Los Roques, Venezuela (Part 2). Een (1) jaar onderweg! (Blog 54)

Zondag 30 Juni, 2024 Los Roques Boca del Medio

Deze ochtend na het ontbijt om 0900 naar Lindsey om de blog online te zetten. Om 1130 alles gereed. We gaan vanmiddag duiken op het rif. Sunriser en Adventure gaan alvast naar het volgende ankerplekje. Daar komt de agent vanmiddag de bestelde boodschappen brengen. Lindsey en ik blijven nog een nachtje hier. Om 1300 varen we met twee dinghy’s eerst naar een duikplek op het binnen rif. Een dinghy leggen we aan de ene kant en de andere aan de andere kant. Het is een beetje onduidelijk hoe de stroom staat dus zo zijn we altijd safe. Als we afdalen zien we echter al snel dat het hier niet veel meer als een hoop zand is. Wel komen we heel veel levende en kruipende Conch tegen.

We besluiten terug naar boven te gaan en op het buiten rif nog eens te proberen. Daar was ik gisteren al wezen snorkelen en dat zag er wel wat dood uit maar in ieder geval een mooie koraal wand. Als we weer een dinghy aan de ene kant gelegd hebben varen we een stuk naar buiten. Daar staat al een aardige oceaan deining. Het is echter onder water rustig en de stroom blijkt de goede kant uit te staan naar de andere dinghy. We blijken op een toplocatie te duiken. Prachtige wand met veel levende koraal op wat een diepte van 14 m. We zien alle soorten koraal en veel vis. Hele mooie grote Angle fish, een gigantisch groen moreen en veel Lion fish. Hadden we nu maar een speer meegenomen. We zien er zeker 10. We drijven langzaam op de lichte stroom naar de andere dinghy toe. Er een stukje voorbij zelfs. Lindsey kijkt even aan de oppervlakte en we blijken er al voorbij te zijn. We moeten zo’n 20 m terugzwemmen onder water.  Een zeer mooie duik van 45 minuten.

Om 1530 terug aan boord spoel ik alle duikspullen uit onder het genot van een biertje. Wat een geweldige ervaring weer. Met onze eigen dinghy’s en uitrusting. Duiken waar we willen. En niemand om ons heen. We besluiten hier nog een nachtje te blijven. Morgen varen we naar het volgende eilandje op 14 mijl vanaf hier. Daar liggen Sunriser en Adventure ook weer. Vanavond sundowner aan boord bij Britt. We nemen een aantal G&T’s en spelen een rondje backgammon. Om 2015 ga ik terug naar boord. Lindsey moet om 0400 op voor online werk.

Maandag 1 July, 2024 Boca del Medio naar Isla Crasqui

Nog vijf dagen en dan ben ik een jaar onderweg. Vorig jaar vandaag hadden we ons afscheidsfeestje op de jachthaven van Rhoon. Dat was een top dag. Ik denk er met veel plezier aan terug. (Zie ook Blog 8) Om 0830 gaan Britt en ik anker op. We varen op het zeil naar Isla Crasqui.

Tussen de riffen door. Waanzinnig mooi. Er staat niet veel wind dus we lopen 2 tot 5 knopen. Halve en voor de wind.

Onderweg zet ik de broodmachine bij voor een nieuw brood. Ik had een mailtje van Leen en Frank gekregen over het dividend van vorig halve jaar. Toch weer een extra bedrag. K pak de gelegenheid gelijk aan om eens te vragen hoe het gaat met EVH en wat hun plannen nu werkelijk zijn volgend jaar. Ik geef erbij aan dat ik eigenlijk nog wel verder wil. Als ik naar de Pacific wil kan dat pas in Maart. Dan beginnen de gunstige winden vanaf Panama naar Frans-Polynesië. En voorlopig zal ik nu een beetje rond de ABC eilanden moeten blijven want in Colombia en Panama is het regenseizoen. Nou zijn dat meestal tropische buien maar ze gaan gepaard met veel onweer. En daar kan de elektronische apparatuur slecht tegen bij een inslag. Het mooiste is dus pas in November vanaf de ABC eilanden verder te gaan. Dat is nog wel zeker vier maanden. Dat is een lange tijd. Nog geen idee of ik wel zo lang in de ABC eilanden wil doorbrengen. Het geeft wel de gelegenheid om de boot er een keer uit te halen aan het einde van die periode. Keuzes, keuzes. Eerst maar een afwachten hoe Leen en Frank er over denken. Na een ochtendje rustig zeilen kom ik aan bij Isla Crasqui. Een eilandje waar wat meer toerisme is. Maar dat is ook wel weer leuk voor de afwisseling. Ik ga vlak bij het strand ten anker. 1 m onder de kiel. Een even een lunch maken. Soepje? Na de lunch blaas ik de sub op. Dat is pas de derde keer sinds vertrek. Het gaat redelijk goed. Ik val maar een keer in het water. Ik paddle naar het strand en loop langs de hutjes. Er staan ook een paar grote villa’s. Die blijken van Maduro te zijn. Zijn kinderen zijn dit weekend geweest en vertrekken per helikopter.

Op het strand staat een berg aan afvalzakken. Allemaal van het weekendje. Als ik vraag of onze kleine zakjes afval erbij mogen is het geen probleem. Ik paddle snel terug naar de boot en haal ook de zakken bij Sunriser en Britt op. Adventure is er niet. De mannen nemen ze graag mee naar het grote eiland. Top. De wind is zo goed als weg dus een mooi moment om het grootzeil te wisselen. De oude eraf. Die moet gerepareerd worden. Gaan we misschien morgen doen met Lindsey zijn Sailrite. Een super naai machine. De zeilen wissel ik met hulp van Jos. In een uurtje zijn we klaar. Mooi want we worden opgehaald door de eigenaar van een restaurantje om op het andere eiland te komen eten. Even douchen en hup in de boot. We varen naar het naburige eilandje Augustin. Het is een eenvoudig maar zeer mooi aangekleed restaurantje.

De mannen hebben echt hun best gedaan. Verse gebakken vis, conch salade. Lekkere verse broodjes, schelpen als oesters en gebakken gepaneerde conch. Drank hadden ze niet dus dat hebben we zelf meegenomen. Een idyllisch plekje. Een mooie ervaring. Om 2130 brengen ze ons terug aan boord. Het was weer een mooie dag. Moe en voldaan ga ik slapen.

Dinsdag 2 Juli, 2024, Isla Crasqui, Venezuela

De orkaan Beryl heeft huisgehouden op Carriacou. En dat te weten dat ik daar 11 dagen geleden nog vlakbij was op Union Island; zie blog 52. Daarvoor in Februari/Maart was ik met Shannon op Carriacou zelf. (Zie blog 39). De beelden die nu via het internet komen zijn schokkend. En alles is in 35 minuten gebeurd.

Op 4th Maart hebben we hier in Tyrell Bay op Carriacou rond de middag uitgecheckt van Grenada om naar Union Island op St Vincent & de Grenadines te gaan. We moesten op het werfje even wachten want het was druk bij de Douane/Immigratie. We lunchten in het restaurantje naast het kantoor. Dit is hoe het werfje er nu uitziet! Rampzalig voor alle bewoners en cruisers die hier aan hun boot werkten. Triest. We hadden hier nog een slager gevonden achter het huis waar we voor twee weken kip en gehakt hebben gekocht.

De beslissingen die ik heb genomen om naar Los Roques en ABC te gaan blijken voorlopig de juiste te zijn. Een gebied waar wel veel wind staat maar de kans dat er orkanen overtrekken het kleinste is. Om 0400 gaat het anker alarm op mijn Ipad. De wind is 180 graden gedraaid. Op zich geen issue maar ik lig in een stuk zeegras. Het anker houdt daarin toch minder goed. Ook lig ik nu wel heel dicht bij het strand. De diepte meter springt op en neer tussen 1.8 en 0.0. Waarschijnlijk dus niet veel water onder de kiel. Zo’n 50 cm want er zit nog een veiligheid marge op de meting. Met de verwachte 28 kn sterke wind lig ik hier niet lekker. Nu er nog niet zoveel wind staat dus beter even naar wat dieper water en een zand plek. Die heb ik gisteren bij daglicht aan de andere kant van Adventure gezien. Dus om 0430 ga ik toch maar anker op. Het anker trek ik er wel erg makkelijk uit. Goede beslissing dus. Om 0500 lig ik alweer ten anker op 5 m water met 30 m ketting. Even de motor op 1500 rpm achteruit. Het anker beweegt niet meer en houdt goed. Nu kan ik lekkerder verder slapen. Beetje uitslapen dan. Om 0915 word ik wakker en is de wind al aangetrokken tot 25 knopen. Beter hier. Volgens het anker alarm is de boot niet van afstand tot het anker verandert behalve de richting dan. Eerst een kop koffie. Dan maak ik een boerenomelet. Om 1130 gaan we allemaal naar Britt om de wedstrijd NED- Roemenië te kijken. Voor die tijd nog even de afwas en wat opruimen. De wind trekt aan met vlagen tot 28 kn. Ik lig hier prima. Om 1145 vaar ik naar Hugo en Ellen en met hen naar Britt. Lindsey heeft de wedstrijd op een grote TV. Top. We kunnen het heel mooi volgen.

Uiteindelijk een mooie wedstrijd die met 3-0 gewonnen wordt door het Nederlands Elftal. Na de wedstrijd gaan Lindsey en ik met onze subs naar het strand voor een stroll across the isla. We vinden een binnenmeer en aan de andere kant een schelpen kerkhof. Duizenden conch schelpen. Hoelang duurt het eigenlijk voor een conch schelp volwassen is?   De avond is rustig. Ik maak Taco’s met mijn laatste Avocado wat sla, tomaatjes, paprika en uitje.

Woensdag 3 Juli, 2024, Isla Crasqui  naar Isla Carenero, Venezuela

We varen een 8 mijl verder naar de oostkant van Isla Carenero. Een mooie klein baai met een steil aflopend rif. Hier hopen we vanmiddag een mooie duik te kunnen maken.

Op de Google Earth overlays kom ik in een prachtig stukje te liggen. Ook Britt is er snel. Sunriser en Adventure willen eerst lunchen bij een eilandje hiervoor. Bij Britt aan boord kijk ik naar de online verslagen van de gevolgen van Beryl. Ongelofelijk ook op Union Island en Mayreau is de verwoesting groot. Hier waren we nog geen twee weken geleden. Ik heb er nu nog boodschappen van aan boord, gedaan in Clifton. Hier op Union Island hebben Shannon en ik met de scooter uitgebreid rond gereden. Alles ligt plat. Er zijn meerdere inzamelingsacties op touw gezet door de cruisers, Ook vele bekenden van mij werken eraan mee. Ik kan niet meer tegen de wind in terug. Dat is geen doen. Dus kan ik alleen financieel bijdragen. Naar de ene fundraiser maak ik Euro 100 over. Naar de andere Euro 50. Al in de komende dagen varen er een aantal zeilers met supplies vanuit Trinidad terug naar Grenada en Union Island. Wij kunnen helaas vanaf hier niet veel meer doen dan ondersteunen. Aan het einde van de middag gaan Lindsey, Jos en ik op de buiten kant van het rif waarachter we liggen duiken. We varen met twee dinghy’s naar de duikspot. Als we beneden zijn staat er aardig wat stroom en stel ik voor om met de stroom mee terug de baai in de duiken. Dan kunnen we met een van de andere dinghy’s onze dinghy’s ophalen. Tegen de stroom in is zonde van de lucht. Het is op grote diepte vooral zand. Op 4 m is er echter aardig wat koraal. Dan maar een ondiepe duik op de stroom. We zien veel grote vissen, meerdere barracuda’s en zelfs een octopus. Jos ontdekte hem. We driften terug de baai in en komen zowaar onder Abayomi uit. Geweldig. Gewoon bij de boot terug. Super.

Niet heel spectaculair qua onderwater leven maar terug bij de eigen boot boven komen is ook wel weer een vinkje😊. Na de duik hebben we sundowner bij Sunriser aan boord. Genoeg om weer over te praten. Vooral natuurlijk over de ramp die zich afspeelt op Grenada, St Vincent en de Grenadines.  

Donderdag 3 Juli, 2024, Isla Carenero, Venezuela

Vanmorgen gaan we mijn grootzeil repareren. Het is makkelijker om mijn zeil naar Britt te brengen dan de Sailrite naaimachine naar mijn boot. Deze naaimachine is loodzwaar, zwaarder dan mijn grootzeil. Als ik in de natte cel het poort raampje even open wil zetten om de boel te luchten zit er ineens een Pelikaan voor mijn raam in het gangboord. Oh jee, goede morgen meneer. Als ik hem aan dek vriendelijk vraag een andere boot onder te gaan poepen probeert hij naar het achterschip te komen. Dat is nogal lastig voor hem. Op een gegeven moment heeft hij het voor elkaar dat hij op zijn rug ligt en niet meer overeind kan komen.

Ik vouw zijn vleugels bij elkaar. Hij blijft er uiterst rustig onder. Ik zet hem achter de boot in het water en hij zwemt geen eens echt snel weg. Na het ontbijt vaar ik om 0920 naar Britt. Het onderlijk is net naast de zoom uitgescheurd. Het is een oud zeil maar als tweede zeil prima. Eerst haal ik de zoom eraf en snij uit een stuk extra Dacron doek twee repen. Al snel komt Jos ook helpen. Met z’n tweeen naaien we er een grotere nieuw zoom op zodat deze de scheur overlapt. Met deze naai machine gaat dat best snel.

Als ik klaar ben vouw ik met Lindsey het zeil weer op. Tijdens het opvouwen kom ik er echter achter dat er op verschillend plekken in het achterlijk ook al eerste scheurtjes in het zeil naast de stiksels zitten. Uiteindelijk naai ik op 4 plaatsen een versterking erop. Dat neem heel wat meer tijd in beslag maar nu is het in ieder geval in een keer goed. En weer veel geleerd. Ik ben er uiteindelijk tot 14 uur mee bezig. Daarna halen we de 90 m² genua van Lindsey tevoorschijn. Daar zijn de stiksels van de zon beschermende (Sunbrella) rand losgelaten. Dit is een tweemans job dus Lindsey is blij dat ik hem wil helpen.

Ik heb tenslotte zijn naaimachine gebruikt dus dat is het minste wat ik kan doen. Samen zijn we ook met dit zeil nog 3 uur bezig. Het hele achter en onderlijk moet twee nieuwe stiksels krijgen. Ook hier komen we onderweg een aantal losse stiksels tegen die we gelijk meenemen. Om 1730 zijn we eindelijk klaar. Dat was een lange dag werk. Zeer voldaan nemen we er een biertje op. Al snel moeten we weer douchen want om 1815 komt de eigenaar van het lokale restaurantje ons ophalen voor een mooi diner. Een hele eenvoudig restaurantje op het strand maar geweldig eten. Kreeft, gefrituurde vis, rijst EN Sushi. De eigenaar verteld honderd uit en laat zijn hele terrein zien. Ook het bamboe vlot waar een Fransman de hele Caribbean mee door gezeild is.

Loco vindt de eigenaar hem😊. Ook laat hij vol trots zijn 5 kW Onan generator zien. Daarnaast draait er nu een kleine benzine generator. Een eenvoudig onderkomen maar met geweldig eten en een prachtige omgeving. De eigenaresse vindt het geweldig om voor ons sushi te maken.

En hij is top. Met z’n zessen genieten we van een vijfsterren diner. Wel eigen drank meenemen. Die hebben ze niet. Heel graag betalen we hier US 35 per persoon voor. Een heerlijke maaltijd. En nadien worden we netjes teruggebracht bij onze boten. Het was een lange dag maar zeer voldaan strijk ik in mijn kooi neer.

Vrijdag 4 Juli, 2024, Isla Carenero, Venezuela

Drukke morgen weer. Na yoghurt ontbijt en koffie draai ik een was met beddengoed. Dan zet ik de drinkwatermaker bij. En ook de drogers in de voor en achterhut.  Na een half uurtje als de accu’s op 60 % zijn zet ik de generator bij en de drogers. Alles draait na de algemene checks goed. Na het ophangen van de eerste was vaar ik als beloofd naar Britt om de genua te wisselen. Er staat aardig wat wind maar met z’n twee gaat dat prima. Terug aan boord om 1100 hang ik de tweede was op. De eerste is al droog. De watermaker loopt nog netjes en de drogers ook. Om 1130 staan de accu’s alweer op 90 %. Generator af en dan even later ook de drogers. De watermaker laat ik nog even doordraaien op de accu’s tot 1200. Sunriser en ook Adventure zijn al naar de volgende paradijselijke ankerplek. Na twaalven als de was droog is volgen Britt en Abayomi. We varen 9 mijl verder naar Isla dos Mosquises. Er staat een fors windje 22 tot 26 kn.

Binnen een minuut vlieg ik uit de startblokken met 8 tot zelfs 9 knopen snelheid. Kort maar heftig stukje zeilen. Het is ongeveer 9 mijl afstand maar we moeten tussen verschillende rif formaties door. Dus hard werken. Halve wind. Aan de wind, en weer voor de wind. Gijpen en dan over een ondiep stukje.

Ik neem wat zeilen in om niet te hard te gaan. Met 6 knopen en een meter water onder de kiel vlieg ik alsnog over de ondiepte. Daarna is het weer wat dieper. Uiteindelijk lig ik om 1330 alweer ten anker achter het strand van Dos Mosquises. Na alles opgeruimd te hebben en een boterham gaan we met de paddel boards de kant op. Ellen en Hugo komen met de dinghy en nemen mijn drone mee. Er staan wel 8 huizen op dit eiland.

We lopen langs het strand en praten met de andere cruisers . Een aantal Spanjaarden. Een Duitser en nog een Cat. Er is ook een schilpadden sanctury waar we uitleg krijgen over de soorten. Sommige kunnen wel 180 jaar oud worden. Vanavond komt Lindsey Thai noodles eten. Hij heeft al zoveel gedaan voor iedereen. Duik tanks vullen, naaimachine gebruik. Internet gebruik. Dat verdient een goed diner. Morgen hebben we om 1500 ook weer Nederlands Elftal, achtste finale geloof ik. Bij Lindsey aan boord natuurlijk. We hebben een gezellige avond met goede Thai noodles. Om 2000 is het tijd om te kooi te gaan. Lindsey moet om 0400 weer wat werken. Daarna de duik en dan de wedstrijd. Wordt weer een lange dag. Voor mij is morgen een grote dag. EEN JAAR onderweg. Op 6 Juli voeren Els en ik weg uit de jachthaven van Rhoon. Nu vind ik het erg jammer dat ze er niet is om dit te vieren. Als ik dit schrijf is 2000 en het eigenlijk al zo ver. Zes Juli is in Nederland al aangebroken. Tijd om morgen een nieuwe Nederlandse vlag te hijsen. De huidige is volledig verkeurd en al drie keer ingekort om de rafels te repareren. Ondertussen zijn de eerste cruisers vanuit Trinidad in het getroffen gebied van Union Island aangekomen met supplies. Een geweldig initiatief van de cruisers wereld.

De eerste oogverslagen duiden erop dat bijna alle huizen op Union Island door orkaan Beryl zijn getroffen. De verwoesting is groot! Heel groot. Vandaag en morgen gaat Dali, Chris en Madelon nog meer boodschappen doen op Trinidad. Zij zullen na het weekend naar Grenada, Mayreau en Union Island varen.

Zaterdag 6 Juli 2024. ĒĒN JAAR onderweg!!! Dos Mosquises, Los Roques, Venezuela

Een jaar onderweg! Een mooie prestatie om mee te beginnen. In totaal heb ik nu 8190 mijl afgelegd sinds vertrek Rhoon. Sinds de aankoop van de boot heb ik 12227 mijl afgelegd en 21 landen bezocht.

Ik hang bij zonsopkomst een nieuwe Nederlandse vlag op het achterschip!

Zoals ik eerder heb laten weten zag ik erg op tegen een gesprek met mijn compagnons. Nadat Leen een berichtje had gestuurd heb ik de stoute schoenen aangetrokken van de week. In een e-mail heb ik uitgelegd hoe de situatie ervoor staat. Aangezien zowel Frank als Leen volgend jaar met pensioen wilden rees de vraag wat de meerwaarde is voor mij om terug te komen naar Nederland voor pakweg een half jaar en dan alsnog het bedrijf op te heffen. Dat zou precies op een moment (Maart/April) zijn dat het klimaat het gunstigste is om door het Panamakanaal te gaan en over te steken naar de Marquises in Frans-Polynesië. Om een lang verhaal kort te houden. Binnen een paar uur had ik al een antwoord! Leen en Frank zien de meerwaarde ook niet en hebben me voorgesteld om gewoon verder te trekken. Yes! Wauw! Het opent ineens nieuwe mogelijkheden voor verdere grotere plannen. Het is een openbaring. Hier moet ik even van bij komen! Jeetje. Financieel gaat het tot nu toe prima. Mijn huis is zeker voor nog voor een jaar verhuurd. Dat biedt een grote vrijheid. Even laten bezinken. In de komende maanden zal ik een plan de campagne gaan maken voor het komende jaar. Veel om over na te denken. We hebben de tijd. Nu wachten weer de dagelijkse taken deze ochtend! Afwassen. Boterham maken. Nieuwe yoghurt maken. Opruimen. Klaar maken voor de duik om 1100. Deze blog bijwerken. Om 1100 komt Jos me ophalen met zijn dinghy. We varen met twee dinghy’s om de hoek. Hier loopt het rif direct af in de oceaan. We zitten aan de buitenkant van de atol. Het loopt steil af van 7 m naar ver over de 40 m diep. We beperken ons tot 32 m. Het is een waanzinnige mooie duik.

Geen stroom en constant langs de want. Eerst duiken we richting het Oosten. Op 90 bar draaien we om en langzaam stijgen we iets omhoog tot rond de 15 m. Overal vis, overal langs de wand koraal, levend koraal. Wel veel Lion fish. Soms hele grote. Scholen vissen. Het is een relaxte duik. We komen ook weer netjes bij de dinghy’s uit. Geen zoeken. Lucht opmaken op ondiep water tot 30 bar. Deze duik is een van de mooiste tot nu toe tijdens deze reis. Het enige wat we nog missen is grote vis, manta’s en walvissen. De rest van de duik is een droom. En dat precies een jaar na vertrek. Perfect! Terug aan boord een beetje relaxen. Om 1500 is al weer de wedstrijd van het Nederlands Elftal. Live bij Lindsey aan boord.

Meer voor later in de volgende blog

xoxo