Islas Rosario (Col) & San Blas (Panama) (Blog 75)

Monday 2 December, 2024 Last provisions and clear out

Koffie om 0700. Als ik naar buiten kijk zie ik dat het zeer dreigend is. Het gaat zeker regenen. De zonnetent is nu nog droog. Voor het ontbijt dus snel alles afbreken en in de vacuüm zakken stoppen. Suzanne maakt een yoghurt ontbijt met verse mango, rozijnen en cruesli. Heerlijk. Suzanne heeft een of ander virus opgelopen en hoest de longen uit haar lijf. Waarschijnlijk de overgang van een koud Noorden naar een tropisch zuiden waar er de ene keer airco aanstaat, dan weer heet en dan weer een ventilator. Het is op haar stembanden geslagen. Als reactie hoest ze veel waardoor ze ook slecht slaapt. We besluiten een plaatselijke dokter te laten kijken en even wat voor te schrijven om het hoesten te verminderen. Om 0900 komt de agent in de lucht voor het uitklaren. Of ik de paspoorten kan afgeven. Ik vaar met de dinghy naar de wal. Ze staat er al en wil even mee terug naar de boot. Met een videoverbinding kijkt de customs even rond denk ik. Aan boord hoeft zij niet. Terug naar de wal. Dan gaan Suzanne en ik de wal op en komt de dokter. Eerst de besteld courtesy vlaggetjes van San Blas en Frans-Polynesië ophalen. Dan bij de jachthaven langs. We gaan comfortabel in het Burrito Restaurant zitten. Heel grappig. De dokter spreekt perfect Engels. Hij heeft lange tijd in California en Florida gewoond. Na wat vragen is het duidelijk dat het een lichte infectie op de keel is. Hij zal via de app laten weten welke medicijnen Suzanne moet kopen. Dat is snel gedaan. Nu de laatste boodschappen. We gaan naar de meest luxe supermarkt dus ook de duurste. Maar we kijken even niet naar de prijzen maar naar de kwaliteit. Weer een trolley vol met de laatste fruit, worst, kaas, sla, bananen, wat brood, ansjovis en nog veel meer. Als we door de supermarkt lopen komen we de agent tegen. Dat komt goed uit. Hoef ik niet meer naar de jachthaven terug te rennen om de paspoorten in ontvangst te nemen. In de supermarkt krijg ik de paspoorten en de uitklaring. Kan je het gekker bedenken. Als we klaar zijn in de supermarkt breekt een noodweer los. Heftige onweersbuien trekken over. Even wachten voor we terug naar de dinghy lopen. Na een kwartiertje is het nagenoeg droog. De straten staan blank. Toch weer lekker als je op een boot woont. Aan boord ruimen we de laatste boodschappen op in de koelkasten. Nu moet de tweede ook bij. Ik maak een lunch met een omelet, verse tomaten, verse stokbrood, opgewarmd en wel. Na de lunch breng ik Suzanne naar de wal. Zij gaat haar recepten ophalen. Gelijk maal twee want dan heb ik ook wat keel en neus middelen aan boord. Die had ik eigenlijk helemaal niet. Zal je net zien. Ik maak de duikslang klaar en ga even de schroef, de snelheidsmeter en de ankerketting inspecteren en schoonmaken. Geen erg lekker werkje in dit gore water maar met een duikuitrusting merk je er eigenlijk niets van. Alleen zie je geen hand voor ogen zonder lamp. Ik moet echt de lamp 10 cm van de schroefbladen houden om ze te kunnen zien. Gelukkig valt de aangroei mee. Binnen een 20 minuten ben ik klaar. Ook de ankerketting al wat schoongemaakt voor we morgen het anker eruit trekken. Suzanne heeft ook nog twee banken gevonden waar we USD 400 in kleine biljetten kunnen wisselen. De Guna Yala indianen van San Blas bij Panama willen graag dingen verkopen. Groot geld wisselen kunnen ze moeilijk wisselen. Aan het einde van de middag halen we de grote buitenboordmotor van de dinghy. Gaat hartstikke snel met z’n tweeën. Top. Zelfde met de dinghy. Die maken we gelijk schoon. Onze mooie nieuwe dinghy! S’ avond kijken de documentairefilm “Following Seas” Een must see voor wereldreizigers.

Na de film nog even de mogelijke routes doorlopen en het weer bekijken. Morgen gaan we eindelijk op reis!

Dinsdag 3 November, 2024. Bye Bye Cartagena.

Na de koffie en een yoghurt ontbijt halen we om 0910 het anker op. Even beetje de ketting schoonspuiten. We varen aar het bunkerstation in Marina de Pesca. Helaas komt er net voor ons een strijkijzer (motorboot) langszij. Ik laat de boot drijven en we wachten 20 minuten. Dan achteruit langszij. We bunkeren 514 liter diesel en 6 liter benzine. 514 liter tegen €0.66 per liter. De brandstof ziet er top uit. Hier tanken dagelijks vele toeristen motorboten dus de kwaliteit zal wel goed zitten. We maken om 1040 los en varen de baai uit. Bye bye Cartagena.

Ik hield van je maar haatte de ankerplaats. Zoveel herrie en hard varende speedboten. We varen de baai uit langs het historische toegangspunt met al haar forten en verdedigingswerken. Prachtig. De wind staat helaas verkeerd. Precies tegen naar Islas de Rosario. Maar er staat 12 knopen wind dus we varen een uurtje op het zeil de zee op. Even zeilen. Als de wind wegvalt draaien we tegen de wind in de richting van Islas Rosario.

Onderweg gooi ik de vishengel uit. Wie weet vangen we wat. Als we dichterbij komen lijkt de wind verkeerd te staan om bij isla Rosario zelf te anker te gaan. We besluiten bij Isla Grande te ankeren voor de nacht. Als we ten anker liggen eerst een duik. Daar hebben we lang naar uitgekeken. De baai in Cartagena is een open riool. Het is bij Isla Grande helaas ook geen helder water. Beetje troebel van het zand maar wel gezond. Ik kom erachter dat ik de vislijn vergeten ben binnen te halen. Shit. Lure kwijt en vislijn rond de schroefas. Gelukkig niets beschadigd maar ik moet de lijn wel wegknippen. Hij zit helemaal rond de as. Ook even een stukje onderwaterschip schoonmaken met de nieuwe plastic krabber. Na een week Cartagena zitten er allemaal hele kleine kokkels op. Morgen verder schoonmaken. Nu eerst een G&T tijdens de zonsondergang. Even rust. Geen speedboten en geen gettoblasters. Heerlijk. Wel een beetje deining maar dat nemen we op de koop toe. Morgen met de dinghy op onderzoek uit.

Woensdag 4 December, 2024 Isla Grande anchorage

Sinds in ik Mei de pakking van de afsluiter op de brandstoftank heb vervangen was er nog steeds een lekkage. Ik kon maar niet identificeren waar het vandaan kwam. Ook omdat de roestvrijstalen tank helemaal weggewerkt zit in de zijkant van de machinekamer. Een tank van +/- 3 m lang, +/- 1.5 m hoog en 30 cm breed. Een onmogelijkheid om hem eruit te halen, om in te kijken zonder er een groot gat in te maken. Toen ik in Mei de afsluiter eraf haalde kwam er een liter of misschien twee uit die wegliep onder de tank. Ik heb sinds die tijd getwijfeld of de lekkage nog deze oude diesel was die onder de tank was gelopen of dat het echt van een lekkage was die van de tank kwam. Sinds Mei bleef ik maar iedere keer vochtige lappen met diesel opdeppen in een hoekje. Ik werd er wanhopig van. Ik durfde daarom ook de tank niet meer vol te maken. Als de tank vol is met 600 liter diesel zou het een heel omslachtige operatie worden. Nu in Cartagena had ik nog maar 70 liter in de tank. Het leek erop dat er geen lekkage meer was. Maar ja, er zat ook bijna niets meer in. Logisch. De diesel is in Cartagena €0.66. Een splagaat! Moet ik het risico maar nemen? Tank volmaken? Ja dus! Er ging 514 liter diesel bij. Gisterenavond bij controle viel me op dat er geen grote nieuwe lekkage was! Deze morgen weer gekeken. Geen lekkage!!!!! De doek in het hoekje is nog steeds droog! YES, YES, YES. De diesel die ik 6 maanden lang heb opgedept was dan toch echt oude diesel die weggestroomd was onder de tank bij het vervangen van de afsluiter. Alles wijst er nu sterk op dat er geen crack in de tank zit. Dat is een heeeeeel pak van mijn hart. Wat een opluchting. En ook verbazing dat die diesel zo slecht verdampt onder de tank. Na een heerlijk ontbijt met vers stokbrood maak ik de dinghy en de motor klaar om te water te laten. Suzanne maakt binnen een beetje schoon. Zo fijn. We laten samen de dinghy te water en hangen de grote motor erachter. Dan even zwemmen. We maken gelijk het onderwaterschip schoon. Ik met de perslucht. Suzanne met de snorkel. Om 1200 hebben we alle taken van de dag gedaan. We nemen lunch en gaan daarna op verkenning met de dinghy. We varen om het eiland heen en door een ondiepe doorgang. Daar kunnen we misschien snorkelen. Er ligt een boot in een door boeien omgeven deel van de monding. We maken vast aan de rand en gaan snorkelen bij de rotsen. Niet echt veel te zien. Het koraal ziet er dood uit. Een paar vissen maar daar worden we niet echt warm van. Als we terug bij de dinghy komen is er weer een stel mensen binnen de boeien aan het snorkelen. Het zicht is slecht maar als we vragen waarom ze hier snorkelen blijkt er een vliegtuig te liggen. Een van de drugs vliegtuigen van Pablo Escobar! 😊Ok! Leuk. Ik neem een paar diepe teugen lucht en daal af naar 7 m. En jawel als ik dichterbij komt ligt er een twee motorig vliegtuigje. De Amerikaanse die ook aan het snorkelen is heeft een onderwatercamera. Ik neem een paar shots voor haar. ( Filmpje en foto’s volgen) De gids is onder de indruk dat ik zo lang onder water kan blijven. Als ik hem vraag of er ergens nog een mooi rif is met goed zicht geeft hij aan dat we achter hem aan kunnen varen. Aan de windkant van het eiland is een rif. We snorkelen er even maar ook hier is praktische alles dood. We nemen een biertje op een piep klein houten eilandje aangelegd op het stenen deel van het rif. Proost.

Een leuk dinghy tochtje voor een eerste dag. Om 1615 zet ik de generator en de watermaker bij. Even een paar uurtje water maken. Vanavond maak ik Nasi Goreng. Yes!

Donderdag 5 December, 2024 Pakjesavond Isla Grande

Deze morgen een lekkere Frisse Ochtend Duik, een FODje. Heerlijk. Een kop koffie en een ontbijtje. Even bijkomen na de hectische afgelopen dagen. In Nederland is het Sinterklaas. Het is dat Hans me eraan herinnerd. Sta je hier in de tropen niet echt bij stil. We kijken vooruit naar San Blas. Waar gaan we heen? We bekijken het weer en de mogelijkheden. Er zijn 378 eilanden waarvan 80% onbewoond is. Een moeilijke keuze. Alhoewel we het liefst eerst naar het oostelijke deel gaan komt dat niet zo goed uit met de wind. Er ligt een zeer stationair lagedrukgebied wat zorgt voor weinig wind in dat gebied. Het lijkt erop dat de wind ons op zijn gunstigste halverwege brengt. Apaidup! Islas Carbesas. Zaterdag op zondag vertrekken ziet er op dit moment het beste uit. De rest van de dag een beetje zwemmen en wat inlezen in San Blas. Sv Equus. Dan & Alison, Amerikaanse cruiser vrienden gaan vandaag door het Panamakanaal. Op de webcam volg ik ze. In de Miraflores Locks zie ik ze binnenvaren. Een paar webcam foto’s stuur ik via de app.

Suzanne maakt vandaag Spaghetti. Er komt niets meer van de wal opgaan. Er is al bijna weer een dag voorbij. Ik zet de watermaker en de generator nog een keer bij om de tank op te toppen. Om 2000 is de tank vol. Morgen plannen we een dinghy uitstapje naar het eiland.

Vrijdag 6 December, 2024 Isla Grande

Vandaag na een ontbijtje en koffie probeer ik eerst het probleem met de COG en SOG (coarse over the ground & speed over the ground) op te lossen. Op de meters in de kuip verdwijnen ze na een 30 secondes. Geen idee maar als ik een van de seatalk connectors losmaak en weer vast dan komt het NMEA-signaal even terug. Na 30 seconden weer weg. We proberen de kabel te volgen maar die ligt door de hele boot naar de Nav station. Ik spuit de connectors in met elektro spray. Dat maakt geen verschil. Als ik de GPS bijzet die via de multiplexer staat geschakeld lijkt het probleem daar vandaan te komen. Als ik de tweede GPS bijzet die via de hub naar de computer staat heb ik er geen last meer van. Snel opgeschreven in deze blog maar het kost me de hele morgen om hierachter te komen. Er zit dus ergens in de connectie van de GPS1 een foute connectie of de GPS is aan het einde van zijn leven. Later! We hebben het probleem voorlopig via de andere GPS opgelost.

Nu is het alweer 1130 en we willen het eiland verder verkennen. Morgenavond gaan we verder bepaalt het weer. We varen met de dinghy rond de oostkant van het eiland. Zo blij met deze dinghy! Echt een groot verschil. Veel stabieler en de 15 pk brengt hem super in plane. We knopen vast bij een visserskano die op de boei ligt. Een jonge lokale jongen is heel behulpzaam. Samen lopen we over het eiland. Een echt toeristisch eiland met allemaal dag resortjes.

Achter de resorts langs lopen we door het bos en langs de mangroven. We komen langs een veld met papaja, kokos, Yuka, mango, bananenbomen en mais planten. Hier kunnen we verse papaja’s krijgen denk ik. Ik spreek de boer aan die in zijn hangmat onder een boom in de schaduw ligt te wachten tot zijn fruit rijpt. Kunnen we een paar papaja’s van u kopen? Maar natuurlijk! We lopen samen de boomgaard in en hij verteld welke rijp zijn en welke nog wel 8 dagen nodig hebben om te rijpen. Die willen we graag! Ik krijg drie papaja’s zo groot als een vollybal.

Alles bij elkaar wel 8 kg. Ook nog een paar maiskolven. We lopen verder met een zware rugzak vol met papaja’s. Suzanne wil graag in het dorpje kijken. Onderweg zien we veel wilde roofvogels en vlinders. Halverwege komen we langs een strandje. Dan blijkt ineens dat daar onze boot ten anker ligt! Prachtig.

Verder weg van de resorts een mooi eiland. Het dorp blijkt nog in aanbouw. Niet veel meer dan een twintig huisjes. Hier geen restaurantjes of barretjes. Een stukje terug nemen we wat te eten in een resort restaurantje. Ik sterf van de honger. Dan lopen we terug over het eiland richting de dinghy. Onderweg nemen we nog een duik en een drankje aan een ander mooi resort.

Terug aan boord wassen we de papaja’s en de mais. We halen de dinghy langszij uit het water. We wassen wat kleren op de hand en nemen een drankje. Suzanne maakt vandaag een koude salade. Lekker. Weer een mooie dag.

Zaterdag 6 December, 2024 Dag van vertrek naar San Blas

Deze morgen zie ik de vuilnisboot het afval van het eiland laden. Vlak bij ons. Ze laden al het eilandafval om het naar de vaste wal te brengen. Een boot vol door alle dagtoeristen die er hier komen. Snel laat ik de dinghy te water en breng ook onze vuilniszak even bij ze. Zo kunnen we schoon naar San Blas. Daar hebben ze geen afval ophaaldienst. Dat is er een groot probleem. We nemen een ontbijtje en een lekkere duik. Ik controleer het onderwaterschip nog eens en maak de rode waterlijn streep ook nog even schoon. Suzanne bakt met de papaja een heerlijke taart. Toppie. We bekijken het weer nog eens goed. Er ligt een lagedrukgebied in de baai van Colombia. Daardoor kunnen we helaas niet naar het Oostelijke deel van San Blas. Er staat daar de komende week gewoon geen wind en op de motor is geen optie voor ons. Veel te veel herrie. We besluiten om 1800 te vertrekken en eerst 78 mijl in westelijke richting te varen. Zo kunnen we de kern van het lagedrukgebied vermijden. Daarna kijken we hoever we in het oostelijke deel van San Blas kunnen komen. Op de rand van de kern van het lagedrukgebied varende waar wind staat. Ergens zullen we wel wat minder wind krijgen dus schatten we dat we er in eerste instantie 36 uur over doen. We halen in de middag de motor van de dinghy en hijsen de dinghy op het voordek. Suzanne probeert nog wat te slapen. Ik maak de rest van de boot klaar. Om 1745 gaan we anker op. Na een half uurtje zijn we vrij van de eilanden van Rosario en komt er een lekker windje opzetten. Ik neem het eerste deel van de wacht. We eten Taco’s en genieten van de zonsondergang. 

Eindelijk weer varen. En het gaat superhard. Er staat veel meer wind dan voorspeld. Om 0130 komt Suzanne weer boven en neemt de wacht over. Ik ga even slapen. Suzanne heeft het redelijk snel door. Dat is echt een fijn gevoel. De wind neemt toe en we varen soms 9 knopen. Dat gaat veel harder dan verwacht. Op deze manier komen we morgenavond al aan i.p.v. maandagmorgen. Dat wordt dan lastig want San Blas is een eilandengroep met veel riffen. Beter om daar overdag aan te komen. We gaan het zien. Morgen verder kijken.

 Zondag 8 December, 2024. Op weg naar San Blas, Panama

Eerst even een paar uurtjes slapen. Om 0500 maakt Suzanne me wakker. Wauw, bijna 4 uur kunnen slapen. Wat een luxe! Misschien moeten we de genua iets kleiner maken ,zegt Suzanne. Er staan windvlagen van 27 knopen. Ze heeft het nog niet gezegd of de boot maakt een grote haal. De koffiepot die zij net klaar had gezet dondert om. Al het water uit het koffiezet apparaat in de voorraad kast met bloem en dergelijke. Gelukkig zit alles in Tupperware. Wel moet alles eruit en droog gemaakt worden. Gelijk de voorraadkast ook weer eens schoon gemaakt. Suzanne gaat proberen te slapen. Lastig als het binnen warm is. De luiken zijn dicht i.v.m. de veiligheid want de boot maakt af en toe flinke halen. Eerst probeert ze voor, dan de zijhut, dan mijn hut. Ze moet nog even haar plekje vinden. De boot vliegt vooruit. Als we zo doorgaan zijn we er net na donker. Dat is ongunstig in een gebied met veel ondieptes en slechte kaarten. Dan realiseer ik me dat Hans Peter en Nathalie  ( de vorige eigenaren van Abayomi) hier ook al geweest zijn. Die hebben al hun tracks op de computer achtergelaten. Na even zoeken heb ik de juiste gevonden. Top! En ze zijn ook nog eens bij de eilanden Islas Cebezas geweest waar wij nu op afvaren. Waanzinnig. De hele track staat erin. Op deze manier is het een stuk geruststellender om er in het donker aan te komen. Als Suzanne om 0930 weer boven komt maakt ze een heerlijk ontbijtje met de verse papaja, gebakken spek en een eitje. Jammie. Ze heeft zich goed staande gehouden deze nacht met al dat slingeren, grote deining en veel wind. Het is een hele gerustelling en fijn om zo’n bemanningslid te hebben. Wel zijn alle fruitnetten naar beneden gekomen en is de koffiepot omgedonderd. Ook zie ik dat de houder van de MOB-markeringsboei is afgebroken. Gelukkig ligt de boei in zijn huls nog wel aan dek. Komt waarschijnlijk door de Uv-straling. Bros geworden. Daar gaan we op de ankerplaats wel weer naar kijken. De wind begint een beetje af te nemen. Ik zet de passaat bomen en leg uit hoe we de ballooner gaan zetten. Alles voor bereiden en dan hijsen we bij 15 knopen wind samen de ballooner. Die geeft ons 1.5 knopen meer snelheid. Net zo hard als met 20 knopen en alleen de genua. Er staat alleen erg veel deining. En de wind en deining komen niet uit dezelfde richting. Hierdoor slaat de genua iedere keer als we van een golf af surfen terug omdat de druk eruit valt. Om vervolgens met een harde klap terug open te gaan. Dat voelt niet lekker. Zeker niet met in het achterhoofd dat enkele Amels hun mast hiermee verloren hebben. Ballooner dus weer naar beneden en voorlopig alleen met de genua op de passaat boom verder. Dan maar iets langzamer en voor de wind afgijpen zodat de genua constant vol blijft staan onder een windhoek van rond de 150 à 160 graden. Terwijl ik dit allemaal opschrijf houdt mijn computer er om de haverklap mee op. Een programma fout. Het waarschuwingsscherm verdwijnt zo snel dat ik hetgeen eens kan lezen. Ik moet er een foto van maken om het te kunnen lezen.

Iedere keer start de computer opnieuw op en ben ik het deel van mijn blog kwijt dat ik net heb opgeschreven. GVD!!!! Wat nu weer! Kut Computers en elektronica. Ik had een ander vak moeten gaan studeren! Straks op de ankerplaats ook maar weer naar kijken als ik constant internet heb van het vaste abonnement van Starlink. Nu we oversteken zit ik op mobiel priority. Werkt prima maar kost USD 2.2 per GB. Om 1400 is de deining wat meer afgenomen en proberen we nog een keer de ballooner erbij te zetten om wat meer snelheid te maken. Het scheelt zeker een 1.5 knopen. De wind neemt ook wat af tot 10-12 kn. We lopen 5 à 6 soms 7. Het lijkt dat tegen het einde van de middag de wind weer afneemt. Wel een mooie zonsondergang. Als hij onder is halen we om 1830 de ballooner en de passaat bomen weg. De laatste 2.5 uur varen we op de motor tussen de eilanden naar de ankerplaats. Het is overal diep zat maar de track van Hans Peter en Nathalie geeft wat extra zekerheid. Om 1945 komen we ten anker bij Islas Cabezas. Of ook wel Snug Harbour genoemd. Een groepje van 8 eilandjes. We zijn aangekomen in SAN BLAS. De archipel van Guna Yala. Een autonome provincie van Panama met 378 eilanden.  De vlag van Guna Yala is een heel verhaal.

De originele vlag is er een met een hakenkruis. Als je er over leest is het eigenlijk een heel vredelievend symbool. Daar accoucheren wij Europeanen het echter niet mee. Daarom maar de alternatieve San Blas gehesen. We nemen een biertje op de geslaagde snelle overtocht. 170 mijl in 27 uur. Heel snel gedaan.

Maandag 9 December, 2024 Apaidup San Blas

We worden wakker tussen de prachtige palmboom eilanden. We besluiten gelijk om wat verder tussen de eilanden naar binnen te schuiven. Dat is makkelijker in daglicht. Gisterenavond durfde ik dat niet echt aan met alle ondieptes om ons heen. Al gelijk komen de kano´s van de Kuna indianen naar ons toe. Of we kokosnoten, krab of kreeft willen? De kreeften zijn erg klein. Veel te vroeg uit de zee gehaald. Het lijkt alsof ze een tekort hebben dat ze al zo klein pakken. We geven aan dat we eerst even verkassen en dan wel wat verse koksnoten melk willen. Als we op ons idyllische plekje liggen komt de Kuna indiaan met zijn kano gelijk weer terug. Hij heeft een berg kokosnoten meegenomen en vraagt om een fles, machete, en een trechter.

Al snel heeft hij twee glazen flessen vol met kokosmelk. Snel in de koelkast. We laten de dinghy te water en hangen de motor erachter. Dan eerst eens een verkoelende duik. Na de duik eens kijken wat er nu met mijn laptopcomputer is. Er komt iedere keer voor een paar seconden een blauw scherm.

Ik probeer van alles maar weet niet wat ik moet doen. Ik word er wanhopig van want zonder computer kan ik mijn blog niet afmaken en de foto’s niet sorteren en bewerken. Het is bijna net zo erg als het verlies van mijn telefoon vorige maand. Ik besluit eerst eens de fan schoon te maken. Alleen al de laptop open maken geeft me spanning. Gelukkig lukt het vrij snel om hem heel open te maken. De fan is vuil. Met lucht spuit ik hem schoon. De boel weer in elkaar zetten en weer proberen. Het probleem lijkt niet weg. Samen met Suzanne proberen we iets online te vinden. Na nog een paar keer opstarten lijkt het ineens voorlopig weg. Geen idee. Eerst de blog afmaken. Ik moet maar snel eens even met iemand van Isseus bellen. Dat gaat alleen nu niet want het is in Nederland al 2100.  (HELP!! . Als iemand die deze blog leest mij kan helpen graag! Je kunt me via een whatsapp video call bellen!!!) We besluiten om de boel de boel te laten en even de eerste eilandjes te verkennen met de dinghy. Het dichtstbijzijnde eilandje is heel idyllisch. Alleen kunnen we slechts langs het strandje lopen. Het is zeer dicht begroeid. Wel staan er een paar kokosnoten bomen.

Alle kokosnoten zijn eigendom van de Kuna Indianen. Dat respecteren we. Ze verkopen ze voor een dollar per stuk. We hebben twee volle flessen kokosmelk gekocht voor 6 dollar dus dat is prima. We varen naar een van de grotere eilanden en wanen ons een weg door het struikgewas naar de windzijde. Prachtig. Helaas is ook hoer weer heel veel aangespoeld plastic.

De “beschaving”. Vreselijk. Prachtige wit zandstrandjes met palmbomen bezaait met plastic en delen van schoenen en flip flops. Schandalig die beschaving!

Terug aan boord nemen we een duik en snorkel ik nog wat op het dichtstbij zijnde koraalrif. Zoals ik al verwachte blijft voorlopig Los Roques in Venezuela het allermooiste. Ik was er al bang voor dat San Blas zou tegenvallen wat betreft koraalriffen. Ach het is pas de eerste die we nu zien maar veel is het niet vergeleken met Los Roques. Veel dood koraal.  Suzanne maakt een hapjesbord en ik neem een G&T. Dan komt er een kano met Kuna Indianen langszij met 5 kinderen en een vader. Als ik de naam van het meisje met het roze T-shirt vraag schiet ik in tranen als ik het antwoord krijg. Elianne!!!

Ik geloof niet in een God maar dit is wel zeer emotioneel voor me. Ik kan het niet laten om mijn dochter Elianne er een WhatsApp bericht over te sturen. The Universe is talking! Ik maak een heerlijke salade met een restatnje van de Nasi Goreng uit de vriezer. We houden verder een rustige avond en ik probeer met horten en stoten deze blog online te brengen door de computer problemen. Ik hoop dat jullie er weer veel leesplezier aan hebben gehad. Dit is slechts het begin van de San Blas eilanden. Meer voor de volgende blog

Later xoxo