Las Perlas. De laatste inkopen in PC (Blog 85)

Zondag  9 Maart, 2025 Isla Chapera, eerste vis geharpoond.

Na een heerlijke ontbijtje komen Richard en Marianne gedag zeggen. Zij gaan eerst nog even naar de zuidelijk eilanden van Las Perlas en dan op de grote reis naar de Marquesas. We gaan ze zeker nog zien in de toekomst. Nog even samen kijken naar de weer downloads via Open CPN. We zeggen geen gedag maar tot in de Marquesas. Om 1030 gaan we met Elke en Kurt snorkelen.

Eerst bij de kleine grotten. Er zijn heel veel kwalletjes maar ze steken niet. Ik schiet mijn eerste grouper met mijn nieuwe speergun. Een stukje verderop snorkelen we verder en ik schiet nog twee Vorens. Lekker voor op de bbq die we vanmiddag op het strand gaan houden.

Terug aan boord eerst tosti’s en dan nog wat werk. We zetten een nieuwe geleider in de bakboord traveller van de Genua. En we wisselen het grootzeil terug naar de oudste. Zo kunnen we ook de val controleren. Alles wat we wilden doen hebben we om 1645 klaar. Tijd om de BBQ spullen te voorschijn te halen. Om 1715 varen we naar het strandje naast de boot. BBQ aansteken en de vissen schoonmaken.

Een voor een komt iedereen aan land. Elke en Kurt, de hele familie van Paradiso en de solozeiler, de Amerikaan Richard. Allemaal hebben ze wat gemaakt. Rijstsalade, stew, worstjes en wij de vissen. Een heerlijke avond en de gegrilde vissen smaken extra lekker omdat we ze zelf gevangen hebben. We genieten van de sterrenhemel en ons gezelschap.

Om 2000 vaart iedereen weer naar zijn eigen huisje. We leven van zonsopgang tot zonsondergang. Nog een Grand Marnier maakt de dag compleet. En ik blijf me verwonderen dat het weer hier aan de Pacific kant van Panama zo lekker is. Geen regenbuien, s’avonds lekker koel en een lage luchtvochtigheid. Top! Morgen zijn we van plan te gaan duiken met de locals. Een nieuwe week is alweer aangebroken.  

Maandag 10 Maart First Dive Day again!

Deze morgen hebben we afgesproken met een paar lokale vissers die ons willen meenemen naar een duiksport. Elke, Kurt, Sietse, Ethan  en Annemarie gaan ook mee. Om 11:00 zijn de vissers er echter nog niet. We hebben alles al klaar gemaakt en besloten dan maar op een van de snorkel plekken te duiken. Voor Ethan ook beter want hij heeft nog niet eerder in open water gedoken. Na een uitgebreide introductie varen we met twee dinghies naar de duikstek. We zijn met z’n vieren. Er staat een klein beetje stroom maar het is slechts 6 m diep. Een mooie plek voor een introductieduik voor Ethan. Hij doet het erg goed. Een beetje te veel beweging nog maar verder top. Ook het masker klaren op de zeebodem gaat perfect.

We nemen een dinghy op sleeptouw en kunnen zo op de stroom mee driften. We zien veel morenen, een schildpad, veel papegaaivissen en andere koraalvis. Weinig tot geen koraal. De bodem heeft meer stenen en steenplaten. We duiken 70 minuten. Een leuke eerste duik voor Ethan. Terug aan boord rustig bijkomen. Aan het einde van de middag varen we met twee dinghies naar Contadore. Het volgende eiland ten noorden. We maken een wandeling van een uurtje. Langs de weg zien we veel villa’s in aanbouw. Duidelijk een toeristisch eiland voor de rijke Panamezen. We komen ook herten tegen. Niet erg schuw. Lijkt alsof ze zijn uitgezet. Een leuk uitje.

Om 1700 varen we de 3 mijl terug. Ethan en ik maken verse salade met gekookte aardappelen, gebakken champignons, uien en worstjes. Morgen willen we eigenlijk een paar eilanden verder. We moeten over twee dagen echter ook weer terug naar PC en ik moet nog veel administratie doen. Misschien de andere eilanden maar doen wanneer we op weg gaan naar Frans Polynesië. 

Dinsdag 11 Maart 2025, snorkelen 

Deze morgen kan ik me er eindelijk toe zetten om de e-mail te maken naar Delta Yachts in Nederland betreffende de opnieuw geconstateerde osmose tijdens onze haul out. Voor ik eraan begin, overleggen we met Kurt en Elke om te gaan duiken of snorkelen. Kurt is zo vriendelijk om onze duiktanks te willen vullen. Die breng ik daarom bij hem langs met de dinghy. Misschien gaan we nog een duik maken. Terwijl hij de tanks vult maak ik mijn e-mail. Er zijn voldoende foto’s om aan te tonen dat de osmose nog niet weg is. Het is alleen niet mogelijk in ons plan om nu terug te keren naar Nederland. Ik moet dus op een of andere manier vastleggen dat de osmose nog steeds aanwezig is binnen de garantie tijd van vijf jaar. Als ik klaar ben gaan we met Kurt en Elke snorkelen. We proberen een plek op open zee te vinden die aangegeven staat als ondiepte. We varen met de dinghies ruim een mijl naar buiten. Op de gps probeert Kurt de plek te lokaliseren. Helaas zien we alleen grote diepte en de zonnestralen die de diepte in gaan. Terug bij het eiland proberen we nog op een paar plekken te snorkelen maar het zicht is niet echt top. Tegen het einde van de middag geven we het op. Terug aan boord even relaxen. Om 16.30 besluiten we nog even de verbindingen van de zonnepanelen op de zijstagen te controleren op corrosie. Een voor een draaien we de boutjes los. Ethan maakt de losse onderdelen schoon. Ik controleer de stagen en verwijder de lichte roest. Alles ziet er gelukkig goed uit. Een voor een lopen we ze na. Na 1.5 uur zijn ze allemaal gecontroleerd en schoongemaakt. Geen gebroken of beschadigde strengen in de stagen. Ook weer een klusje om af te strepen. We maken avondeten en relaxen. Beetje internet kijken. 

Woensdag 12 Maart, 2025 isla Pacheca en terug naar Panama City  

Tijdens de koffie bestudeer ik de hoge en lagedrukgebieden op de Pacific. Het lijkt erop dat als er een stationair hogedrukgebied over midden Amerika ligt en een lage druk over de NW kust van Zuid Amerika dat de wind dan richting de Galapagos en door de ITCZ naar zuider breedte vrij goed en aanhoudend is. Volgende week is er weer zo’n situatie. Daarmee zouden we het windstilte gebied van de ITCZ mooi snel door kunnen komen. Helaas komt die periode te vroeg voor ons. Daarna komt er hopelijk ergens rond 26 Maart weer zo’n periode. Dat geeft ons tijd om de rest van de inkopen te doen en nog een weekje in Las Perlas door te brengen. We gaan het zien. Na het ontbijt halen we de buitenboordmotor en dinghy aan dek. We besluiten samen met Elke en Kurt om 1000 een stukje verder te zeilen in noordelijke richting. Alvast iets beter gesitueerd voor de tocht naar Panama City. Zo kunnen we nog even op isla Percheca kijken. We varen bijna tegelijk weg en kunnen zo mooie video’s maken. Ook van Sv Paradiso krijgen we nog een video toegestuurd. Mooi gezicht, die twee Amels. 

Na twee slagen lopen we om 13:30 het eiland aan. Als we ten anker liggen maken we Thaise noedels. Alvast warm gegeten. Vanavond een tukkie doen en dan hoeven we daarna alleen maar een boterham te maken. Om 15:00 gaan we met Elke en Kurt het eiland verkennen. Eerst varen we langs de vissers die vlak bij liggen. We krijgen twee grote vissen die we in de vriezer leggen. Ze willen er geen geld voor. Als bedankje geven we ze wat koud bier en crackers. Ze zijn er erg blij mee.

Als we op het strand landen, staat er een groot bord met verboden toegang. In het Spaans. Geen idee wat er staat dus! Ikke nie begrijpen. We beklimmen de mooie met betonplaten belegde steile weg. Boven aangekomen lopen we op zeker 70 m hoger langs de kust. Er woont hier een grote kolonie fregatvogels. Ogenschijnlijk is de paartijd aangebroken. De mannetjes blazen hun rode keel op. Prachtig gezicht. Overal zitten ze in de bomen. Honderden. Ook vliegen er pelikanen en wat Jan van Genten rond.

Het is net de Galapagos hier. Daar ben ik in 2004 al een keer geweest met Corinne. Het was een prachtige reis. Daar hoef ik nu dus niet meer heen. Komt goed uit want dat zou nog eens usd 3000 extra kosten. Beter direct naar de Marquesas. Het is een prachtige wandeling. Er wonen hier blijkbaar ook mensen met geld want op de klif is een mooi nieuw uitkijkpunt gebouwd met een luxe ronde rotan zithoek. Als we verder lopen komen we een aantal huizen tegen met ook een generator huis waar drie diesel generatoren in staan. Ook is er een klein dierentuintje met papegaaien, kalkoenen, pauwen, schapen en andere vogels. Als we aan de noordkant van het eiland aankomen komt een boze beheerder ons vertellen dat dit een privé eiland is en we niet toegestaan zijn om rond te lopen. Oh? Nou dan lopen we het eiland rond naar de dinghy. Zo hebben we toch mooi het hele eiland gezien en een leuke wandeling gemaakt. Dank u meneer,🤣😉 Terug aan boord besluiten we nog even te gaan snorkelen. Veel rotsformaties en vissen. Veel scholen jonge vis, pufferfish, papegaaivissen en triggerfish. Leuk. Helaas is Ethan zijn zonnebril verloren. We kijken nog op het strand en ook onder de boot maar geen succes. Zonde. We nemen voorlopig even afscheid van Kurt en Elke. Top stel. Die gaan we over een week of zo nog wel weer zien. Terug aan boord nemen we een G&T en gaan we nog drie uurtjes slapen. Om 21:30 anker op. Op weg naar Panama City. Op de motor verlaten we deze keer de ankerplaats. Even tussen de riffen door vrijlopen van het eiland. Dan hijsen we de zeilen. Er staat een top windje, 15 kn. Na een slag naar het NW gaan we een twee mijl uit de kust overstag richting PC. We krijgen de stroom mee en lopen over de grond 7 a 8 kn. Met 1.5 tot 2 kn stroom mee. De voorspelling is dat we later in de nacht wat minder wind hebben dus laten we de boot nu nog maar even door jagen bij een fantastische volle maan. 

Donderdag 13 Maart, 2025 Aankomst ankerplaats Amador Panama City

Morgen zal er tussen middernacht en 04:00 een volledige maansverduistering plaats vinden. Ook bijzonder om te zien. Rond 01.00 zakt deze morgen de wind in. Uiteindelijk lopen we nog 2 kn. Om 02:00 is de wind terug en lijken we weer voldoende voortgang te maken om rond zonsopkomst aan te komen. Ik probeer een dutje te doen. Tegen 04.00 zakt de wind echter helemaal weg. We liggen stil. Dan maar de laatste 10 mijl op de motor. Daardoor komen we wel voor zonsopkomst aan. De aanloop is lastig want de boeien zijn moeilijk te zien tussen alle lichten van de stad. Bovendien liggen er ook tientallen schepen ten anker in het gebied voor Amador aan de Panama City kant. Uit mijn geheugen liggen er ook een groot aantal onverlichte boeien en een paar half gezonken schepen in het gebied. Best lastig dus. Door de oude track te varen waarop we deze ankerplaats verlaten hebben, komt het goed. Ethan staat met de zoeklamp op het voorschip en belicht de onverlichte boeien en schepen. Het anker valt om 06:00.

Net voor het daglicht komt. We nemen nog een biertje op de aankomst en proberen nog wat te slapen. Om 09:30 ben ik er alweer uit. Uitslapen lukt mij niet. Bovendien weer voldoende onderhouds issues die gedaan moeten worden. Meerdere elektrische winches weigerden vannacht spontaan. Dan weer wel, dan weer niet. Geen idee wat dit nu weer is. Misschien de koolborstels van de lieren? Wel gek dat ze het allemaal ineens tegelijk weigeringen vertonen. Kan bijna niet. Kurt belt en vraagt of we ook naar Isla Coiba komen van de week. Een eiland 200 mijl naar het noorden langs de kust bij Panama. John en Shannon komen ook. We gaan erover nadenken. Er wordt gezegd dat er veel walvishaaien langs het eiland trekken richting Mexico. Ook zouden er meerdere mooie duikplekken zijn. Op dit moment ziet het ernaar uit dat een volgend window voor de reis naar de Marquesas zich pas aan het einde van de maand zou kunnen voordoen. Dat geeft ons nog een paar weken om extra bemanning te vinden. Het nadeel is dat we nu in Panama zijn om de laatste boodschappen te doen voor de grote oversteek. Als we naar Isla Coiba gaan moeten we dat voor de bederfelijke producten nog een keer doen. Terug naar Panama City tegen de wind in lijkt me geen prettige optie. Zeker niet op de motor. We zouden dan ergens aan het vaste land nog een plek moeten vinden waar we goed verse groenten en fruit in kunnen slaan. Vanaf daar vertrekken naar Marquesas is zelfs iets korter. Ook moeten we nu besluiten wanneer we van Panama uitklaren. Veel om beslissingen over te nemen. Nu eerst de gear oil van de buitenboord vervangen. Dit moet met een hevelpompje. Volgens mij heb ik die ergens gezien aan boord. Eerst dus alle onderdelen overhoop halen. Wel gevonden. In de machinekamer onder de generator. Als Ethan ook wakker is en we de koffie op hebben draaien we de Yamaha om en binnenboord met behulp van de bezaan val . Aftappen gaan snel. De olie ziet er redelijk goed uit. Een druppeltje water maar de olie is geen emulsie. Met het pompje gaat het vullen ook redelijk goed.

Weer een klus klaar. Gelijk even het roest op de stalen stangen van de ophangbeugel weg borstelen en in de Brunox epoxy zetten. Ethan heeft ondertussen onze brunch gemaakt. Boeren omelet met crackers. Het brood is op en ik heb nog niet zelf brood proberen te bakken. Morgen kunnen we nieuwe halen. Als we klaar zijn met de brunch steekt er een behoorlijke wind op. Een front trekt over. Als de wind nog verder aantrekt sprint Ethan naar voren om de dinghy te laten zakken. Die hadden we al half opgehesen zodat alle luiken open konden m te ventileren. Dan zie ik ineens dat het anker krabt. En snel ook. Ik schiet naar achter en zet de motor bij. We varen vrij van de boot achter ons. Gelukkig dat we aan boord zijn. We ankeren opnieuw en stellen zeker dat het anker nu goed in de grond zit door de motor langzaam van 800 naar 2000 rpm op te voeren. Het anker zou nu toch echt niet meer moeten kunnen krabben. Dit is trouwens pas de tweede keer dat dit me overkomt sinds ik vertrokken ben uit Nederland. De eerste keer was op de rivier in Frans Guyana.  We overleggen weer over de toekomstige plannen. We willen toch eigenlijk wel naar Isla Coiba. En de agent geeft aan dat uitklaren en dan nog naar Coiba gaan, geen probleem is. In Frans Polynesië maakt het ze niet uit of je twee weken later aankomt. Alleen als we nog extra bemanning zouden vinden moeten we een nieuwe uitklaring laten maken. We nemen de gok. Ethan wil vanavond wel het eten maken. Hij heeft alleen geen idee. Er zijn niet zoveel verse spullen meer, maar genoeg mijn inziens. Ik moedig hem aan om iets creatiefs te maken. Nog niet zo eenvoudig voor een 27 jarige blijkbaar. Rijst koken zonder een speciale rijstkoker is de eerste uitdaging. Waar ligt de nieuwe rijst, Eric? Euh, pardon? Wie heeft de voorraadlijst net in xls gezet? Oh ja! In de lijst kijken dus in plaats van vragen 🤣😊😉😅 Er is nog een hoop te leren wat thuis vanzelfsprekend is…… Maarja enige wat nodig is is initiatief ….. de rest komt wel. 

Tussendoor laten we nog even de dinghy in het water en hangen we de buitenboordmotor eraan. Zo is hij klaar voor lancering. Morgen moeten we om 07:30 naar de wal om de huurauto op te halen. Ethan heeft zelfstandig gebakken rijst gemaakt met smak, wortel, ui, prei en witte kool. Smaakt prima. Van de honger zullen we deze reis niet omkomen. 

Vrijdag 14 Maart, 2025 boodschappen again 

We staan vroeg op want we hebben een huurauto gereserveerd om 1000 in de stad voor de komende 3 dagen om alle laatste onderdelen en boodschappen te kunnen doen. We gaan om 07.40 met de dinghy naar de wal en nemen de bus en de metro naar het centrum. Het is een prachtige Hyundai 5 deurs hatchback voor 32 usd per dag. Alles erop en eraan.

We kunnen de iPhone aansluiten en Google maps. Perfect. Eerst naar vernis zoeken. Die vinden we gelijk bij Sherwin Williams. Top. We proberen Drum tabak te vinden bij Mr Blunt smoke shop. Die is helaas nog dicht. De volgende Liquesa. Daar hopen we SAE 80W 90 gear oil API GL 5 te vinden van 3x 5 liter vaatjes. Nodig voor de volgende oliewissel van de C-drive van de schroef. Over 800 uur max . Duurt nog lang dus maar als er iets mis gaat met de seals van de schroefas heb ik het nodig. Frans Polynesië heeft het denk ik niet of heel duur. De 5 liter hebben ze ook hier niet, alleen 1 liter … Dat wordt te lastig met opslaan aan boord. Wel krijgen we een tip voor een andere zaak. We komen na 15 minuten aan bij een grote graafmachine dealer en garage. Ze hebben juist olie. Alleen in 18 liter drums. Ach, dan heb ik voorlopig genoeg en voor een top prijs.

Op weg naar Discovery Center. Daar kopen we wat silicone spray, compressed air, een extra allen key set en een paar tafellampjes. Weer een behoorlijke rekening maar beter alles aan boord voor we vertrekken. We gaan bij Stefany langs die de nieuwe Accumulator tank en polariserende film uit Amerika heeft ontvangen. Samen met Stefany lunchen we lekker. Dan verder shoppen. Eerst Novely dan Centro Marino. Daar komen we ineens de Spaanse eigenaar Alex van de watersportwinkel uit Linton Bay tegen. Wat een toeval! Hij heeft er geen probleem mee als ik de bij hem gekochte accumulator tank terugstuur. Even met zijn vrouw afspreken hoe en waar ik hem achter kan laten hier in Panama City. Als laatste gaan we naar de supermarkt Rey. De appie Albert Heijn van Panama. Daar proberen we de moeilijk verkrijgbare producten als pine nuts, goede kaas en de boodschappen voor de komende 2 dagen te vinden. Om 1730 varen we met alle boodschappen en onderdelen terug naar de boot.

Het was een vruchtbare dag. Als we alles weggestuwd hebben, varen we terug naar de wal om wat te gaan eten. De hilariteit is groot, morgen gaan we naar de tandarts en dan moeten we natuurlijk netjes geschoren zijn. Ook Ethan. Het kost hem aan boord ruim een uur. Maar dan is hij ook netjes geschoren 🤣🤣👍 Ik ga vroeg mijn kooi in. Nog even naar de Formule 1 training kijken. Dit weekend is het alweer de eerste race van het nieuwe seizoen in Australië. 

Zaterdag 15 Maart, 2025 mondhygiëniste, groente en fruit 

Deze morgen staan we weer vroeg op. Voor we vertrekken even snel kijken hoe Max het heeft gedaan . Uiteindelijk op de 3de startplaat . Prima. Nores en Piastri op 1 en 2. Het wordt gelijk een spannend seizoen. Na de koffie om 07:30 naar de wal met de dinghy. Dinghy goed vast leggen en aan de ketting. We gaan naar de mondhygiëniste. Eerst even snel langs een van de Yamaha onderdelen zaakjes. Hier kopen de vissers ook hun onderdelen. Super goedkoop en ze hebben alles. Eigenlijk heb ik alleen een paar O-ringetjes nodig maar ik koop gelijk een nieuw brandstoffilter huisje en twee nieuwe bougies. Ze hebben alles. We zetten Stefany thuis af. Die zien we vanavond weer. Dan gaan we met haar naar een openbaar concert.  Leuk. Het lijkt wel de week voor we uit Nederland vertrokken (zie blog 08 https://www.svabayomi.nl/post/de-laatste-weken-in-rhoon-blog-08) toen we op het concert van Anastasia waren. Nu zijn het Panamese artiesten. In de weken voordat we aan de grote oversteek beginnen. We gaan naar de mondhygiëniste. Even de tanden een laatste keer laten schoonmaken. Ethan kent een dame die zowaar tandarts in opleiding is. Zij wil in de kliniek waar ze werkt wel onze tanden even schoonmaken.

Als we klaar zijn rijden we naar Chilibre. Een plaatsje vlak bij de Collibra cut van het Panama kanaal. Daar willen we de propaan fles bijvullen. Er is slechts een vierde uit. Dat is het verbruik sinds eind december 2023. Heel weinig verbruikt dus. We koken zo goed als alleen nog elektrisch. Helaas lukt het niet om bij te vullen. Ja, als ik 28 usd betaal. Vorige keer kostte het usd 5. Dan maar niet. We gaan ver naar Merca Panama. De grootste groente- en fruitmarkt van Panama. Direct van de boeren. Prachtige markt 

We kopen 3 tassen vol. Alles wat je kan bedenken. Voor nog geen usd 80. Terug bij de dinghy staat ons een grote verrassing te wachten. We hebben hem aan het drijvende ponton vastgebonden maar de voorlijn aan de paal. Die is blijkbaar blijven hangen. Shit ! Mijn dure dinghy! De voorkant is onder water getrokken en zit klem. We moeten een mes vragen om hem te kunnen bevrijden.

Als we hem lossnijden komt de dinghy en het ponton met een plof omhoog. De brandstoftank in het voorluik heeft echter helemaal onder water gezeten. Daar zit dus water in want de ontluchting stond nog open. Hij was bijna leeg. We hadden het plan om hem morgen te vullen. Een man op het dock heeft een emmer waar we de tank in kunnen legen. Die brandstof is niet meer te gebruiken. Ik rij naar een benzinestation in de stad om de tank te vullen. Olie had ik al stand-by meegenomen. Natuurlijk zit het verkeer niet mee. Overal file. Als ik vervolgens bij het eerste tankstation kom, is daar ook nog eens de benzine op. Het zit niet mee. Na 35 minuten ben ik uiteindelijk terug. De motor start gelijk met de nieuwe benzine. Alle groente en fruit erin en terug naar de boot. We wassen alle groente met drinkwater en een beetje bleek.

Zo worden alle schimmels en beestjes zoveel mogelijk vernietigd en blijf de groente en fruit hopelijk wat langer houdbaar. We kleden ons om en springen weer in de dinghy om met Stefany naar het openbare concert te gaan. Onderweg vullen we alvast de reserve lege Jerrycans met diesel.

Zo is daar ook weer alles vol mee. We doen  in een hele korte periode veel tegelijk. Alles met hulp van Ethan die zich onvermoeibaar blijft inzetten. Heel fijn en een grote steun. Aangekomen bij Stefany blijken er 3 gasten in het hostel te zijn die ook meegaan naar het concert. Gezellig. Karolien, een Duitse dame. Verder nog een Duitse jongen en zijn Ecuadoriaanse vriendin. Met een Uber XL gaan we naar het concertpark. Gezellig druk. Een familie gericht concert. De muziek is echter niet van de beste kwaliteit.

Aparte is dat iedereen voornamelijk op het gras zit. Er wordt weinig gedanst. De hoofdact is een of andere beroemde Panamese rapper. Niet ons concert maar toch leuk om even eruit zijn. We realiseren ons echter dat we de sleutel van het dinghy slot aan boord hebben laten liggen. Shit …. Het zit ons niet mee vandaag met de dinghy. We hebben ook zoveel dingen om aan te denken en te doen. Trust the Journey zou Michelle zeggen 😅😂🙃 Terug bij het dinghy leggen we aan de bewakers uit dat we de sleutels kwijt zijn. Is er iemand die ons even naar de boot kan varen? Gelukkig is die er. De stand-by launch man wil ons wel even heen en weer varen. Gelukkig . Ik haal de sleutel op en geef hem een paar biertjes en 5 usd. Op de terugweg naar de steiger sta ik voorop zijn boot. Ik kijk echter tegen de grote schijnwerpers in die op de wal staan. Dan vaart hij vol op een van de verlaten zeilboten die hier zonder mast en of ankerlicht ligt. Echt vol erop. Later blijkt dat zelfs Ethan de klap op de kant hoorde. Ik donder bijna overboord. Alles om ons heen is donker. Ik zou toch denken dat de man dit gebied op zijn duimpje kent 😉🙃😅  Niet dus. Het is een verlaten, wrakke boot. Niemand kraait erom maar het zal je boot maar zijn. Goede verlichting is hier dus cruciaal. (De volgende dag bij daglicht zien we dat de boeg van de zeilboot toch echt behoorlijke schade heeft. De boeg is precies op het puntje toch echt over 30 cm opengespleten) We laden de Jerrycans in de dinghy en varen om 23:30 terug naar de boot. Wat een dag! Het was ook weer een lange dag. Nog niet voorbij want we ruimen toch maar even de groente en fruit op die al droog is. Nog een biertje en ach dan ook maar even de eerste race van de Formule 1 kijken die in Australië al van start is gegaan. Een hele spannende race vol met gebeurtenissen. Lijkt ons wel vandaag. Daar gebeurde ook van alles en op de meest onverwachte momenten. Uiteindelijk weet Max net geen eerste te worden. Tweede is ook niet slecht voor de eerste race. Het lijkt een spannend seizoen te gaan worden. Om 03:00 gaat het licht uit. Wat een dag.

Zondag 16 Maart 2025. De laatste dag boodschappen 

We zijn aan boodschappendag zeven( 7). Ja zeven, als we de 4 dagen meetellen voor we naar Las Perlas gingen. Dat wil zeggen inclusief dagen dat we naar onderdelen zochten. Dit wordt de laatste dag. Samen met Stefany gaan we naar Pricesmart omdat zij daar een membership kaart voor heeft. Als ik wakker ben eerst de nieuwe accumulator tank installeren die we vanuit Amerika hebben laten komen. Eigenlijk een snel werkje. Binnen een half uur zit hij op zijn plaats en heb ik de eerder geïnstalleerde tank weggehaald. Even testen en ja hoor, alles doet het weer. De eerder in Linton bay nieuw geïnstalleerde pomp werkte dus gewoon niet. Die gaat terug naar de Linton Bay Marina watersport winkel. Veel te duur, usd 180. De nieuwe uit Amerika was slechts usd 80 en werkt top. We halen Stefany op bij haar hostel en rijden eerst naar de beste Chinese winkel met Aziatisch producten van Panama. Ze hebben zelfs Sambal Oelek. Yehhhh! En vissaus. Nergens anders in Panama kunnen vinden. Vervolgens nog een keer naar Pricesmart. De Makro van Panama. 4 kg Kip, 6 kg gehakt ,24 worstjes, 10 chips, een kilo nootjes, nog eens 24 melk, crackers , twee flessen Prosecco, nog 48 bier, appels,  8 zakken puree, etc. Weer usd 363.

Als laatste gaan we naar de andere appie van Panama , Riva Smith. Een dure supermarkt. Daar vinden we helaas ook niet het volkoren tarwe meel dat we zoeken. Ze hebben er wel pure hagelslag. chocolate springles noemen ze die en nog wat andere schaarse dingen, totaal USD 156. Thuis bij Stefany wachten we op Abraham die in PC is en voor mij de tank mee terug naar Linton wil nemen. Als hij er is wil hij echter usd 50 hebben om de tank af te geven. Ja echt niet. We hadden vorige maand voor $700 aan drank bij hem gekocht. Zou hij dit toch voor een schijntje moeten willen meenemen. Hij woont warempel vlak naast de watersportwinkel. Nou dan niet. We laten ons niet afzetten. We zoeken wel een andere manier, ook al kost dat weer extra moeite. In de Linton cruisers app heb ik al gevraagd of er iemand is die toevallig in PC is en naar Linton gaat. We nemen afscheid van Stefany en krijgen allebei een cadeautje van haar als aandenken. Een Panamese nummerplaat en een dagboek. Zo’n lieve, behulpzame meid. We hebben echter nog zoveel te doen dus moeten toch echt verder. We rijden terug naar de dinghy en laden alle boodschappen. Dit keer dekken we alles af met een zeildoek. Nu staat er geen wind natuurlijk.

Als we alles aan boord gehesen hebben beginnen we om 1700 met opruimen. Eerst alle gehakt en kip in vacuüm zakken sealen. Al snel blijkt het kleine deel van de Dometic niet groot genoeg voor alle vries spullen. We wisselen de vries- en koel-unit. Nu hebben we ruimte zat voor de vriezer en kunnen we ook de tarwebloem en meel een nacht in de vriezer gooien om eventuele beestjes te doden, inclusief hun eitjes. Ethan noteert alles in de xls sheet. Om 2030 nemen we eerst wat te eten. We hebben nog heerlijke rijst. Met nieuwe gebakken uitjes. Na het eten maken we het opruimen af. Eindelijk! We zijn er zo goed als klaar voor. Morgen gaan we uitklaren. Even afwachten hoe laat de agent tijd heeft. Ondertussen heeft iemand zich gemeld die de accumulator tank mee naar Linton kan nemen.

Die moeten we dan eerst weer ophalen bij Stefany. Dan bij hem langsbrengen voor we de auto inleveren. Nog een dagje in PC dus. Daarna besluiten we of we naar Las Perlas  gaan of Bahia Honda. Daar gaan we nog even genieten voor we aan het einde van de maand op de grote oversteek gaan. Ondertussen houden we de weersverwachtingen scherp in de gaten. We hebben in ieder geval eten en drink genoeg voor de komende 3 tot 6 maanden. Sommige dingen misschien wel voor meer dan een jaar.  Groente en fruit is het lastigste. Dat houdt het hopelijk 4 tot 5 weken uit. 

Maandag 17 Maart, 2025. Uitklaren en tijdelijk extra crew member.

De laatste dag in Panama City. Alle boodschappen zijn aan boord, we hebben in totaal voor meer dan usd 2500 boodschappen gedaan. En ik had al voor zeker nog usd 1500 aan boord. Daar kunnen we maanden mee vooruit. Vandaag gaan we uitklaren. Ik ben nu officieel precies drie maanden in Panama. Als ik langer wil blijven moet ik per maand usd 50 bij moeten betalen. Dat is op zich niet zo veel maar komt zo goed uit. De agent regelt de uitklaring. Kost usd 106. De Belgische Erwin kan mijn pakketje voor Linton bay meenemen. We moeten het alleen even langs brengen in de stad. Om 1230 hebben we alles aan boord opgeruimd en gaan we de wal op. De agent zou er voor 1300 zijn. Dat gaat hem niet lukken. Dan moet hij wachten tot na 1500. Eerst het pakketje ophalen bij Stefany waar we het achter gelaten hebben. Dan naar het Hostel van Erwin. Hij is er zelf niet dus geven we het af. Vervolgens de auto inleveren. Stefany haalt ons op en wil ons wel terug brengen naar de dinghy. Onderweg nog heel even naar de Appie, Rey. We nemen nog wat tortilla’s mee, 36 tonic, verse broodjes en een heerlijk bruin. Nu stoppen we echt hoor. Voor we terugrijden een ijskoffie bij de beste coffeeshop van Panama. Panama coffee uit Bouquete. Daar ben ik eerder geweest in 1998. Om 1520 ontmoeten we Stanley de agent. Hij heeft alles al geregeld. De douane uitklaring Zarpe. Nog een stempel in ons paspoort en we zijn uitgeklaard.

We bieden Stefany aan om nog een paar dagen mee te varen. Dat vragen jullie nu? Moet ze eerst naar huis om spullen te halen en auto af te zetten. No problem. We nemen de laatste boodschappen in de dinghy en geven haar de tijd om er even over na te denken.

Terug aan boord ruimen we alles weer op en noteren het in de lijst. De grote zak rijst van 10 kg verdelen we over 5 vacuüm zakken. Top . Alles opgeborgen. Stefany  geeft aan dat ze graag mee wil. Leuk. Om 1930 hopelijk aan boord. Ondertussen hebben contact met Shannon, John, Kurt en Elke. Zij hebben vandaag gedoken bij het natuurgebied van Isla Coiba. Zij liggen op 215 mijl weg in de Bahia Honda . Een stuk verder langs de kust. Een heel mooi gebied. Ach, we hebben nog tijd. Het eerste goede window om naar de Marquises ligt na 27 Maart. We hebben dus nog 10 dagen om rond te cruisen. En een nieuw gebied is aantrekkelijk . Het aantal dagen geeft ons voldoende tijd om op een  optimale startplaats te komen. Ook kunnen we nog een laatste beetje groente en fruit inslaan voor we echt vertrekken. Goed plan. Om 1900 is Stefany aan boord. We halen gelijk de Yamaha en dinghy aan dek. Nog even wat eten en om 21:00 zijn we klaar om te vertrekken.

Ach gaan we ook maar gelijk weg. Het is 215 mijl naar Bahia Honda.  We laveren op de motor tussen alle werkschepen door. Ethan op de boeg met het zoeklicht. Er liggen veel onverlichte boeien en soms zelfs half gezonken schepen. Goed opletten dus. Om 22.00 zijn we vrij van alles en zeilen we met 6 knopen langs het ankergebied van de zeeschepen. Er staat nog niet veel wind, 6 knoopjes, maar voor de wind en stroom lopen we toch nog 4 knopen. Ethan en Stefany gaan om 22:30 slapen. Ik neem voorlopig de wacht in dit drukke aanloopgebied. Over een half uurtje moeten we ook het VTS kruisen. Hier komen alle zeeschepen door . Er liggen niet erg veel schepen ten anker en halverwege het gebied gijp ik om 23.00 van sb naar bb. Het is ook rustig met verkeer dus ik kan gelijk op een koers van 200 gaan liggen naar het uiterste puntje van Panama. Het windje neemt toe tot 16 kn en we liggen mooi onder een bakstag wind koers. De snelheid loopt snel op naar 8 knopen. Heerlijk koersje. Lekker weer aan het zeilen.

Tijd om de blog af te ronden en online te brengen. Ik hoop dat jullie ze nog steeds met veel plezier lezen. Laat vooral je vragen of commentaar in de opmerkingen onderaan deze blog achter. Even voorbij de previews van de andere blogs scrollen. Nog een ruim weekje en dan gaat het echt gebeuren zoals het er nu naar uitziet. Dan gaan we op weg naar Frans Polynesië, 4000 mijl de Pacific op. Het kan tussen de 3 en 5 weken gaan duren. Alleen maar water en het zeeleven om ons heen. Maar voordat het zover is nog even van de Pacific kant van Panama genieten.

Later xoxo