Mogo Mogo bekijken. 

Het eiland aan onze zuid kant. Ook de Amerikaanse solozeiler Richard vindt het leuk om mee te gaan. We willen naar de grotten lopen waar volgens Richard vleermuizen zitten. Als we echter aan de wal stappen komt de Zwitserse eigenaar vertellen dat er zoveel dingen zijn die we kunnen bekijken. Kost wel usd 10 pp voor een rondleiding. Oh ja!  Er zou ook een grot zijn die met hoogwater volloopt. We lopen de dinghy weer het water in met z’n vijven en varen langs de kust naar de grot. Ziet er leuk uit. Een hele mooie plek om op te gaan snorkelen morgen. We varen terug naar het strand met de bedoeling om langs het strand een wandeling te maken. Een mooi moment om de drone op te laten. Iedereen enthousiast. Echter al heel snel nadat ik hem in de lucht heb raak ik contact kwijt met drone. Ohhhh neee! Paniek. Niet weer een drone verliezen. Ik probeer te vergeefs verbinding te maken maar het lukt niet. De laatste video leidt ons naar een plek op het strand maar daar herkennen we de locatie toch weer niet. Mijn paniek slaat toe. Alle andere zijn echter vast besloten om de drone terug te vinden. Kurt probeert een kaart op de controller tevoorschijn te krijgen. Dat lukt uiteindelijk. We lopen naar de locatie maar vinden hem niet. Uiteindelijk besluiten we de eigenaar van het restaurant te vragen of we zijn wifi verbinding mogen gebruiken. Twee uur verder lukt het me om de locatie van de drone in Google maps te zetten. Ik loop naar de locatie. Het blijkt aan de andere kant van het eiland te zijn. Daar zijn Elke en Kurt al in de buurt aan zoeken op basis van bestuderen van de beelden. Als ik op Google map boven op de locatie sta zet ik via de afstandsbediening de pieper aan op de drone. En ja hoor. We horen hem. Wat een opluchting! We moeten nog goed kijken maar dan ziet Elke hem als eerste. Hij hangt in de boom op 5 m hoogte.

ik twijfel geen moment en klim als een aap langs de lianen omhoog. Pas op pas op Eric roept iedereen. Nou deze drone zal ik heel beneden krijgen, 🤣 

Terug bij het restaurant zet ik er een nieuwe batterij in. Alles doet het nog. Top. Wat een opluchting. Ik trakteer iedereen op twee rondjes bier uit dank voor de lange inzet We maken nog een paar leuke foto’s met de drone. Wat ben blij. We nemen gebakken vis met salade en cocosrijst als lunch.

Dan is het alweer 1500. Tijd voor snorkelen en speer diving. We gaan proberen ons avondeten aan vis voor de BBQ bij elkaar te schieten. We vinden helaas te weinig grote scholen met de juiste vis. Ethan ziet nog wel een White tip haai. Ik zie verschillende groene morenen en heel veel grote puffer vissen. Vanavond eten we Nasi Goreng. Geen slecht alternatief. Van de eigenaar van het restaurant hebben we wat tips gehad voor duik en snorkel spots. Ook moeten we nog een keer naar die vleermuisgrotten lopen. Genoeg nieuwe avonturen in de komende dagen. Daarna gaan we terug naar Panama City voor de laatste voorbereidingen voor de grote oversteek. En een grote oversteek gaat het worden.

Tussen de 26 en 36 dagen op zee. Helaas nog steeds geen geluk met het vinden van een of twee extra bemanningsleden leden. De tijd gaat dringen. En weet je wat ook zo gek is? Ik zit deze blog al twee uur te bewerken op mijn oude laptop. En hij is de laatste twee weken (sinds de hockeymannen een nieuwe voor me meegenomen hebben) nog geen een geer uitgevallen. Sla mij maar dood. Ik begrijp er niets van!

Meer daarover in de volgende blogs.

Later xoxo