Crossing the South Pacific Ocean part II (Blog 88) Happy Easter!

Zaterdag 12 April, 2025, Day 12 (Noon 09°23’.2S 098°01’.8W 184’~7.7 kn/ 1581’)

De afgelopen nacht en deze morgen varen we wat meer voor de wind. Zo slingeren we minder en worden minder op ons kant gezet door de deining. Nu begrijp ik waarom iedereen eerste naar de Marquesaseilanden gaat. Dat is puur voor het lapje en met de overheersende deining mee. Voor Gambier moet je toch iets zuidelijker sturen. Het gevolg is dat je op de ZO wind meer halve wind vaart en daarmee de NW-deining krijgt. Straks wat verder op zal de wind wat meer naar het oosten draaien. Geen probleem. Met een bakstag wind lopen we zo wie zo sneller. En voor de wind lig je ook veel te rollen met deze kruis deiningen. Misschien wel meer. Dan moet je misschien zelf gaan afkruisen. Dat is een stuk meer mijlen. Deze morgen ben ik de hele wacht bezig met blog 87 editen en de foto’s selecteren. Gisteren al heel de tekst doorgelopen. Nu nog eens de spelling correctie en bepalen waar de foto’s moeten komen. Een heidens karwei achter de kaartentafel als de boot ligt te halen op de kruisdeiningen. Heel vermoeiend. Om 1100 heb ik alles op een rijtje en zet ik de Starlink bij om te uploaden. Dit keer alles via mijn nieuwe laptop. Nou, ik moest nog wel even de foto’s bewerken in het foto programma op mijn oude laptop. Die crashte natuurlijk weer twee keer op Windows. Ik heb ze in ieder geval snel kunnen verkleinen. Echt bewerken heb ik maar laten zitten. Ik zet de blog online en upload de foto’s. Ik probeer via deze laptop dan ook nog een keer de doop video op mijn YouTube kanaal te zetten. Verdomt ook dat lukt. Om 1150 wek ik Ethan voor de nieuwe wacht. Ik vertel hem verheugt dat het uploaden heel goed ging. Top. Kunnen ook zijn ouders de video zien. Ik zet onze middag positie en track op Noforeignland. Ethan maakt na de koffie een uitgebreide brunch met eieren, spek en van alles. Lekker. Na de brunch verleggen we de koers wat meer naar het zuiden. Anders varen we te veel om. De wind is iets afgenomen (tot 18kn) en wat constanter geworden. Onder een zwaar gereefde genua, grootzeil en bezaan lopen we nog steeds 7.5 à 8 kn. (Wel een knoop stroom mee) We worden af en toe nog wel weggezet door de deining van opzij maar dat wendt wel. Ik probeer vanaf 1400 wat te gaan slapen. Om 1500 voel ik dat de wind afneemt. De boot begint langzamer te lopen. Je mag er wel wat zeil bij zetten hoor Ethan! Oh ok. Van slapen komt niet veel. Ik stap er om 1600 uit. Neem wat te drinken. Het plan is dat we een lekkere maaltijd met aardappelen maken. Even kijken hoe het met de aardappelen gaat. Die zag ik spruiten gisteren. Als we ze samen checken zie ik ineens wat vocht onder de blikjes in Luik 3. Dat is vreemd. Komt vanachter. Waarschijnlijk een kapot bierblikje in het achterste deel van Luik 3. We halen alle bierblikjes eruit. Dat zijn zeker 4 trays. Een hele klus op een boot die 7 à 8 kn loopt en behoorlijk ligt te rollen op de deining. De blikjes passen gelukkig mooi in de vakken op de kombuis counter.

Zo gaan ze niet aan de rol. We komen alleen geen kapot blikje tegen. Dan moet het van verder achter komen. We laten Luik 4 met alle drank flessen nog even dicht. Eerst Luik 5 onder de trap inspecteren. Daar liggen alle schoonmaakmiddelen. En ja hoor hier staat ook een laag vies water. Geen drank. Meer iets van de afvoer of wasmachine. We halen ook hier alles eruit. Dit wordt zo een hele klus. En de boot buldert maar voort. Soms heftige halen makende door de deining van bakboord achter. Fijn zo’n stuurautomaat met windsturing. Een voor een maken we de flessen droog en ook de ruimte onder Luik 5. Nog geen oorzaak gevonden. Nu alle drankflessen, wijn, rum, whisky etc. etc. uit Luik 4. Oh ja ook drie gallon flessen met water. Voor nood. Ze liggen er al sinds ik uit Nederland ben vertrokken. Nog niet nodig gehad. Alles bij elkaar wel een fles of 60. Zie die maar eens zeevast te leggen in een heftig halend schip. Ook hier in Luik 4 staat vies water. Waar komt het toch vandaan? De wasmachine denkt Ethan. We maken alles droog en schoon. Als we daar mee bezig zijn zien we ook weer een paar mieren. Hele kleintjes. Die komen nog uit Linton Bay. Heel lang niet meer tegengekomen maar nu ineens weer wel. Dan ziet Ethan ze in de plastic honingraat flessen-afscheiders lopen. Erin! Die gaan gelijk in de vuilniszak. Stevig dichtgebonden. We spuiten er insectenspray op. Ze bewegen niet meer. Super spul. Luik 4 hebben we uiteindelijk ook droog. Het is ondertussen al 1845 en donker. De oorsprong van de lekkage hebben we nog niet. Alle flessen terug in Luik 4. Trots dat we onder deze omstandigheden ze zo mooi terugkrijgen. Eigenlijk beter dan we oorspronkelijke Panama hadden gedaan. Een oppepper onder deze omstandigheden. Ik denk dat veel van jullie zich niet kunnen voorstellen hoe lastig het soms is (Behalve o.a. jullie natuurlijk Lourens). We trekken de kast open onder de gootsteen. Alle schoonmaakmiddelen die je daar zoals normaal hebt staan moeten eruit. Daar zit nog een luikje naar een void space. Ziet er vies uit met wat vies opgedroogd water. Maar geen sporen naar de wasmachine. Ook hier komen we weer een heel stel mieren tegen. We spuiten heftig met de insecten spray en nemen een pauze voor een biertje. Als de dampen opgetrokken zijn maak ik de void space schoon. Alle mieren liggen op apegapen. Geen levende mieren meer. Maar het ook geen sporen die op een lekkage wijzen. Deze ruimte staat ook niet in verbinding met de andere luiken waar we water vonden. Van de wasmachine lijkt het niet te komen. Gelukkig! Als ik nog even een paar mieren vallen (plat flesjes met zoete vloeistof) uit Luik 5 met alle schoonmaak spullen wil pakken zie ik daar ineens weer vloeistof. Dit luik hadden we net schoon en droog gemaakt!?!? Alles er weer uit. Alles weer nat. Dan haal ik mijn hand langs de koperen afvoerleidingen welke hier door het luik lopen. Ze brengen het gootsteen afvalwater ėn het afvoerwater van de wasmachine naar de centrale bilge. NAT!?!?! De onderkant van de bovenste leiding is nat!? Er zitten twee leidingen net boven elkaar. Voor een klein deel koper, 30 cm lang. De rest naar de gootsteen en wasmachine is slang. De tweede leiding komt van het voorschip. Van de douch en wasbak daar en de ankerkluis. Als ik met een spiegeltje onder de bovenste leiding kijk. Om een hoekje terwijl ik voorover onder de trap in een gat lig. (

Terwijl Abayomi met 8 knopen door het water raast en de boot heftig haalt. Als ik met het spiegeltje kijk zie ik zowaar een hele scheur in de leiding zitten. Shit! De leiding is doorgerot. Zijn we lekker mee. Ondertussen is het bijna 20:00. Ethan moet naar zijn kooi want zijn wacht begint om 2400. We besluiten de gootsteen en de wasbakken even niet te gebruiken. Een was draaien waren we toch niet van plan dus dat is niet zo lastig. Nu alles terug inruimen. Alle bierblikjes moeten ook nog terug. We hebben de oorzaak. Nu nog een oplossing. Alle andere luiken zijn in ieder geval weer eens geïnspecteerd en schoongemaakt. En de kleine mieren hebben we hopelijk ook definitief uitgeroeid. Ethan neemt een douch en duikt zijn bed in. Ik kijk eens even waar we zitten en maak een paar tosti’s voor mezelf. Ethan heeft besloten om strak als hij op wacht komt te eten.

Zondag 13 April, 2025, Day 13 (Noon 10°44’.5S 100°43’.8W 182’~7.5 kn/ 1762’)

Zondag rustdag? Niet op Abayomi vandaag helaas. Als het aan het begin van mijn wacht de zon op komt spuit ik de ramen zoutvrij en doe ook gelijk de kuip. Alles netjes aflappen. Er liggen wel 15 vliegende vissen aan dek. Ze vliegen s ’nachts gewoon aan dek. Grote maar ook hele kleintjes. Elke ochtend lopen we over dek om ze terug te geven aan de zee.

De grote zijn mooi lokaas voor die tonijn die we nog steeds niet gevangen hebben. Wel al 5 lokazen verloren of afgebeten. We doen iets fout, maar wat. Ik neem een paar Wasa crackers met Cream cheese. Deze morgen wil ik aan de reparatie van de doorgerotte koperen afvoerpijpen werken. Ik kom er echter maar niet toe want nu gaat het ineens regenen en dus ook waaien. Alle kussens opklappen in de kuip. Bij zulke heftige buien komt het overal tussendoor. En opletten voor de windvlagen. We lopen wel als een trein, 8 à 9 knopen. De ene na de andere tropische buienlijn. Houdt het nou niet eens op! Ik moet aan het werk! Uit de bank haal ik alvast wat restant stukken pvc-pijp. Misschien kan ik daar wat mee. Als het eindelijk stopt met regenen haal ik alle schoonmaakmiddelen weer uit Luik 5. Alles goed zeevast in de bak achter de navigatie hoek. Daar staat het voorlopig wel ok. Luik 5 zit onder de trap. Die haal je niet even weg. Ik probeer eerst de onderste trede weg te halen. Met een haakse schroevendraaier kan ik net bij de drie schroeven aan de bakboord kant van de trap. Ik denk dat het niet lukt om de trede weg te halen want een goede timmerman heeft er naast schroeven ook hout drevels ingezet. En ja hoor als alle schroeven eruit zijn zit de trede nog muurvast. Losbreken ga ik niet doen. Schroeven terug en dan er maar onder kruipen. Op mijn buik liggend, bekijk ik met een spiegeltje de onderkant van de koperen pijpen nog eens. Ja, er zit toch echt in elke pijp een gat aan de onderzijde.

Dat er nog niet veel meer water in de voorraadruimtes stond is me een raadsel. Met een schroevendraaier haal ik de bladerende verf en de eerste roest brokken van de pijpen. Hoe gaan we dit oplossen? Ik probeer de slang van de bovenste koperen pijp te halen. Die zit muurvast. Deze slang heeft wel wat ruimte dus ik snij hem iets in op de pijp. Zo is hij snel los. Netjes afzagen dan kan hij er later weer op. Het is al 1145 dus maak ik Ethan wakker voor zijn wacht. Kan ik me concentreren op de reparatie. Hij maakt een lekkere maaltijd. Bruine bonen met rundvlees, gebakken aardappelen met peen en nog een worstje. Ik zet de Noon positie online en download het weer. Ondertussen overleggen we hoe we dit in hemelsnaam moeten oplossen. Al het afvoer water stroomt door deze twee buizen naar de centrale bilge. Zo kunnen we helemaal niets gebruiken. Geen afwasbak, geen douch en wasbak voor, geen wasmachine. Dit moeten we fixen maar hoe? Dicht epoxyen met glasmatjes, de pijp afzagen en een langere slang erop? Of stukje slang eraan koppelen. Na het eten doen we eerst samen de afwas. Buiten dus, want de wasbak in de kombuis kunnen we niet gebruiken. Terug naar basic. Een teiltje in de kuip.

Gaat trouwens ook prima en je hoeft de kombuis niet droog te maken. Dan terug naar de koperen pijpen. We maken alles roestvrij, schuren en met de Dremel afslijpen. Als alles schoon is neem ik de maat op. De binnenmaat lijkt precies groot genoeg te zijn om een stuk oranje pvc-pijp in te zetten. Er moet dan wel heel nauwkeurig een gat in gevreesd worden voor het T stuk in de koperen leiding. Met deze pijp hebben we in ieder geval meer sterkte om de slang weer op vast te zetten. Anders drukken we de poreuze koperen leiding zo in met het gat wat erin zit. Met de pvc-buis erin kan er geen water naar de glasvezel matjes komen die we er later omheen willen leggen. Het moet uiteindelijk een langer termijn oplossing zijn. In Gambier hebben ze zeker deze maat koperen leiding niet. En alles vervangen wordt zo wie zo een hels karwei. Daarvoor moet ik allerlei glasvezelverbindingen met het waterdichte schot open vrezen. In dit luik èn in de machinekamer. Voor ik er daarbij kan moet ik de halve MK demonteren. Zelfs de zee inlaat. Dat kan alleen als ik op de wal sta. We moeten dus een oplossing vinden die het nog een paar jaar uithoudt. De oranje pijp in pijp gaan we proberen. We zagen hem op maat en maken een gat op de plek van de T-splitsing in de koperen pijp.

Hij past precies. Het kost even tijd maar dan heb je ook wat. En van een stukje pvc buis dat ik maanden geleden bij het oud vuil had gevonden. Waarvan ik dacht: dat is een handig stukje buis. Dat kan nog wel eens van pas komen! We maken de slang van de andere pijpleiding ook los. Dat is een rechte pijp. Dit is geen probleem (Euh, uitdaging) Wel het feit dat de slang die erop zit niet in een ruime bocht ligt. Hij is zo stijf als een hark. Hij ligt helemaal naar het voorschip door alle voorraad compartimenten. Die liggen helemaal vol. Dat trek je er niet allemaal even uit terwijl Abayomi met 9 knopen door de Stille Zuid Zee vaart en de deining ons regelmatig op ons kant leg. Ja de hele dag lig ik nu al voorover op mijn buik of zij in een gat onder de trap te werken. Abayomi dendert ondertussen gewoon door. Een keer alles instellen en Abayomi doet zelf de rest. Wij hebben er nu ook geen tijd voor. Veel te druk met twee koperen k.u.t buizen. Of we ons vervelen op zee? Euh…. Nee, geen tijd voor! Om 1800 stoppen we ermee. Tijd om in de auto te stappen en naar huis te gaan. Oh we zijn al thuis! Midden op de Stille Zuid Zee. Ethan gaat slapen. Die neemt mijn wacht een uurtje eerder over omdat ik vanmiddag helemaal niet heb kunnen slapen. Dat is aardig. Zo kan ik me morgen weer concentreren op de reparatie. Ik stel de zeilen wat bij en verleg de koers naar iets meer voor de wind. Zo liggen we wat rustiger voor het slapen. De papaja moet gesneden worden. Die zit op het randje. Ons laatste grote stuk fruit. Nog wel een avocado voor over een paar dagen. De rest van de wacht doe ik rustig aan. Neem een douche, eet een yoghurt met papaja en cruesli. De maan is vol en Abayomi ligt te kwispelen (zwaar te rollen) in de oceaan. We zijn over de helft wat betreft het aantal dagen.

Maandag 14 April, 2025, Day 14 (Noon 11°42’.3S 103°40’3W 184’~7.7 kn/ 1946’)

Lekker geslapen vannacht. Na mijn koffie spoel ik de ramen zout vrij en maak de kuip aan kant. Tijd voor een paar boterhammen met kaas en cream cheese. Dan besluit ik toch de trap weg te halen. Geen zin om weer de hele middag er onder te moeten kruipen.

Ik kom erachter dat er in de bovenste leiding nog een gat zit. Nou dan zetten we de hele leiding in de glasvezel. De onderste pijp maak ik klaar om een pvc-pijp in te zetten. Om 1100 is Ethan wakker en kan ik alles uit stofzuigen. We overleggen en maken een deel van de pvc-pijp dikker met galvaniserende tape. Een andere juiste diameter slang die aansluit op de huidige slang hebben we niet. We glasvezelen de hele boel dicht. Hopen we! Inclusief een deel van de slang. Om 1200 werk ik het logboek bij, zet de middagpositie online en download het weer. 184 mijl afgelegd, 7.7 kn gemiddeld. Not bad. Ethan maakt uitgebreid eieren. Als we die op hebben knippen we de glasvezel matjes. Eerst de onderste leiding maar proberen. Het is een hels karwei op een slingerend schip. Ik zit echt te klooien om de matjes er zonder luchtbellen goed op te krijgen. Pfff, na veel vijven en zessen zit er een op. Nu een dag laten drogen en kijken of het goed uithardt. Er zullen nog een paar lagen overheen moeten. We ruimen alles op en zetten de trap terug. Beter en veiliger voor de nacht. Morgenochtend op herhaling. Misschien wel vroeg in de ochtend. Het is ondertussen alweer 1600. Tijd voor een G&T na zoveel werk. We maken vandaag pasta met de saus uit de vriezer. Die hadden we vorige week in overvloed gemaakt. Komt nu goed uit. Na het eten gaan we 10° hoger varen. We trimmen we de zeilen opnieuw en dan is het tijd om te relaxen. Alleen bootje op koers houden en uitkijk houden. Het was een mooie zonnige dag. Niks van gezien. De hele dag druk geweest binnen. Wat stapelwolken maar geen regen. We blijven goed lopen en met deze snelheid zijn we er op de 25ste. Alleen de laatste paar dagen is nog een beetje onzeker. Het stationaire hogedrukgebied (Tegenhanger van het Azoren Hoog op Noorderbreedte) komt wat meer naar de evenaar. Het zorgt voor veranderlijke en minder wind in het gebied rond Gambier. Het is nog 12 dagen weg, even afwachten. We blijven op een wat lagere breedte om zo optimaal gebruik te maken van de Passaat Wind. Op het laatst dan iets hoger varen naar Gambier. Met weinig wind loopt Abayomi beter als zij de wind 80° van voren krijgt. Nog 12 dagen! Dat is net zo lang als onze hele oversteek van de Atlantische oceaan in 2023 van Mindelo naar Frans-Guyana. Ik heb helemaal niet het gevoel dat we al 14 dagen onderweg zijn. De tijd gaat zo hard.

Dinsdag 15 April, 2025, Day 15 (Noon 12°35’.9S 106°15’3W 162’~6.75 kn/ 2108’)

Goed geslapen deze nacht. Wel word ik om 0530 al wakker omdat we vrij heftig liggen te rollen met klapperende zeilen. Als ik boven kom blijkt de wind afgenomen maar de deining niet. We gaan ook weer te zuidelijk. De weerberichten geven aan dat er dichter bij Gambier wel eens minder wind kan staan. Daarom gaan we zo westelijk mogelijk op de Trade winds. Als ik mijn koffie op heb ga ik verder met de koperen pijpen. Eerst de trap weghalen. De eerste laag glasvezel ziet er redelijk uit. Op een paar plekjes zie ik lucht pockets. Die snij ik open en schuur de rest. De glasvezel matjes maak ik nu in wat kleinere stukjes. Dat werkt beter. De epoxy aanmaken en dan de pijpen insmeren. Een voor een, een paar stukjes glasvezel op de gaten leggen en de lucht eruit tamponneren met een kwast. De kleine stukjes werken beter. Heel rustig en voorzichtig, stukje voor stukje. En iedere keer met het spiegeltje kijken of overal de lucht eruit is. Abayomi raast gewoon met 7 knopen door hoor! Flink rollend en weggezet wordend door de NW en W deining van rond de 3 meter. Ik ben voorover in een gat in de vloer, matjes aan het leggen als een chirurg. Als alle gaten weer een laag hebben ruim ik alles op en schroef de trap terug op zijn plek. Ik wil een yoghurt nemen maar het laatste beetje smaakt zuur. Eerst een nieuwe yoghurt maken. Dan maar een paar tosti’s. Ook goed. Het Bimbo brood dat we nog hebben vind ik niet lekker. We maken maar weer eens zelf een brood. Dat is lang geleden. Afijn we proberen het. Broodmachine uit de kast. Water, bloem, olie, suiker, zout en een zakje gist. Ik ben benieuwd. We slingeren heftig dus rustig rijzen gaat hem niet worden. Als alles erin zit zet ik de machine aan en help met een stokje als hij begint te kneden. De hoeken blijven altijd zitten. Beetje meehelpen. Dat doen we bij de tweede keer kneden nog eens. Terwijl het deeg probeert te rijzen zet ik een nieuw lokaas aan de reel vislijn. We hebben er nog maar een paar. Echt succes hebben we niet met vissen. Iedere keer zijn we weer een lokaas kwijt. De grote lokaas zet ik aan de hengellijn. Het is 1145 en Ethan komt op wacht. Kan hij net nog even helpen om dat lastige ringetje op het lokaas te krijgen. Als ik hem vertel dat het glasvezellen al klaar is gelooft hij me niet. Ja echt alles al gedaan. Hij biedt gelijk aan om dan het eten te maken. Je hebt wel genoeg gedaan. Ik zet we de Noon positie in het logboek en online. Deze dag iets minder afstand. 162 nm. Gisteren hebben we ook wat uren met minder zeil gevaren om een rustigere boot te hebben tijdens het glasvezel werk. Als Ethan met het eten bezig is zet ik de Volvo weer eens even bij. Die heeft al meer dan een week niet gedraaid en zo kunnen ook de accu’s even bijladen. Na zes dagen zijn ze gezakt naar 25 %. Tijd om bij te laden. Ook even de turbo schoonblazen. Als ik na 20 minuten op de meter kijk zie ik dat de olie temperatuur veel te hoog is. Shit. De motor loopt warm. Alle koelwater kookt over. Door het zware rollen en yawen komt er te veel lucht in de zee inlaat en krijgt hij te weinig zee koelwater om de koelvloeistof te koelen. Zeker als ik de motor vol laat draaien om de turbo schoon te blazen. Niet zo handig Eric! Gewoon een uurtje op 2000 toeren was ook goed geweest. Nu moet ik het koelwater reservoir opnieuw vullen. Alle koelvloeistof is eruit gekookt. En ik moet controleren of de impeller van het zee koelwater systeem niet verbrand is. Daarvoor eerst zee koelwater aftappen met de vacuüm stofzuiger. Ik wil geen zeewater op de motor hebben als ik het klepje van de impeller openschroef. Gelukkig ziet hij er nog goed uit. Ik gok het er maar op. Als alles weer in elkaar zit en bijgevuld is, start Ethan de motor terwijl ik alles check. Ziet er ok uit. Na 15 minuten draaien spoel ik het zee koelwater systeem nog even met zoetwater en zetten we hem af. De batterijen zijn nog niet voldoende opgeladen. We zetten de generator maar een paar uur bij. Helaas kunnen we geen drinkwater maken want het spoelwater moet ook door de leiding die we nog aan het repareren zijn. Er is meer dan genoeg in de tank voor de komende 8 dagen. Komt goed. De generator draait echter voor alleen laden van de batterij op een onwenselijk laag toerental. Ik zet de droger het eerste uur bij in mijn hut. Daarna bij Ethan in de voorhut. Als ik ook de airco in de achterhut bijzet draait de generator op een mooie 4200 W. Dat is ok. Zo laten we alles tot 1800 draaien en vullen de batterijen van 22 naar 70 %. De generator en het airco koelsysteem spoelen we met zoet voor we ze afzetten. Vannacht gaat de klok een uur achteruit, naar UTC-7. Om 1800 maken we een paar boterhammen van ons zelfgebakken brood. Niet erg goed gerezen maar beter dan het chemische Bimbo brood. Na het eten en een douch gaat Ethan te kooi. Hij heeft aangeboden om het extra uur op zich te nemen omdat ik heel de dag ben bezig geweest en niet heb geslapen. Top. Ik had me geen beter bemanningslid kunnen wensen. Ik lees deze avond een boek van Robbert Das met verhalen over Oceaan Pioneers. Volgens mij van Els gehad in Colijnsplaat. Mooi boek met natuurlijk geweldige doorsnede tekeningen. De wacht is zo voorbij.

Woensdag 16 April, 2025, Day 16 (Noon 13°19’.5S 109°07’3W 175’~7 kn/ 2283’)

Goed geslapen maar wel al om 0510 wakker door het ritme. Ik weet nog een beetje te dommelen maar ik merk dat we erg voor de wind liggen. We zijn meer aan het rollen. Een paar graden opsturen zou comfortabeler zijn. Als ik op wacht kom om 0600 blijkt dat we wel iets kunnen opsturen. Grootzeil erbij een genua helemaal uit. Ethan duikt zijn kooi in. Als het licht is gelijk verder met glasvezelen van de koperen buizen. Eerst wat luchtbellen open schuren. Matjes knippen en epoxy aanmaken. De derde laag op de onderste buis. En een laagje op het gat in de bovenste buis. Om 0900 staat alles erin. De trap weer terug en opruimen. Nu een yoghurt met cruesli, rozijnen een van de laatste bananen. Beetje kaneel eroverheen. De zon schijnt lekker. Een aangename temperatuur van 28°C. Ook s ’nachts is het een stuk koeler. Rond de 26°C. Ik gebruik zelfs een laken. Een zeer comfortabele slaaptemperatuur. Na de yoghurt spoel ik de ramen schoon van het zout en gooi de vislijn uit. Vandaag is woensdag, schoonmaak dag. Stofzuigen, wc’s, wandjes en de vloer een sopje. De snelheid is wat afgenomen. Zo rond de 6 à 7 kn. Er staat net een te onregelmatige windsterkte om de ballooner te zetten. Het is er vlagerig, tot 20 kn. Net te veel voor de ballooner. Ook draait de wind regelmatig 15 à 20 graden. Net te veel om het grootzeil erbij te zetten. Die blokkeert dan de wind naar de genua waardoor deze inklapt en zijn kracht verliest. We varen daardoor veel op alleen de genua en de bezaan. Ook Ethan is vroeg wakker door terugzetten van de klok. Frappant, hoe snel je aan een zonetijd wendt.

Donderdag 17 April, 2025, Day 17 (Noon 14°05’.6S 111°47’4W 164’~6.8 kn/ 2447’)

Deze ochtendwacht vanaf 0600 hetzelfde ritueel, koffie, trap wegschroeven en alles klaar maken voor de volgende laag glasvezelmatjes. Eerst wat losse vezels wegschuren. Dan matjes knippen en epoxy aanmaken. Op de onderste buis zet ik nog één laag glasvezel. Dan moet hij klaar zijn. Zo goed als het kan met een constant slingerend schip. Het is een uitputtingsslag om geduldig te blijven en me niet te laten frustreren door het halende schip. Ik verwarm de slang en zet deze op de bovenste buis vast met rvs-slangenklemmen. Dan nog een laagje glasvezel matjes. Helaas begint de epoxy al warm te worden. Een teken dat hij begint uit te harden. Ik probeer nog een matje maar merk dat ik beter kan stoppen. Deze laatste paar zet ik er morgen wel op. Trap terug en alles opruimen. Het is 1000. Drie en half uur bezig geweest met deze klus. Een pauze en dan spoel ik de ramen en de kuip schoon. Tegelijk neem ik zelf ook een douch aan dek. Lekker opdrogen in de wind en zon. Heerlijk. Alles netjes aan kant en leefbaar. Ik check de boutjes in de genua furler. Die werken zich langzaam los. Ook locktite helpt niet. Ik zet het anker met een extra lijn vast omdat deze naar mijn zin te veel beweegt. De zeevasten van de dinghy haal ik aan. Het is 1130 als Ethan boven komt. Tijd voor een brunch en de Noon positie. We eten een uitgebreide omelet met het zelfgebakken brood. Het brood wil nog steeds niet zo goed rijzen. Geen idee hoe ik het beter moet doen. Op de Atlantische oversteek rees het bijna de machine uit. De gist is vers en nieuw. Zo vreemd. Na het ontbijt log ik in bij de Franse Autoriteiten om een bestand aan te maken voor de inklaring. Even een werkje maar uiteindelijk niet al te moeilijk. Als het goed is hoeft ik er de rest van ons verblijf in FP niet heel veel meer aan toe te voegen dan een vertrek en aankomstdatum op een van de volgende eilanden. We bestuderen de nieuwe weerkaart en ik zie gelukkig dat er aan het einde van de reis, een paar dagen voor Gambier toch nu wat meer wind voorspeld wordt. Mooi. Zo hebben we nog steeds kans om de weddenschap met John te winnen om een fles Gin. We besluiten om weer even halve wind te gaan varen. Zo lopen we iets harder, soms zelf 8 kn. Ik lees wat en we babbelen wat. Oh ja Ethan zou alle koperen olielampen en de klokken gaan poetsen deze reis. Ik pak het voorstel gelijk met beide handen aan. Ethan heeft een zee van ideeën en plannen maar soms heeft hij een duwtje in de rug nodig om het ook werkelijk te gaan doen. Begrijp me niet verkeert, het is een top gozer en harder werker. Voelt zich nergens te min voor. Pakt alles aan. Alleen soms een beetje dromerig. Ik schroef de eerste olielamp eraf. We hebben in totaal acht stukken koper om te poetsen. Elke dag een. Toen we vertrokken uit Nederland op 6 juli 2023 glommen ze allemaal als nieuw. Ik verheug me erop om ze zo snel weer te zien.

Om 1600 is het tijd voor een middag tukkie. Even twee uurtjes proberen te slapen. Dat lukt voor geen meter. Te veel in mijn hoofd. Ik wil een goed gevulde soep maken met de groenten die we nog hebben. En morgen een curry. We hebben al een tijd geen kip meer gehad en die hebben we genoeg in de nieuwe vriezer. Die doet het top. -17°C constant. Perfect. Om 1630 stap ik uit mijn kooi. Ethan heeft de olielamp al helemaal glimmend opgepoetst.

Dat is nu het verschil met z’n tweeën zeilen. Daar ben ik gewoon nog niet aan toegekomen in de laatste twee jaar. Dat soort dingen. Zo ook was het met het vernissen van de treden van de zwemtrap, de vlaggenstok en het dolfijnen zitje. Dat soort dingen gebeurt nu ook. Geweldig. Het geeft de kers op de taart. Ethan snijdt de peen, ui, selderij en prei. Ik zoek alles bij elkaar voor een gevulde soep. We maken een grote pan met de groentes die nu echt op moeten. Ik heb nog een aantal zakje Knor uit Nederland, groente en tomaat soep kruiden. Een potje met runderbouillon (ook nog uit Nederland), knakworstje en vermicelli. Wat wil je nog meer. We nemen er een lekker wijntje bij en eigen gemaakt brood. Een top avond. Een fantastische zonsondergang.

Wat wil een mens nog meer. Geen gezeik aan je hoofd, geen zorgen over het werk en met wie we allemaal dringend contact op moeten nemen via de e-mail. Abayomi raast ondertussen met 7 à 8 knopen over de Stille Zuid Zee. Eén keer instellen en ze zoekt zelf haar weg. Geweldig. De deining is ook iets minder en we liggen op koers. Om 1930 als Ethan zijn kooi opgezocht heeft, zet ik een bakkie koffie. We nemen er maar een Cointreau bij met een speculaasje, die Joost heeft meegenomen. Dank je Joost. Onder de sterrenhemel geniet ik er intens van. Geen meer wensen op dit moment. Morgen leggen we de laatste hand aan de koperen pijpen reparatie en dan zijn alle zorgen voorbij. Was het maar waar! Het volgende zal niet lang op zich wachten. Ondertussen doen we het toch maar wel. De Stille Zuid Zee over razen. Wauw. Die pakken ze me niet meer af. Nog een kleine 10 dagen en dan zijn we in Ilses de Gambier, Rikitea, Mangereva, Zuid-Tuamotus, Frans-Polynesië. Een mond vol. Een atol met eilanden midden in de Zuid-Pacific. I am loving it. Ik stap het achterdek op en zie een schitterende sterrenhemel. De maan moet nog opkomen dus het is donker. Alleen de lampjes in de navigatie displays geven een vaag licht. Hier kan ik wel een uur staan. De temperatuur is 26°C en er staat een stevige bries. 5 bft. Aan bakboord zie ik het Zuider Kruis met Acrux. Zoom maar in op de foto!

Voor de boeg zie ik Schorpioen. En aan stuurboord Orion, met Sirius. Hier op zuiderbreedte erboven i.p.v. eronder zoals wij het als Noordelingen gewend zijn te zien. De Melkweg leidt de weg van het Zuider Kruis naar Orion. I am loving it!

Vrijdag 18 April, 2025, Day 18 (Noon 14°57’.7S 114°40’3W 176’~7.3 kn/ 2623’)

Het is alweer vrijdag. Weekend. Ik ben om 0500 wakker. Ethan is met de zeilen bezig en ik heb het idee dat het bijna 0600 is. Als ik boven ben blijkt het een uur vroeger. Ach nu kan ik toch niet meer slapen. Eerst een bak koffie. Vandaag maak ik het glasvezelen van de koperen buizen af. Eindelijk. Al met al bijna een week mee bezig geweest. Het kost gewoon tijd en zeker op een schip dat 30° ligt te rollen en yawen. Ik haal de trap weg en maak alles klaar voor de laatste laagjes glasvezel. Dan steek de wind op. Kan ik nu net even missen. Op afstand trekt er een squall voorlangs. Die zorgt echter bij ons voor veel wind. Ik zie vlagen van 35 knopen. Dan maar wat meer reven. Alle drie, de genua, grootzeil en bezaan. Kan ik nu verder? Ik maak de epoxy aan en knip de juiste maat matjes. Terwijl buiten de wind raast en Abayomi al deinend voort dendert. De autopilot gaat ook nog eens om de vijf minuten piepen omdat hij een windshift waarneemt! Ja, piep jij maar lekker door, ik ben nu bezig. Geen tijd. Als de squall voorbij is getrokken zakt de wind in en liggen we nog heftiger te rollen. Ondertussen probeer ik chirurgische handelingen uit te voeren. Lekker! Stoïcijns ga ik door met matjes leggen en de lucht eruit tamponneren me een kwastje met epoxy.

Om 1000 heb ik alles in de epoxy en opgeruimd. De trap zet ik definitief terug op zijn plek. Als het nu nog niet lekvrij is weet ik het niet meer. Alles met Pledge netjes oppoetsen. Tussendoor al drie keer de zeilen bijgesteld. We lopen in ieder geval weer 8 knopen. Top. Ik schroef het tweede olielampje van de want zodat Ethan deze vanmiddag kan oppoetsen. De eerst blinkt prachtig. Nog vier olielampen, twee scheepsklokken en een barometer. Een per dag. Om 1145 is Ethan wakker. Ik vul het logboek in, download de grip files en zet de middag positie op Noforeignland. We maken vandaag een curry als hoofdgerecht. De rijst heb ik al gekookt. Ethan snijdt de groente en neemt de wacht over. Ik maak een groene curry met kip. De laatste prei en paprika gaan erin.

Daarna hebben we alleen nog tomaten, uien, peen, een avocado, witte en wat rode kool. Oh ja en nog diepvriesgroentes. Not bad. We eten goed. Met alle groente die op moet maken we iedere keer een grote pan. Een deel vriezen we dan in. Zo hebben we toch in de komende weken ook nog lekkere gezonde maaltijden. Om 1415 probeer ik een middagdutje te doen. Gaat redelijk. Een kleine twee uurtjes geslapen. Ik stap mijn kooi uit. Eens kijken hoe de tweede lamp is opgeknapt. Daar is Ethan echter nog helemaal niet aan begonnen. Hé Ethan hoe zit dat? Druk, druk, druk met zeilen aanpassen. Kan wel zijn maar het werk wacht niet. Uiteindelijk is ook de tweede lamp aan het einde van de middag mooi glimmend gepoetst en hangen we hem samen op. Eer van je werk Ethan. Prachtig. Nu nog even de glazen slaande klok? Ik kan het niet laten en schroef hem van het schot. Met een Dremel kom ik mooi in de hoekjes.

Ethan maakt een G&T en al poetsend genieten we van de zonsondergang die we met 7 à 8 knopen tegemoet varen. Als avondeten nemen we een soepje met geroosterde boterhammen Camembert en smeerworst. Prima maaltje. Ethan wil afwassen maar het is al 1920. Beter gaan slapen. Vannacht gaat de klok weer een uur achteruit naar UTC-8. Ik doe de afwas wel. We kunnen de gootsteen weer gebruiken dus gaat het in mijn eentje ook wel. We verleggen de koers nog naar 120 aan de wind. Voor ik het grootzeil erbij ga zetten afwassen. Lekker sopje met warm water en de kombuis even ontvetten. Ook zet ik alle voorraad schoonmaakmiddelen terug in Luik vijf onder de trap. De reparatie is gelukt. Als het meezit voor een langere tijd. Op den duur zullen de koperen buizen vervangen moeten worden. En ook de slangen. Ze beginnen uit te harden. Het grootzeil erbij. We lopen weer 8 knopen. Tijd om van de sterrenhemel te genieten en een boek te lezen. Met een Cointreau en een speculaas. Nog 8 dagen en dan zijn we al in Gambier. Gaat zo snel en we vermaken ons wel. 

Zaterdag 19 April, 2025, Day 19 (Noon15°55’.3S 117°30’1W  178’~6.3 kn/ 2108’)

Vandaag geen glasvezelen meer. Wat nu? De klok is een uur achteruitgegaan. De zon komt om 0545 op. Lekker. Na de koffie en bestuderen van het weer lijkt het tijd om de generator en de watermaker bij te zetten. Al een tijdje niet meer gedraaid. De batterijen staan op 24% en het water is gezakt naar 300 liter. De wind is iets afgenomen. Hopen dat we een beetje rustig liggen. Als we constant op ons kant gezet worden door de deining slaat er lucht in het zeeinlaatfilter. Dan moet alles weer af om het filter te ontluchten. Als alles bij staat probeer ik de meest gunstige koers uit te zoeken. Halve wind, voor de wind. Grootzeil erbij. Grootzeil aan de andere kant van genua. Gijpen en bezaan aan de andere kant. Pffff Abayomi wil maar niet rustiger gaan liggen. Dan draait de wind weer. In totaal zet ik de hele boel drie keer af en weer bij om het filter te ontluchten. Tussendoor probeer ik met het spoelwater van de watermaker de ramen, de kuip en de railing zoutvrij te maken. Ik ben er de hele morgen mee bezig. Vermoeiend. Om 1000 heb ik er genoeg van. Ik zie ook dat de batterijen op 100% staan. Mooi. We hebben 350 liter drinkwater bijgemaakt. Ook netjes. Een vermoeiende maar bevredigend resultaat. Ik neem een douch en scheer me maar weer eens. Dan een yoghurt met cruesli, appel en mango uit blik. Voor ik het weet is het 1100 en is Ethan wakker. Die maakt een omelet met gebakken banaan ernaast. Ik zet de middag positie online en download het weer. Na de brunch nog wat e-mails verwerken en de whatsapp. Mijn lieve dochter Elianne is al aan het einde van haar stage op Gran Canaria. Die vliegt vanavond Nederlandse tijd naar huis. Ik heb een paar keer met haar kunnen bellen. Veel keer was het helaas niet maar ik geloof dat ze blij is dat ze weer naar Nederland gaat. Later zal ze zich pas realiseren hoe leuk het eigenlijk was. Als ik in Gambier ben ga ik weer proberen te bellen. Ik maak het poetsen van de koperen glazen slaande klok af. Die blinkt als nieuw. Je kan je haar erin kammen.

Ethan gaat verder met de volgende olielamp. Het weer is nu top. Windkracht 5, halve wind, Abayomi loopt 7.5 à 8 kn en de zon schijnt aan een wolkeloze lucht. Champagne sailing. Na een half uurtje zonnen probeer ik een middagdutje.

Om 1530 val ik zo waar in slaap. Tot 1750 geslapen. Not bad. De wind is weer wat meer naar het Noorden gedraaid, Zuid ten Oosten en wat afgenomen. Heel irritant want nu komen we met bijna voor de wind schuin op de deining te liggen. Precies als we willen gaan koken. Die verrukte deining. Dat slingeren kan me gestolen worden. Iedere keer als we iets willen doen. Fuck! Over de andere boeg is ook geen optie. Dan sturen we 280. Nu sturen we veel te laag. 210. Die verdomde deining. De passaat boom zetten kan ook niet. Als de genua “back wind” dan worden met deze wind de krachten op de mast te groot. Er zijn al enkele Super Maramu’s op die manier hun mast verloren. We hebben net te veel wind om de ballooner te zetten en net te weinig om de genua vrij te laten vliegen. Zo oncomfortabel. De genua rukt af en toe aan de mast als hij terugkomt van het inklappen op de deining. Heel erg irritant. Zeker als we onze laatste aardappelen willen bakken. Samen met een salade van witte en rode kool, peen, ui, tomaat, rozijnen, pijnboom nootjes en een eitje. We varen ook nog eens niet de goede richting uit. Dit scheelt mijlen. Kut deining. Niet leuk! Maarja. We kunnen er weinig aan veranderen. Alleen hopen dat de wind weer terugdraait. Morgen voorspellen ze minder wind en kunnen we eindelijk de ballooner weer zetten. Dan liggen we een stuk stabieler. Om 1915 gaat Ethan zijn kooi in. Ik doe de afwas en maak een nieuwe yoghurt. Alles met zwaar slingerend schip. Moet je eens proberen. Vanmiddag was het zo lekker zeilen! Waarom moet die wind nou zo veranderen. Pfff! De rest van de avond ga ik in mijn hoekje zitten aan stuurboord en onderga het. Niks doe ik meer. Nou ja blog bijwerken en uitkijk houden. Om 2200 komt er zo waar een containerschip voorbij op drie mijl. Een eerste schip in zeker 10 dagen. De Maersk Bratan. Ik maak een praatje met de stuurman op de VHF. Ze zijn op weg van Nieuw-Zeeland naar Panama. Ik wens hem een goede wacht en schakel terug naar kanaal 16. Nog 6.5 dag voor we in Gambier zijn. Ergens morgenvroeg de laatste 1000 nm. Ach dat is zo gepiept. Dan liggen we in een beschermende Atol in azuurblauw water. 29°C overdag en s ’avonds een aangename 26°C. Dan liggen we in de atol Ilses de Gambier. We gaan eerst ten anker bij het eiland Mangereva. Daarop ligt het dorp Riketea waar we kunnen inklaren in Frankrijk. De zuidelijkste atol van de Tuamotu eilanden, een deel van Frans-Polynesië. Midden in de Zuid Pacific Oceaan. In oud Hollands: De Stille Zuid Zee. Wauw! We moeten er een paar dagen slingeren voor doorstaan maar dan heb je wat. Ik brei er een einde aan. Ik hoop dat het leuk was de blog te lezen. De volgende zal vanuit Ilses de Gambier zijn.

PS

Zondag 20 April, 2025, Day 20. Eerste Paasdag

Ik had de blog deze morgen op mijn gemak online willen brengen maar het lot besliste anders. Dat op eerste paasdag! We hebben een zware nacht gehad. Ik ben er een paar keer uit geweest om Ethan helpen. De wind neemt af maar de kruis deiningen niet. Als gevolg liggen we heftig te rollen. We proberen van alles maar we blijven rollen. Het lijkt wel of ze van alle kanten komen. We proberen hoger aan de wind, we gijpen. Met grootzeil, zonder. De passaat boom durf ik nog niet te zetten. Dat geeft te veel krachten op de mast met het terug klappen van de genua. Uiteindelijk weten we op een koers van 280 iets rustiger te liggen. Dan maar dat alhoewel het uit de koers naar Gambier is. Om 0550 kom ik weer op wacht. Een paar uurtjes geslapen. Er is nog niet veel verandert behalve dat de wind onder de 15 knopen blijft. Dan besluiten we dat de passaat bomen uit kunnen en de ballooner erop kan. Om 0700 staat alles. He He, eindelijk liggen we voor de wind wat rustiger. De wind op 168 graden van bakboord in. Een prachtig gezicht

Ethan stapt zijn bed in en ik probeer de blog af te maken. We blijven wel wat rollen af en toe maar het zou moeten kunnen. Om 0750 hoor ik ineens iets geks terwijl in aan de navigatie tafel aan de blog zit te werken. Ik sprint naar dek en zie de ballooner in het water liggen. Shit!!!!!!. Ik roep Ethan erbij die gelijk aan dek staat. Heel fijn. We moeten de ballooner zien te redden voor wat ervan over is. Geen idee waarom hij naar beneden is gekomen. De genua kunnen we niet oprollen want de onderkant van de ballooner zit nog vast. Ethan laat de schoot van de ballooner schieten en ik trek hem langzaam en voorzichtig aan dek. 

Hij lijkt nog heel. Dat is een pak van mijn hart. Het blijkt dat de kunststof ophang tool is gebroken. Hiermee klikt hij vast in de swivel in de top van het voorstag. Oh jee! We halen de drijfnatte ballooner in de kuip en bekijken de tool. We missen het haak gedeelte! Dat zit nog in de mast boven in de swivel. Dat moet eruit om te voorkomen dat het vastloopt en schade maakt aan de swivel of het profiel. Ik moet omhoog, de mast in! Ik trek mijn klimgordel aan en bereid me voor om de mast in te gaan. Dan komt Ethan op het slimme idee om eerst te proberen om de muis omhoog te sturen met de val. Zo halen we normaal ook de ballooner naar benden. Als het goed is moet het mechanisme dan openklikken en zou het afgebroken deel van de haak naar beneden moeten glijden door het profiel. Wat een top idee. Als dat lukt hoef ik de mast niet in. Wel zo makkelijk en zonder risico. We trekken de muis omhoog en verdomt het laatste stukje van de nylon haak komt naar beneden glijden. Ik heb het in mijn hand voor ik het weet. Ook vind ik nog een paar fragmenten aan dek. Een ander deel is blijkbaar in zee beland. Zo kunnen we in ieder geval verder. Blij dat Ethan aan boord is en met dit idee komt. Twee weten duidelijk meer dan een. Heb ik nog zo’n tool reserve? Ik hoop het anders kunnen we de ballooner niet meer gebruiken voor ik er een heb laten maken. En dat is een behoorlijk grote en tijdrovende uitdaging. Als ik het al voor elkaar krijg midden in de Zuid-Pacific. Als ik tussen de reserveonderdelen zoek kom ik warempel nog een reserve tool tegen.

Wat een geluk. Mag ook wel na wat we de afgelopen 24 uur hebben meegemaakt. Dit is wel even een uitputtingsslag. Ik kan z0 mooi zien wat er mist in de gebroken tool. Heel misschien kan John wel een nieuwe reserve maken op zijn nieuwe 3D printer. Voorlopig leg ik Abayomi even op 130 graden. Een iets te zuidelijke koers maar dan blijft de genua in ieder geval vol en trekt niet zo aan de passaat boom. Hoop ik. Het grootzeil haal ik een heel klein beetje uit en trek ik strak in de achterkant van de mast. Zo is het steunpunt van de passaat bomen beter ondersteund waardoor er minder kans is op knikkrachten op de mast. Hoop ik. Zo liggen we iets rustiger al blijven we flinke halen maken op de deining. We hebben nog 6 dagen te gaan als het meezit. Nog 1000 mijl. Nu brei ik echt een einde aan deze blog! Tot de volgende in Gambier. Maar zo zie je, geen moment saai aan boord van Abayomi. We zien zowaar een volgend vrachtschip op de AIS. De Prince of Nature. Een 200 m lang onder Panamese vlag met 10 kn varend schip op weg naar Japan. Nu nog op 26 mijl afstand maar volgens de AIS komt hij op een mijl voorlangs. Dat dan voor de volgende blog. Nu eerst een Paas brunch! Happy Easter to all of you from the middle of the South Pacific Ocean!

Later xoxo