De laatste dagen Curacao. Op naar Aruba! (Blog 71)

Maandag 28 Oktober, 2024 Klein naar Curaçao, Money transfer. Regulateur

Deze morgen zoals altijd rond 0700 wakker. Gisterenavond toch op de Wifi van super jacht Ellen’s Dream blog 70 weten te posten. En ook nog naar de Formule 1 van Mexico kunnen kijken. Het was daardoor wel 0230 voor ik ging slapen. En toch om 0700 wakker. Het was een bewegelijke anker plaats. Veel korte deining. Marieke en Mike moeten er natuurlijk nog aan wennen. Als ik aan dek kom sop ik eerst de ramen nog een keer af met zoet water voor ik de flappen oprol. De rest voor doet Marieke later. Heel fijn. Na de koffie een duik en dan de dinghy opblazen. Kijken of hij vol blijft. Als we ontbeten hebben maken we de boot klaar voor vertrek. We gaan voor de wind dus ik leg gelijk uit hoe de passaat bomen werken. En de navigatie en nog veel meer feitjes. Om 1000 gaan we anker op en varen we op het zeil weg. Eerst richting Fuik Baai waar John en Shannon liggen. Als we daar aankomen gaan zij echter net anker op om terug te varen naar Spaanse wateren. Zij zijn voor het eerst door de Coastguard aangesproken dat ze een anker vergunning moeten hebben. We zijn al vijf keer op Klein geweest zonder vergunning en nooit gecontroleerd. Het is dus toeval. Maar het komt ook wel goed uit om naar Spaanse wateren te gaan om wat dingen te regelen. We kunnen bij de surfschool en bij Uncle J’s de old school wifi gebruiken. We zeilen weer helemaal naar binnen. Tot vlak bij de ankerplaats. Achter ons ligt iemand met Starlink. Marieke zwemt erheen want de dinghy ligt nog niet in het water. Mark van Fairy Queen wil wel even de starlink delen. Top. Wel bij hem aan boord want bij ons aan boord werkt het niet. Afstand is net te groot. Mike en ik gooien de dinghy in het water. Hij is nog steeds vol. Yeh!!!!! Zo blij mee. Hoeven we hem niet elke dag op te pompen. De grote motor erop. Ik vaar naar Fairy Queen en wordt hartelijk ontvangen door Mark. Ook een solo zeiler die hier al twee jaar is nadat hij hier deze boot heeft gekocht. Ik probeer Bob de monteur te bellen om te vragen of de regelateur er is. Eerst geen antwoord. Dan belt hij terug en geeft aan dat hij hem nog niet heeft! GvD!. Ik stel hem mijn laatste ultimatum. Morgen voor einde van de dag instaleren of Ik neem mijn dynamo mee en dan is het over. Ik krijg ook een email voor de rekening van de nieuwe dinghy. Het lukt me niet om via de mobiele app het geld over te maken. Na wat andere berichtjes vaar ik terug naar Abayomi. Marieke stelt voor om naar de surfschool te gaan. Daar kan zij ook even wat appen en ik kan op de computer inloggen. Dat werkt wel . Via de bank website lukt het om het geld over te maken. Nu even afwachten hoe snel het in Colombia op de bank staat. En jullie zullen het niet geloven (Ik kon het ook niet) maar ik krijg een berichtje dat de regelateur er is. Yes, eindelijk!!!! Wat een opluchting.

Morgen komt Willem hem instaleren. We wilden s ’morgens boodschappen doen omdat we dan de auto hebben. De monteur wil echter in de ochtend komen. Marieke stelt voor dat zij met Mike boodschappen gaat doen. Ook een optie. Die biedt ons de mogelijkheid om woensdag na uitchecken weg te kunnen uit Curaçao. YEHHHHH De rest van de avond doen we rustig. Marieke en Mike zijn erg moe. Ja het constante bewegen van de afgelopen dag maakt je behoorlijk moe. Daar moeten ze nog erg aan wennen. Ik heb 4.5 uur geslapen en nergens last van😊. Ik ben hyper. Ik houd de blog bij. Om 2000 gaan Mike en ik nog even de wal op om te kijken of er nog wat apps zijn. Dan vroeg naar bed. Morgen een bijzondere dag! Het zou wel eens een van de laatse dagen kunnen zijn op Curaçao……. Ja ja, dat heb ik meer gezegd. Eerst zien dan geloven. In ieder geval toch nog een Burgernight bij Uncle J’s morgen. Dit wordt zeker de laatste…….Ja ja😊.

Dinsdag 29 Oktober, 2024 D-Day

Na de koffie breng ik Marieke en Mike naar de wal. Zij gaan boodschappen doen. Wat een verlichting. Zo fijn om meerder dingen in een ochtend te kunnen doen. Tegelijk kan ik dan met de monteur de regelateur instaleren en testen. We kunnen de auto nog een dag gebruiken. Top. Bij Uncle  J’s wacht ik op Willem de monteur terwijl ik ook even kan internetten op de Wifi. Om 0930 is Willem er met de dynamo en de regelateur. Om 1030 hebben we de boel geïnstalleerd. En het werkt! Niet te geloven maar het werk! De dynamo levert weer stroom aan het net. Om 1145 staat Willem weer bij zijn auto. Ik vaar terug en maak een mooie houten boord om de Balmar regelateur aan het schot achter in de machine kamer te hangen.

Met een schakelaar waarmee ik hem af kan zetten. Een start relais en een zekering. Om 1200 heb ik alles klaar. Het is eindelijk gelukt. Koste wel 1.5 maand wachttijd. Deze kan ik na maanden nu eindelijk van mijn reparatie lijst schrappen als volbracht. Ik vaar naar Uncle J’s om Marieke en Mike op te vangen met de boodschappen. Een dinghy vol.

En een dinghy waar ook de lucht weer in blijft! Wat een mooie dag. Als we alle boodschappen aan boord hebben brengen we de auto sleutel bij Pascal. Die geeft echter aan dat hij de auto morgen graag in de ochtend wil gebruiken. Tja dan moeten we vandaag gewoon uitklaren. Om 1400 varen we weer naar Uncle J’s om met de auto te gaan uitklaren in Willemstad. Eerst bij de Douane langs en daarna naar de Immigratie. Doordat ik dit al een keer gedaan heb met inklaren weten we nu alles met de auto in een uurtje te doen. De douane is aan Punda kant. De Immigratie echter aan Otrabanda kant. Zonder auto is het een dag taak. Nu maar een uurtje werk. Bij het inklaren waren we om te beginnen een halve dag bezig uit te zoeken waar de immigratie en douane zitten. Niets is aangeven met boorden. Als we alle formaliteiten afgehandeld hebben rijden we terug.

naar Punda. Naar het terras bij de pontjes brug. Een laatste broodje kroket of frikandel. Terwijl we daar zitten komt er een grote tanker met sleepboten door de brug heen de haven binnen. Een mooie afsluiting hier in Curaçao. We kopen nog wat verse groentes en fruit op de markt en rijden terug naar de boot. Morgen ochtend vertrekken we naar de Noord punt van Curaçao, Santa Cruz. Overmorgen naar Aruba. YEH! Maar voor dat alles, eerst nog een laatste hamburger met de cruisers bij  Uncle J’s. Het is een hele grote groep Nederlandse cruisers deze avond waarvan ik er onderhand toch meer dan de helft ken. Tja na drie maanden in Curaçao kan dat ook bijna niet anders😊Een leuk afscheid! En een heel voldaan gevoel van deze dag. Op naar nieuwe avonturen!

Woensdag 30 Oktober, 2024 Vertrek uit Spaanse Water. Eindelijk!

Vandaag is de grote dag. We kunnen weg. Curaçao was erg leuk. De mensen die ik ontmoet heb ook maar het heeft te lang geduurd. Te lang op een plek is niet goed voor mijn mentale gesteldheid. Deze boot moet zeilen. Ik, Eric moet zeilen. Na de koffie en een ontbijtje van boterhammen met brie, oude kaas en hagelslag varen Marieke en ik naar Uncle J’s om even wat appjes en email te downloaden. Hopelijk doet morgen de Starlink het weer. Ik bekijk ook gelijk het weer. Het ziet er naar uit dat vanaf vrijdag middag de wind wegvalt. Voor zeker de duur van een week. Niet veel tijd om te verspelen dus. Voordat de wind wegvalt moeten we in Aruba zijn. Na de appjes varen we naar het tankstation. Even de vijf diesel jerrycans van 20 liter elk, vullen. Just in case. Hier is het Euro 0.9 per liter dus niet zo duur. In Colombia is het nog goedkoper maar hier ben ik zeker van de kwaliteit want dit tankstation wordt druk gebruikt. Als we om 0847 bij het tankstation aankomen is het nog niet open. Dan  maar even een cappuccino doen bij de surfschool. Die is ook nog maar net aan het open gaan. De medewerkster geeft ons ondanks dat toch twee lekkere cappuccino’s. Om 0930 varen we weer naar het tankstation en vullen de jerrycans en de buitenboord motor tank bij. Terug aan boord bergen we de jerrycan op in het voor buitenluik. Dan de buitenboord motor eraf en het koelsysteem doorspoelen. Die gebruiken we voorlopig niet meer tot we uit Colombia weg gaan. Om 1000 maken we vaarklaar en halen om 1030 het anker op. Bye Bye Spaanse water!

Het was leuk maar ik ben liever in helder water zoals bij Klein Curaçao.  Marieke vaart de boot naar buiten. Doet ze harstikke goed. De dynamo laat de accu’s op. Een hele opluchting. Daar ben ik zo lang extra voor gebleven. Een 3de back-up systeem om de accu’s te kunnen laden als de zonnepanelen en de generator niet meer zouden laden. Buiten zetten we de passaat bomen en varen voor de wind naar het Noorden van Curaçao. Een heerlijke rustige tocht van 4 uurtjes. Een snelheid over de grond van rond de 6 knopen met uitschieters naar 9 en zelfs even 10.

We varen langs Willemstad. De laatste keer dat we de brug en de cruiseboot zien. Er is veel uit te leggen maar zowel Marieke als Mike pikken het prima op. Onderweg maakt Mike een lekkere boterham met verse Parma ham en camembert. Een perfecte eerst zeiltocht. Om 1510 laten we bij Playa Santa Cruz het anker in kraak helder water vallen op 100 m van een mooi wrak en een verlate strandje. We snorkelen wat en nemen een G&T. Vanavond BBQ. Mike heeft een gigantisch stuk vlees gekocht en die ligt in de marinade. Morgen varen we naar Aruba.

We gaan vroeg weg zodat we op tijd bij de Douane en Immigratie van Aruba zijn rond 1430. Het is zo’n 53 mijl varen. Zeker binnen 9 uur te doen. Na inklaren varen we naar het Noordelijk deel van Aruba om daar ten anker te gaan. Na een geweldige BBQ hebben Marieke en ik mooie gesprekken. Kijken naar de sterren en genieten van de rustige ankerplaats. Om 2030 zet ik na 72 uur de Starlink weer bij. Hij doet het!. Snel het weer downloaden. We gaan geen dag te vroeg naar Aruba. Vrijdag zakt de wind helemaal in voor een week lang.

Donderdag 31 Oktober, 2024 Bye Bye Curaçao. Op naar Aruba

Het is alweer de laatste dag van de maand Oktober. En deze begint vroeg om er lang van te genieten.

Om 0415 gaan we anker op. Voor de zon. Op naar Aruba. Yeh! Er staat in de baai weinig wind. Voor het eerst in lange tijd dus op de motor vertrekken. Als we de baai uit zijn komt er net genoeg wind om te zeilen.

Eerst de passaat bomen uit en dan zetten we gelijk de ballooner ook. In het donker nog maar het gaat prima met Mike en Marieke samen. De motor kan af. Met een 5 knopen vaart gaat het best snel. We genieten van de zonsopkomst. Eindelijk weer onderweg. Er staat een vervelende kruis deining maar de boot loopt prima. We gaan op het juiste moment weg. De komende dagen na aankomst in Aruba staat er geen wind. Hoe verder we in de dag komen hoe meer wind er komt. Precies genoeg en niet teveel voor de ballooner, tussen de 14 en 16 knopen. Er is veel om uit te leggen maar Mike en Marieke nemen het vol aandacht op.

Voor het inklaren in Aruba moeten we verplicht langszij komen in de commerciële haven. Ook de aanleg procedure nemen we van te voren goed door. De stootwielen en de meerlijnen maken we klaar. We bespreken de voorbereidingen van de boegschroef. Het wegnemen van de passaatbomen. Zoveel om te leren maar ze luisteren vol belangstelling. Leuk. Als we op een mijl van Aruba zijn zetten we de Starlink weer bij. Hoppa. Gelijk weer online. Fijn. We gebruiken het internet veel. Starlink is een luxe maar ook erg makkelijk voor weerberichten. Voor we aankomen maakt Marieke een heerlijke pasta. Om 1330 varen we de haven kom van Barcadera binnen. De commerciele haven van Aruba. Er staat niet veel water langszij de kade waar we mogen meren dus gaan we langszij een Colombiaanse vissersboot. Het gaat heel netjes en alles loopt vlotjes. De vissers vertellen ons waar we moeten zijn voor inklaren. Eerst naar de immigratie. Binnen een half uur zijn we klaar. Dan nog even bij de douane langs. Ook dat is zo gepiept. De douane komt even aan boord maar heeft het met 5 minuten gezien. We maken na 1.5 uur al weer los. Een stuk sneller en makkelijker inklaren dan op Curaçao. En ook nog eens gratis. We mogen en willen hier niet blijven liggen en varen door naar de noordkant van het eiland. Naar Malmok Beach. Het toeristische  deel van Aruba. Eerst voor de wind. Als we bij de hoek zijn halen we de ballooner naar beneden en de passaat bomen weg. Het laatste stukje aan de wind.

Om 1615 laten we het anker vallen. Ook Carisma ligt hier ten anker. Gezellig. Vandaag zijn we alleen uitgeteld. Zeker ik. Er is veel om uit te leggen en op te letten met een nieuwe bemanning. Vermoeiend maar wel bevredigend. En vele handen maken uiteindelijk toch licht werk. Nu even wat nieuws kijken en mijn favoriete programma. Morgen een nieuwe dag om plannen te maken voor de komende dagen.

Vrijdag 1 November, 2024 Aruba Antilla Wreck dive

Het is al  bijna weer Kerst. Nu November al. Jeetje. Deze morgen hebben Marieke en Mike een belangrijke video conference. Toch fijn dat de Starlink het weer onbeperkt doet. Tijdens de koffie spreek ik met Frans van sv Bluewhale. Hij is hier al 3.5 maanden op Aruba. Zijn boot staat op de kant voor onderhoud. Tussendoor is hij ook nog naar Nederland geweest. Hij heeft omdat de boot op de kant staat een appartementje gehuurd en een auto. Hij stelt voor om morgen een toertje over het eiland te maken. Ook kunnen we dan een laatste grote was doen in het resort waar hij met de boot in de jachthaven ligt/lag. Na het ontbijt maken we de dinghy klaar om te kunnen gaan duiken. Mike en ik gaan met John & Shannon en nog een Canadees stel duiken op het wrak de Antilla. Een oud Duits vrachtschip van de rederij Hapag. Deze is tot zinken gebracht in 1949 door de Duitse kapitein om te voorkomen dat het in Nederlandse handen kwam. Een heel verhaal. Je kunt interessante verhaal lezen op de volgende website  of youtube

Een prachtige duik. En eenvoudig genoeg voor Mike die al 15 jaar niet meer had gedoken. Met John samen gaan we natuurlijk door allerlei kleine gaten in het wrak.

Na de duik spoelen we de uitrusting, ik breng de flessen even bij John. Marieke maakt een heerlijke lunch. Deze avond komen John en Shannon voor een Sundowner. We spelen Pit en Mexican Train. Lachen,

Een hele gezellige avond. Lang geleden dat het zo gezellig druk was aan boord. Het is rond middernacht als ik even achter aan dek loop. Dan zie ik dat hun dinghy er niet meer ligt. SHIT!!!! Niet goed vastgemaakt? Ik sla alarm en iedereen staat aan dek. Een ramp! Wat nu? Onze dinghy heeft de kleine motor erachter. Dit is hoe hun dnghy er uit ziet.

Dat is onvoldoende. In een split second besluit ik dat we de grote motor erachter moeten hebben. Dinghy in het water, kleine motor eraf, bezaan giek draaien. Slot van de grote motor af. We handelen snel. Binnen 5 minuten hangt de grote buitenboord erachter. John en ik springen in de dinghy en verdwijnen in het donker met een paar zaklampen. Eerst snel stroom en wind afwaarts. Er is een soort baaitje aan het einde maar er staat daar een behoorlijke surf op het strand. Het is donker en ook met een lamp is het moeilijk om het hele gebied te overzien. We besluiten een SAR (search en rescue) patroon te varen. Geen idee hoe lang geleden de boot is losgeraakt. Vanaf de surf gaan we zig-zaggende terug richting de boot. Het is zo donker dat het niet makkelijk is om ver te kijken. Een 2 uur lang varen we op en neer. Geen dinghy. Holi Moli! Hun dinghy is zeker 6000 met motor en al. Een Highfiled met een 25 pk 4-takt. Hun enige vervoer naar de wal en voor de duiken. Het is heel moeilijk om deze nieuw te vinden. Hier nog een foto uit betere tijden. Dit is rampzalig. We besluiten na twee uur om langs het strand te zoeken. Hopelijk is hij daar terecht gekomen en niet naar zee, de baai uitgedreven. John gaat het strand op door de brekende golven heen. Hij stelt voor dat ik in de dinghy blijf en niet het risico neem dat mijn dinghy omslaat in de brekende golven in het donker. Ik vaar wat heen en weer voor het strand. Als ik John zijn lamp niet meer zie bewegen begin ik te twijfelen. Als hij hem vindt kan hij nooit alleen zijn dinghy terug het water in krijgen. Die is veel zwaarder dan die van mij. Ik besluit toch met mijn dinghy het strand op te gaan. Ik trek de motor omhoog en wacht op een rustig moment. Ik spring eruit in de brekende golven en trek de dinghy het strand op. Met de zware motor is dat alleen niet makkelijk. Een stuk of 8 keer draai ik de boot 90 graden en dan heb ik hem hoog en droog op het strand weten te trekken. Ik loop langs het strand helemaal naar het einde van de baai. Zeker 500 m lopen in het pikken donker. Ik zie tot mijn grote opluchting John samen met zijn dinghy. Hij probeert hopeloos, met grote moeite de dinghy leeg te pompen. Die is helemaal vol met water gespoeld. De motor staart zit vast in het zand. Dit had hij nooit alleen voor elkaar kunnen boxen. Gelukkig heeft hij een handpomp in de boot. Samen trekken we de motor uit het zand en proberen in de branding de boot leeg te pompen. Een houdt hem recht in de brekende surf. De ander pompt. Als de ander uitgeput is wisselen we. Na 20 minuten is de boot voldoende leeg om een poging te wagen door de brekers weg te varen. Ik trek de boot naar dieper water en John laat de motor zakken. Hij start na twee keer trekken. Een geluk. Als John door de brekende surf is zwem ik terug naar het strand en loop naar mijn dinghy. Die ligt gelukkig in een rustiger stuk strand. Vrij snel heb ik de boot alleen terug in het water. Samen varen we om 0330 met twee dinghy’s terug naar de anderen die met vol spanning al 2.5 uur hebben zitten wachten. Een grote opluchting ook bij hen als ze ons met twee dinghy’s aan zien komen. We hadden al een hele fles rum gedronken en waren behoorlijk aangeschoten maar door de adrenaline zijn we zo nuchter dat we er nog een biertje nemen op de goede afloop. Wat een avond en nacht. Om 0400 gaan we moe slapen. De dag erna maak ik drone shots van de plek.

Zaterdag 2 November, 2024 Aruba toertje

Na een korte slaap van drie uur zijn we allemaal al om 0700 weer wakker. Uit gewoonte. Na de koffie halen we de grote buitenboord weer van de dinghy en zetten de kleine erop. Makkelijker om mee het strand op te gaan. We nemen weer eens alle bedden goed en kleden mee om te wassen. Om precies 1000 komt Frans aanrijden met zijn autootje.

Hij is hier al sinds eind Juni. Een paar keer terug geweest naar Nederland. Zijn boot staat op de kant voor onderhoud. Frans heeft een toegangskaart van het grote resort waar hij normaal de boot in de Renaissance Marina heeft liggen. Daar kunnen we goedkoop en makkelijk wassen. Heerlijke airco. En zeer luxe resort met kamers voor US$500 per nacht. Marieke heeft geen behoefte om over het eiland te toeren en blijft liever in het resort om de was te doen.

Zo aardig van Frans dat hij ons over het eiland wil rijden voor een toertje. Aruba is heel erg Amerikaans georiënteerd. Eigenlijk draait alles om de resorts. Niet echt ons ding. We rijden naar de Natural Bridge. Leuk om te zien. Jammer dat er zoveel plastic in het water drijft. Valt daardoor een beetje tegen. Maar deze kunnen we ook weer afvinken.

Daarna rijden we 20 minuten richting het zuiden. Naar San Nicolaas. Daar lunchen we en bewonderen we prachtige muurschilderingen. Lekker om er even van de boot te zijn. Na de middag rijden we terug naar Marieke. Die heeft vijf wassen gedraaid en drie drogers. Wauw. Alles weer schoon en fris. Zo fijn. Omdat we zo’n zware nacht hebben gehad wil iedereen eigenlijk terug naar de boot. De vuurtoren laten we voor wat het is. Die kunnen we ook met de drone bekijken😊 De rest van de dag doen we rustig. Ik kijk de formule 1 sprint race van Sao Paulo en een film.

Zondag 3 November, 2024 Relaxen, documenten voorbereiden en een laatste duik.

Deze morgen rustig. De blog bijwerken. Mike & Marieke hebben een online werk overleg. Het weer bekijken voor de reis naar Colombia. Als het meezit kunnen we het beste morgen middag weg. Dan is er net een mooi window. Als we later vertrekken is de kans groot dat we hier nog 1.5 week vastzitten. Vrijdag gaat de wind bij uitzondering een tijd uit het westen waaien. Komt eigelijk maar een keer per jaar voor. Aruba vinden we niet aantrekkelijk genoeg om lang te blijven. Er is een klein gunstig weer window om naar Puerto Valero te varen. Vlakbij  Baranquilla. Santa Marta is dichterbij maar het havengeld is drie keer zo duur. Omdat we de boot gelijk voor een 10 daagse toer door Colombia verlaten is het gunstiger om in Puerto Velero te gaan liggen. Er is daar alleen niet veel vertier in de directe omgeving. Die zoeken we dan na terugkomst aan boord wel in Cartagena. In de middag maken we nog een duik met John & Shannon en het Canadese stel op wrak Debbie.

Dit wrak is in 1992 doelbewust tot zinken gebracht om als kunstmatig rif te dienen en ligt recht op de kiel. Het is een brandstofschip van 80 meter dat op een diepte van 22 meter voor de hoogbouwhotels ligt. Het roer aan de achterzijde is het diepste punt van de duik. Het ondiepste punt is het dak van de stuurhut op 17 meter diepte. Over het dek lopen pijpleidingen om de olie en benzine te transporteren die het schip aan boord had. Het wrak verkeert in goede staat en alle onderdelen zijn duidelijk herkenbaar. We zien er scholen vissen, vatsponzen, een groene moreen en een  grote pijlstaartrog. Iets verder van het wrak is veel lage koraal. Daar zit bijzonder veel leven in. Morenen, kreeften en zelfs een kreeft. Een prachtige duik weer. Deze avond maak ik eindelijk de spinazietaart die ik al zo lang wilde maken. Als ik alleen ben is het teveel. Nu we met z’n drieen zijn gaat het zeker. Vanavond gaan we voor een Sundowner en Mexican train naar Carisma. Morgen gaan we uitklaren en later op de dag naar Colombia. Daarover meer in de volgende blogs.

Later

xoxo