New Crew. Prepare for month off grid (Blog 74)

Maandag 25 November, 2024 New week New crew

Vandaag ben ik vroeg wakker. Veel te doen voor de nieuwe crew komt. Nieuwe beddengoed voor, de wandjes schoonmaken en poetsen. De wc’s schoonmaken en alles aan kant. Ik moet toch een goede eerste indruk maken 😂 Ook nog aan dek de veren van de achtermeerlijnen opbergen.

Kat de Canadees/Poolse dame van 47 komt rechtstreeks van het vliegveld naar de jachthaven. Ze is er om 1000 al. Snel wat eten en douchen. Pfff weer veel te druk. En het is zo vroeg al dertig graden. Er staat weinig tot geen wind. Een erg warme dag gaat het worden. Kat heeft een lange reis gehad. Zaterdag al naar NY, gisteren naar Panama. En vandaag naar Cartagena. Die is kapot. Leuk om haar alles te laten zien. Ze is heel enthousiast maar ook heel moe zoals ze aangeeft. Samen zetten we toch de zonnetent op om voor verkoeling te zorgen. Dat scheelt heel veel. Om 12 uur haal in Suzanna, de 61-jarige Amerikaanse op. Die laat al snel zien dat ze boten gewend is. Veel belovend en erg fijn om iemand aan boord te krijgen die ik niet alles hoef uit te leggen. Bij Kat blijkt dat anders, die weet van toeten of blazen. En we zijn alleen maar op de ankerplaats. Ik laat ze het een en ander zien. Uitleggen hoe de wc’s werken en hoe je de koelkast open en dicht doet. Om 1400 vaar ik naar de Marina om in te klaren met de agent. Een formaliteit want het gaat alleen om de registratie in Cartagena. De grote inklaring heb ik Puerto Velero gedaan. Terug aan boord doen we rustig aan. Ik ben trouwens ook moe van de afgelopen dagen. Vannacht ook pas om 0130 mijn blog afgekregen en online kunnen zetten. Tegen de avond varen we naar de jachthaven met de nieuwe dinghy. Zo lekker stabiel en een luxe t.o.v. de oude. We nemen een taxi naar de oude stad.

We wandelen wat rond en gaan uiteten. Wel in het dure toeristische deel van de stad. Dubbele prijzen maar nog steeds niet heel duur. Veel om over elkaar te weten te komen. Gezellig.

We nemen op de terugweg nog een lekker ijsje en zijn om 2030 terug aan boord. Allemaal moe van het reizen. Een leuke eerste kennismaking.

Dinsdag 26 November, 2024 Castillo San Filipe en Museo Naval

Het is vannacht erg warm geweest voor de dames. Die komen beide uit de winter en zijn ineens in 30 graden zonder wind. Achter heb ik om het af te koelen de airco twee uur aangezet zodat Kat in de zijhut ook verkoeling heeft. In de voorhut een grote fan bij Suzanne. Ik vertel over de mogelijkheden deze week. Er staat nagenoeg geen wind of komt uit de verkeerde hoek om al deze week naar San Blas te gaan. Het lijkt verstandiger om eerst eens even wat van de oude stad te genieten. Na een paar dagen kunnen we de proviand gaan inventariseren en aanvullen. Daarna grote boodschappen doen voor minstens 6 weken. In San Blas is er nagenoeg niets te krijgen. Bovendien willen we in de week voor we daar heen gaan eerst naar de eilandengroep Islas de Rosario voor de kust van Cartagena. Kat heeft blijkbaar niet veel geslapen en voelt zich ook een beetje ziek. Lastig is het wel want ze mompelt erg binnensmonds en dan ook nog eens niet in mijn richting. Erg moeilijk om in te schatten waar ze is en hoe zij zich voelt. Ok, ok, ok is haar stopwoordje😊 Ze ook niet erg assertief. Dat kan nog wel eens lastig worden. Met Suzanne is dat duidelijk anders. Ze heeft alles snel door, is duidelijk en makkelijker te lezen. Voor haar is het een opfrisser maar dat ze op zeilboten voor langere tijd heeft meegevaren blijkt snel. We nemen een yoghurt ontbijtje, Althans Suzanne en ik. Kat heeft geen trek. We varen om 1100 met de dinghy naar de wal. Ik neem gelijk de lege duikflessen mee want die kan ik twee straten verder bij de duikshop laten vullen. Het is echt warm in de stad. We neuzen even rond in een supermarkt en lopen daarna naar het grote Castelló de San Felipe.

Een wandeling van 20 minuten. Daar aangekomen hebben we het allemaal zo warm dat we de toeristische Chocoladewinkel in vluchten tegenover het kasteel. Op de tweede verdieping is een klein museum. Enkele artefacten en een uitleg over hoe chocola gemaakt wordt met cacaobonen.

Leuk maar ook erg lekker die airco. Ik ben natuurlijk al op het kasteel geweest. Ik liep toen zo gratis naar binnen. Nu blijkt dat je een entree moet betalen. Omdat bijna alles buiten is in de brandende zon hebben de dames daar niet veel trek in. Ok, prima, ik heb het al gezien. Het lijkt er ook op dat het gaat stortregenen. We besluiten met de taxi naar de andere kant van de ommuurde stad te gaan. Naar het Maritiem museum. Daar heb ik veel goeds over gehoord. Als we binnenkomen worden we gelijk verwelkomt door Jezus. Een twintig jarige student die zeer goed Engels spreekt. Fantastisch! Hij wil ons graag rondleiden door het Museum. Dat is erg fijn want alles is in het Spaans.

De hele geschiedenis van Cartagena wordt er beschreven. Over de inheemse Kariri indianen. De eerste stappen aan land van de Spanjaarden rond 1500. De verschillende aanvallen door Piraten, de Engelsen, de Fransen. In het begin wisten de piraten en privetiers nog wel goud te stelen. Echter vanaf 1760 wisten de Spanjaarden alle aanvallen af te slaan. Ze hadden tegen die tijd een gigantisch hoeveelheid forten gebouwd. Ook hadden ze een onderwater muur gebouwd tussen wat nu Boca Grande is en een eiland. Hierdoor konden de grote slagschepen van Engeland en Frankrijk niet mee de baai binnen varen op deze plek. Een stuk verderop na het eiland was een zeer smalle monding tot de baai die daardoor veel makkelijker te verdedigen was. De diepgang op deze onder water muur is op de meeste plaatsen slechts 1 tot 1.5 m. De enige smalle doorgang is 2.9 m. Daar zijn WIJ met Abayomi doorheen gekomen. Was best spannend maar het was goed geboeid.

Erg leuk dus om deze binnenkomst in de voetsporen van onder andere Sir Francis Drake te doen. We blijken trouwens precies ten anker te liggen voor een van de eerst verdedigingswerken van de stad. Daar ook waar de tol ketting vroeger heeft gelegen.

Het koste ons USD80. Niets verandert dus. De uitleg van Jezus is echt geweldig. De hele historie van Cartagena en Colombia doet hij uit de doeken. Het blijkt dat het hele Colombiaanse rijk onder de Spaanse overheersing zich uitstrekt van Panama, Colombia, Venezuela tot Peru, Ecuador en Bolivia. Wauw. Die Spanjaarden hadden het toch beter door dan de Hollanders. Die vonden Zuid-Amerika te min. Dat was best verkeerd ingeschat blijkt. Het Maritiem Museum. Zeer, zeer de moeite waard. En zeker met Jezus als gids. Na het museum lopen we naar de andere kant van Getzimani. Door de minder toeristische deel. Daar waar ik mijn telefoon uit mijn broekzak werd gegrist. Het is wel het leukere deel. We eten in het lokale restaurant waar ik al eerder was geweest. Goed eten en voor de helft van de prijs waar we gisteren voor aten. Het lijkt of Kat zich iets beter gaat voelen. Na het eten lopen we terug naar de jachthaven. Ik probeer nog mijn duiktanks op te halen maar de duikshop is al dicht. Dat doen we morgen wel. Aan boord houden we alles dicht en zet ik de airco maar even bij. Kunnen we de boel even afkoelen. Alweer een dag voorbij. De avond lees ik wat en kijk een filmpje.

Woensdag 27 November,2024 Inventaris

Vandaag na de koffie en een yoghurt met Cruesli gaan we de voorraad aan boord inventariseren. Het was nog steeds erg warm in de boot. Ik heb gisterenavond zelfs beide airco’s Hiermee kunnen de dames ook gelijk zien wat er allemaal aan boord is. Een voor een maken we de luiken open en halen alles eruit. Zo kunnen ze alles zien en checken we gelijk of er beestjes rondlopen. Alles schoon er weer in. Het is een heel werk. Er is al zoveel aan boord. Aan de andere kant wordt de lijst met wat we voor de komende 6 weken nodig hebben aardig lang. Tegen 1500 zijn we eindelijk door alle voorraadkasten heen. Een hele klus die veel langer duurt dan de paar zinnen die ik nu opgeschreven heb. Ik ga met de dinghy naar de wal en haal de duiktanks op. Daarna even naar de jachtwinkel om een nieuwe lijn te kopen voor de dinghy. En wat courtesy landen vlaggen voor de komende landen.  Tegen 1630 ben ik terug aan boord. De dames beginnen zich iets meer thuis te voelen. Ik heb wel vanaf het begin mijn twijfels over Kat. In tegenstelling tot Suzanne. Die is zeer assertief. Heeft duidelijk eerder op een cruiser boot gezeten. Maar dat is niet alles. Ze is ook gewoon van zichzelf ondernemend en weet van aanpakken. We gaan het zien. We nemen een lekker biertje op het voordek. Ik heb zowaar weer twee dames aan boord😊 

Om 1830 willen de dames eten maken. Geweldig, twee dames in de kombuis. Kan ik even tot rust komen en mijn blog bijwerken.

Donderdag 28 November, 2024 Provianderen

Vandaag wordt een drukke dag. We gaan voorraad inslaan voor de komende 6 weken. Dat wordt een hele klus. Eerst een kop koffie en een ontbijtje. Kat maakt (Amerikaanse pannenkoeken😊) Leuk. Om 1000 gaan we de wal op om de eerste grote lading in te slaan. Bier, melk, rijst, spaghetti, wijn, rum en nog veel meer. Om 1200 hebben we twee grote winkelwagens vol. USD 300. Dat valt mee. Het is echter de goedkope winkel waar we eerst heen zijn gegaan. Wat gelijk weer opvalt is dat Suzanne de lijst bijhoudt en initiatief neemt. Kat is op zoek naar dingen voor zichzelf? En dat terwijl we met z’n drieën een lijst gemaakt hebben. Heel apart op z’n zachts gezegd. Afijn ik zal het wel verkeerd zien. We laden alles in de taxi en rijden naar de dinghy dok. Daar alles weer in de dinghy. Om 1300 hijsen we alles aan boord. Eerst even acclimatiseren, wat drinken en eten. Daar zijn we wel aan toe in deze hitte van 30 graden. Gelukkig is het niet zo vochtig als de laatste drie dagen dus we mogen niet klagen. We bergen het gekochte eten en drinken onder de luiken weg. Suzanne staat alweer in de kombuis om wraps te maken. Echt een topper! Nadat we ieder even wat tot rust gekomen zijn besluiten we toch voor de tweede lading te gaan. Nu de wat duurdere supermarkt. Daar slaan we alles in behalve het vlees, de groenten en fruit. Nu is het de pindakaas, de chips, de frisdrank, de sterke drank en alle andere lang houdbare producten. Deze winkel is wel twee keer duurder. Oeps. USD 600. Net als we buiten staan komt er een riksja fiets aanrijden.

Hij vraagt of hij ons naar de jachthaven mag rijden. Tja. Dat is wel erg veel aan boodschappen niet? Geen probleem zegt hij! We laden alles in en ik kan er ook nog bij. Toppie. Het mooie is dat hij direct de jachthaven op kan rijden. Zo naast de dinghy. Ik heb alles sneller in de dinghy dan de dames kunnen lopen. Helaas viel het tijdens het winkelen weer op dat Kat voor zichzelf aan het winkelen was. Ondertussen zochten Suzanne en ik ons rot naar de juiste producten. Dit gaat niet werken ben ik bang. Het is teleurstellend  dat ik me ook heb laten misleiden in de videogesprekken die ik met haar gevoerd heb. Ik was in de veronderstelling dat het een ski instructrice was uit Wistler, Canada. In mijn ogen dus een energieke vlotte dame, sportief en een die vlot beslissingen kan nemen. Dat blijk alles behalve het geval te zijn. Dit wordt dus voor haar ook niet leuk als dadelijk de boot op zee gaat bewegen. Dat wordt ook voor haar een drama. Als we terug aan boord zijn nemen we weer een pauze voor we alles opruimen. Als het zover is zijn Suzanne en ik alweer druk bezig als Kat vraagt wat ze moet doen. Dat is voor mij de druppel. Dit gaat hem gewoon niet worden. En het heeft niets met zeilen te maken. We hebben gewoon geen goede connectie. Zowel ik niet als Suzanne niet. Dat in tegenstelling tot met Suzanne. Dat gaat allemaal zo uit zichzelf. Die heeft maar een half woord nodig. Ik moet in dit geval mijn intuïtie volgen. En die was de eerste dag al zeer duidelijk. Dit gaat hem gewoon niet worden met Kat. Niet voor ons en zeker ook niet voor haar. Afscheid nemen is niet makkelijk. Sterker nog! Dit is me nog nooit overkomen. Alle vorige crew, die aan boord gekomen is om voor langere tijd mee te varen was een succes. Nooit heb ik iemand gevraagd om vroegtijdig af te stappen. Dit is dus een hele nieuwe ervaring. Het is wel beter om nu een beslissing te nemen. De komende maand is het nagenoeg onmogelijk en levert grote problemen en vertragingen op. Niet te denken aan een verziekte sfeer die dan zou kunnen ontstaan. Nu is toch echt het moment om de knoop door te hakken. Ik heb er de afgelopen dagen meerdere malen met Suzanne over gesproken. Gelukkig is zij het met me eens. Dit gaat hem gewoon niet worden. We regelen de financiële zaken netjes af en iedereen gaat rond 2230 slapen. We zullen zien wat de dag van morgen weer gaat brengen.

Vrijdag 29 November, 2024 Afscheid en meer bevoorrading

Deze morgen heeft Kat al haar spullen al gepakt. Ze heeft de bevestiging dat ik het geld terug overgemaakt heb. Wat dat betreft is ze blij. Ik begrijp dat ze een hotelletje heeft geboekt. Dat is ook goed om te horen. Het gekke is dat ze zich wel weer aangemeld heeft op een van de crewsites. Als deze boot al niets voor haar blijkt te zijn dan vrees ik het ergste. Zo denkt Suzanne er ook over. Als we haar een beetje willen adviseren wordt alles in de wind geslagen. Ze wordt zelfs boos op Suzanne. Onbegrijpelijk. Die heeft haar de hele tijd dat ze aan boord was proberen te steunen en adviseren. Als ik beneden ben hoor ik Suzanne roepen dat Kat op het achter dek staat te zwaaien om hulp. Dat is echt de druppel. Met deze dame is iets niet in orde. Deze moet er heeeel snel vanaf voor wij erdoor in de problemen komen. Er is geen enkele reden om op het achterdek naar andere mensen te gaan zwaaien om hulp. We hebben alles heel netjes afgehandeld. Van Suzanne neemt ze geen afscheid. Als ik haar aan de wal breng met de dinghy en afscheid wil nemen loop ze ook zo weg. Ik begrijp dat ze teleurgesteld is maar dit is niet netjes. We hebben haar de hele tijd proberen te helpen alles te leren. Het zal wel. Ik heb een gladde rug. Terug aan boord hebben Suzanne en ik het er nog even over maar dit is verspilde energie. We maken de resterende boodschappenlijst en gaan om 1030 de wal op. Eerst met de taxi naar een autohandelaar die olie en koelvloeistof verkoopt. Dan naar een grote mall om wat andere kleine dingen te kopen. Daar hebben ze een Jumbo. Grappig. Deze is nog luxer dan de Appie in Nederland. We eten wat en rijden met de taxi terug naar boord. Ik had op de Cartagena app een post gezet of er nog iemand interesse had om mee te gaan naar San Blas. Al snel heb ik weer een gegadigde. Een Franse dame van 28 die via een vriend van haar vraagt of ze kennis mag maken. Deborah komt met Samuel aan boord en we hebben een heel leuk gespreken. Al snel komen Henrik en Lena ook aan boord voor een biertje. We spreken met Deborah en Samuel af dat ze er even over nadenken en we later er verder over hebben. Het lijkt een leuke dame. Samen met Henrik ga ik even naar de wal. De man van de autohandel heeft me een appje gestuurd dat hij de tweetakt olie voor de buitenboordmotor wil langsbrengen. Henrik heeft een klant om zijn windscoops aan te verkopen. Als blijkt dat de autohandelaar alweer weg is, vaar ik alvast terug naar de boot. Suzanne en Lena zitten gezellig te kletsen. Ik ga tortilla’s maken met de halve verse kip die we over hebben. Suzanne maakt de Guacomolo. Een geoliede machine! En dat na 3 dagen. Tof. Als ook Henrik er weer is eten we gezellig met z’n vieren.

Lena neemt daarna graag het aanbod aan om even een frisse zoetwater douch te nemen op het achterdek. Bij hen aan boord alleen water uit een jerrycan. Ook prima maar voor een dame toch fijn als ze echt even kan douchen. We nemen nog een biertje en ieder gaat daarna naar zijn eigen boot. Het is alweer 2100. Dit weekend Formule 1 in Qatar. Even kijken hoe de training ging.  We plannen voorlopig om maandag naar Islas de Rosario te gaan. Morgen of zondag nog een grote was en de groentes en fruit boodschappen. Dan zijn we er wel klaar voor. We willen hier snel weg uit deze mooie maar hectische en lawaaierige stad. Het oude deel is leuk maar ankeren hier is een hel.

 Zaterdag 30 November,2024 Cartagena. Koel/vries kast checken & ontdooien. De laatste grote Was  

Deze morgen na de koffie en een yoghurt ontbijt naaien we de trolley tas die kapotgescheurd was op de machine.

Die hebben we echt nodig voor het doen van boodschappen op de markt. We maken ook de koelkast schoon en ontdooien de vriezer nog een keer om te kijken wat we allemaal nog hebben. Het is veel werk om ons klaar te maken voor de grote en lang reis offshore naar de eilanden. Ik kijk de Qatar sprint race terwijl de vriezer ontdooid en Suzanne even rust. Het is een aantal zeer drukke dagen maar Suzanne is een goede match. Heel leuk. Rusten is hier alleen moeilijk. Er is een marinebasis aan de andere kant van onze ankerplaats. Om de 15 minuten stijgt er marine helikopter op. 

Ze zijn oefeningen aan het doen. En dan nog eens alle speedboten die hier vol gas langs varen met ieder hun gettoblasters op vol volume. We zijn echt blij als we hier weg kunnen. Leuke stad maar veel te hectisch. We kijken uit naar tropische strandjes. Na het ontdooien van de vriezer (dat hier binnen een half uur kan door de warmte) ruimen we alles weer in en weten we wat we nog moeten halen. We gaan eerst de wal op om de was te doen. Met de taxi voor €2 naar de wasserette. Het is echt heel warm vandaag dus blij om met de taxi te gaan. Daarna gaan we om 1200 eerst wat lunchen in de airco. Het is echt te warm om rond te lopen en aan boord is het niet uit te houden door de herrie van de helikopter trainingen. Terwijl we zitten te eten komt Suzanne een ander cruiser koppel tegen waar zij drie jaar geleden in Guatemala veel mee opgetrokken heeft. Het zijn de Duitse Charly en Yutta van het zeilschip Chapo. Door motorproblemen liggen ze al meer dan een jaar hier in Cartagena.

Vele verhalen passeren de revue. Om 1530 loop ik even naar de jachthaven om de 10x1 liter 2T olie op te halen die de eigenaar van de oliehandel langs komt brengen. €7.2 voor een liter. Dat is 50% goedkoper dan anywhere else. Allemaal al voor straks in de Pacific. Daar is het of niet te krijgen of heel duur. Terug aan boord pauze. We zijn moe van de afgelopen dagen, de herrie om ons heen en de warmte. We willen hier echt zo snel mogelijk weg. Ik kijk de Formule 1 sprintrace en kwalificatie van Qatar. Met een koptelefoon! Het is zaterdagavond en de hoeveelheid motorboten met feestende mensen is gigantisch. En allemaal hebben ze hun gettoblaster op vol volume. Uiteindelijk kan ik het zelfs met de koptelefoon niet meer aan. Ik trek me terug in mijn hut. Daar is het rustig😊

Zondag 1 December, 2024 Groente en fruit van de markt

Het is alweer December. Holi Moli. Niet te geloven. Ik ben anderhalf jaar onderweg! Nog even en het is alweer Kerst en Oud en Nieuw. Het zal de tweede keer worden aan boord. Vandaag is ook de Ironman competitie in Cartagena. Om 0700 zijn ze al aan het zwemmen! In deze vreselijk gore baai. De rotzooi zien we langs drijven.

Voor geen goud dat ik in dit water een wedstrijd zou gaan zwemmen. Het kan niet anders dan dat je hier ziek van wordt. We nemen een koffie en Suzanne maakt een gebakken eitje. We moeten even doorbijten. Nog een (1) keer boodschappen doen in de hitte. We gaan om 0900 met de dinghy naar de wal. Nemen een taxi naar de lokale markt. Een doolhof van kleine steegjes en kraampjes. Met fruit, groentes, en allerlei soorten vlees, kip en worsten.

Op de plaatsen waar ze vis en vlees verkopen is de geur ervan er ook. Een penetrante lucht. Het is een gigantische markt waar van alles te koop is. We kopen een tas vol met groentes en fruit. Gehakt kopen we versgemalen bij een lokale supermarktslager.

Ook 48 eieren. Verser kan niet (Hopen we😊) Het grote voordeel van de marktgroente en fruit is dat het niet gekoeld is. Daardoor kunnen we het langer buiten de koelkast houden. Alle groentes van de grote supermarkten is zo koud dat het direct in de koelkast moet. Doe je dat niet dan kan je het binnen een paar dagen weggooien. Een zeer hectische markt maar geweldig om te ervaren. Om 1300 zijn we terug bij de Marina. Daar vluchten we snel een burrito restaurant in waar ze lekkere airco hebben. Het is weer een hete dag. Even bijkomen. Na de lunch varen we met de dinghy terug naar de boot. We wassen alle groentes en fruit met drinkwater en een theelepeltje bleek. Alles drogen en dan kunnen we het in de netten hangen.

De avocado’s gooien we wel in de koelkast. Dan kunnen we ze nog een paar weken bewaren en rijpen ze minder snel. Het is een hoop werk maar we komen dichter bij het vertrek. Morgen gaan we uitklaren, zonnetent opruimen en schroef schoonmaken. Zoals het er nu uitziet gaan we dinsdagmorgen weg, diesel vol tanken in de jachthaven. Tegen de avond komen Charly en Yuta aan boord kijken, vrienden van Suzanne. We besluiten voor de laatste keer uit eten te gaan in Fuerto de San Sebastian del Pastilillo. Een prachtig upscale restaurant vlak voor onze ankerplaats. We varen er met onze dinghy’s naar toe. Mooier kan niet.

De komende maand zal het eigen gevangen vis worden. Op naar Islas de Rosario. Op naar de tropische eilanden voor de kust en door naar San Blas bij Panama. Op naar nieuwe avonturen!

Later xoxo