Oud en Nieuw San Blas, to mainland Panama (Blog 79)

Maandag 30 December 2024 San Blas

Vanmorgen wil ik even wat wassen draaien omdat het zeer zonnig is. De afgelopen dagen hebben we veel bewolking en af en toe regen. Nu de zon schijnt dus even waarnemen. Suzanna denkt daar anders over die wil per se snorkelen nu de zon schijnt. Ja begrijp ik, ik ook maar als de was niet kan drogen is het onmogelijk om te wassen. Ook moet ik de rug kussens van de voorhut met een sopje van Biotex borstelen. Ik heb er een paar plekken zwarte puntjes van beginnende schimmel in gezien. Komt omdat enkele van de crew het voorluik openzetten als ze gaan slapen. Als het dan begint te regenen zijn ze te laat met sluiten. Er komt daardoor veel meer vocht in de voorhut. Met een Biotex sopje gaat het er gelukkig nu nog uit. De kussens zullen wat langer in de zon moeten drogen. Als ik de tweede was draai stop de wasmachine er halverwege mee. Oh nee hè?! Weer een sluiting waardoor de stop doorslaat. Pfff wasmachine weer uit elkaar halen. Weer een klus erbij. Het verwarmingselement is al ontkoppeld dus dat kan het niet zijn. Ik haal alles open maar kan niks vinden. Tegen de middag zet ik hem weer in elkaar. Nog eens proberen. En verdomt hij doet het weer. Geen idee en zeer verontrustend want wanneer gebeurt het weer. Ik geef het op. In de middag gaan Suzanne en ik kijken bij de verschillende eilandjes of er ergens een oud en nieuw feestje wordt gegeven. Enkelen hebben een klein restaurantje. Nugnudub lijkt het mooiste plan te hebben. We reserveren voor Jodi, Magnus en ook Martin. Terug bij de boot gaan we met Jodi snorkelen op het buitenrif. Prachtige snorkel tocht met veel rots en koraal overhangen. Ook veel vis. We zien weer twee zusterhaaien. Die zien we hier in San Blas bijna elke duik wel. Ook zitten hier veel grote roggen.

We gaan ook even langs op het eilandje met twee traditionele Kuna hutjes. Ze zijn leeg. We denken dat het wordt onderhouden voor de toeristen.. Super klein eilandje. Aan het einde van de middag komt de Zwitser Martin van andere Amel langs. Even kijken hoe het bij mij eruitziet. een erg sympathieke kerel. En zo grappig dat hij de vorige eigenaars van Abayomi kende. Suzanna maakt een Pasta. De rest van de avond kijk ik wat tv waaronder het NOS Jaaroverzicht. Ik probeer wat vroeger te gaan slapen voor de jaarwisseling.

Dinsdag 31 December 2024 Oud Jaarsdag

Deze morgen gaan we met Jodi en Magnus weer snorkelen. Voor we wegvaren zet ik de generator en de watermaker bij. Het is erg regenachtig en met twee koelkasten bij, de kerstverlichting, inductie koken en gezamenlijk verbruik gaat het hard met de stroom. Eerst snorkelen we op het buitenrif. Er zit een passage in het rif waardoor we makkelijk naar de buiten kant kunnen komen. Prachtig en weer vol met grote vis. Daarna varen we met de dinghy een heel stuk naar de andere eilandjes. Ook hier ligt een mooi binnenrif met veel Schorpioen vissen, kreeft en van alles. Daarna nemen we een biertje op Nugnudub. Het is een heel toeristisch eilandje waar veel jonge toeristen uit Panama City komen. Die rijden 3 uur met een 4x4 auto naar de Atlantische kust. Daarna met een launcha naar het eiland. Ook liggen er veel charterboten ten anker die tussen Colon en Cartagena met backpackers heen en weer toeren. Soms zitten er wel twaalf op een zeilboot van 14m. En ze betalen ook nog eens Usd 750 pp voor 5 dagen. Dat kan ik dus altijd nog gaan doen als ik geld nodig heb. We houden de rest van de middag rust. Vanavond oud en nieuw feestje. Om 1805 bel ik Elianne om nieuwjaar te wensen. In Nederland is het al 2025. Ik moet nog 6 uur wachten. Ze is onder vrienden in Overschie op een groot feest. Leuk. Fijn om te zien dat ze zich goed vermaakt. Wij varen met twee dinghy’s om 1900 naar Nugnudub. Nog lastig in het donker want we moeten tussen allerlei riffen heen. Zelf met de Navionics op de mobiel is het nog lastig. Uiteindelijk lukt het en komen we in een heel gezellig oud en nieuw feest terecht. Alex de Kuna heeft het goed geregeld. En de echte toeristen zijn er niet.

Voornamelijk alleen de charterzeilboten. We hebben snel contact en de groep blijkt er veelzijdig. Bijna alle landen van Europa zijn wel vertegenwoordigd naast een paar Brazilianen en lokale Panamese vrienden. Het wordt een top feest.

Nog veel verrassender dan we in eerste instantie durfden hopen. We varen uiteindelijk pas om 0300 terug naar de boot. Een nieuw jaar 2025 is begonnen. Wauw. Al anderhalf jaar onderweg. Heel spannend wat er allemaal nog komen gaat. Afgelopen jaar wat een Rollercoaster met heel veel indrukken, moeilijke momenten maar zeker ook heel veel mooie momenten.

Woensdag 1 Januari 2025. Regen Regen Regen

Jeetje, 2025😅🙃. Nog 5 dagen en ik ben 1.5 jaar onderweg. Ongelofelijk. Deze eerste dag is ook gelijk de meest regenachtige die ik heb meegemaakt in 1.5 jaar. Het regent bakken uit de hemel.

Gelukkig was het vannacht rond middernacht droog. Mazzel. Ik probeer uit te slapen maar ondanks dat ik pas om 0330 ga slapen ben ik gewoon om 0715 weer wakker. Uitslapen het lukt me niet meer. Omdat het regent geen energie die binnenkomt via de zonnepanelen. Dan maar de generator bij. Even de batterijen weer optoppen want ze raken aardig snel leeg zo met al die bewolking en de twee koelkasten en kerstverlichting. Gelijk ook weer proberen een brood te bakken met de broodmachine. Na de koffie mijn zelfgemaakte yoghurt. Goed gelukt deze keer. Wel de wei afgegoten. Dat scheelt veel. Helaas heb je dan wel ook minder yoghurt. De rest van de dag doen we rustig aan. Wat nieuwjaarswensen verzenden en luieren en Freek de Jonge conference kijken. Met de regen en de generator bij kunnen we de airco bijzetten. Duurt het laden vasn de accu's wat langer maar de generator moet dan ook aan het werk. Beter voor minder vervuiling in het uitlaatsysteem. Aan het einde van de middag komen Magnus en Jodi een nieuwjaarsborrel doen. Morgen gaan wij stukje verder richting Colon en het Panamakanaal. We zullen ze in Februari weer tegenkomen in Shelter Bay Marina voor zij het kanaal doorgaan. Een rustig en leuk stel. Fijn om mee op te trekken. Ook voor Suzanne.

Donderdag 2 Januari 2025 bye bye San Blas

Deze morgen bel ik eerst met Henk en Cobi Kortland, goede vrienden van mijn moeder en Tante Jos. Erg leuk om met Ome Henk te kletsen. Het is koud en regenachtig in Nederland. Maar ja regen hebben wij ook. Het lijkt alsof de regen op 1 januari om 0400 begonnen is. Het komt met bakken uit de hemel. Voordeel is dat het hier in San Blas 28 graden blijft. Eigenlijk wel lekker. Na het telefoontje met Ome Henk bel ik Tante Jos. Ik ben blij haar weer te kunnen spreken. Ze heeft het moeilijk, ziet slecht en wacht op een oogoperatie. Met 87 is het niet meer mogelijk om thuis te wonen. Gelukkig wordt ze goed opgevangen in een verzorgingshuis in Vlaardingen. Niet zo fijn als thuis natuurlijk. Maar Tante Jos is sterk. Ze overleeft iedereen en herstelt langzaam weer van de laatste operatie. Nu hopen dat de oogoperatie ook goed gaat. Ze klonk best opgewekt aan de telefoon. En heel fijn haar weer gesproken te hebben. Zij is de enige die mij nog kent vanaf mijn geboorte. We spreken af dat we elke week weer gaan bellen. Na het ontbijt gaan we vertrekken uit San Blas. Het was weer een mooi verblijf sinds ik hier de laatste keer was in 1998 als backpacker. We gaan naar het vaste land van Panama. We zetten ons doel op Miramar. Een klein kust dorpje. Vijf uur varen. Het is erg wisselvallig maar met veel regen. Het blijft met bakken uit de hemel komen. Af en toe zeilen we, maar het wordt meer motoren. De wind valt weg in de regenbuien. Als we om 1445 bij Miramar aankomen draaien we de zeilen binnen en surfen op de brekende golven naar binnen. Het is wel erg klein.

Als we achter het rif zijn blijkt het haventje vol te liggen met vissersboten. Een passerende duikersboot zegt dat er nog meer onderweg zijn. De enige plek waar we zouden kunnen ankeren is midden in het kommetje. Dat gaat hem niet worden. Het is er zo ondiep dat ik aan de zijkant in de modder vastloop. Door achteruit te slaan kom ik makkelijk los.

We besluiten een uurtje verder te varen naar Turtle cay marina. Zo komen we daar om 1630 zowaar in een kleine jachthaven terecht. Heel netjes en rustig. Een goede beschermde haven. En met een restaurant. Na drie weken San Blas eilandjes is dat wel leuk voor de verandering.

En het blijft regenen. Met bakken. Het ziet er naar uit dat het de hele week blijft regenen. In een jachthaven sinds lang. De laatste keer was in Puerto Velero in Colombia op 23 November. We hebben een heerlijk diner in het restaurant.  Garnalen in knoflookboter. Met frietjes! En happy hour met Gin Tonic👍

Vrijdag 3 January, 2025 Turtle Cay Marina

Regen, regen, regen.

Het droge seizoen zou aanvang December moeten zijn begonnen maar sinds 1 januari regent het bijna non stop. Soms een gigantische tropische bui maar daarna blijft het druppelen. We wandelen na een yoghurt ontbijtje en koffie een rondje langs de kust en over het schiereiland. Direct een tropische jungle omgeving. De brul apen hoor je in de jungle. Zien doen we ze nog niet. Verder is er hier weinig. De dichtstbijzijnde winkel is op een half uur rijden met de taxi. We nemen nog een lunch in het restaurant en besluiten verder te varen naar Linton Bay. Daar zijn er meer winkel gelegenheden. En kunnen we ook inklaren bij de douane. We varen de 10 mijl op de motor. Geen wind en het blijft regenen. Gelukkig bij vertrek en ook bij aankomst even droog. Wat een regen🙃😅 We varen langs Isla Grande richting Linton Bay. Het valt me op dat de Volvo Perkins TMD22 ineens veel meer rookt. Witte rook. Gisteren bij aankomst en nu bij vertrek en het eerste half uur ook. Hij verliest geen vermogen. Erg verontrustend. Ik hoop niet dat het een kapotte koppakking is. De temperatuur blijft goed en ook het koelmiddel in het interne koelsysteem blijft op niveau. Ik bel met Martin die ik van de week ontmoet heb met een Amel Super Maramu die dezelfde motor heeft. Een goede monteur. Hij heeft veel Harley Davidsons gebouwd. Ook hij komt als eerste met een kapotte koppakking mogelijkheid. Pfff ik hoop het niet! Morgenochtend maar weer even starten en kijken of hij erg veel witte rook geeft. We varen tussen alle riffen door langs Isla Grande.

Hier ankeren wordt niks. Veel te veel swell. Erg spannend. Aan beide zijden slaat de oceaan deining tegen de rotsen kapot op nog geen 50 m. Bij Linton Bay is het druk. Veel boten ten anker. We moeten nog om een ondiepte heen maar dat gaat goed. Suzanna staat voorop en ziet de ondiepte op tijd. Als we ten anker liggen breekt de hemel weer open. Deze dagen met al die regen is echt een stuk minder. Hopelijk klaart het snel weer op.

Zaterdag 4 januari 2025 Linton Bay anchorage

Gisterenavond bleek het drijfnat te zijn in de voorhut. Er stond water in het luik gordijn. Al meerdere malen Suzanne gewaarschuwd dat ze het luik ‘s nachts dicht moet doen. Heeft ze toch weer opengezet en dan te laat in de gaten dat het regent. Behoorlijk pissig over. Niet de eerste keer dat ik ervoor gewaarschuwd heb. Vorige week al de zijmuren moeten schoonmaken omdat er schimmel in kwam. Nog geen twee jaar oud en ze moeten nog lang mee. Met Biotex heb ik het eruit gekregen. Ik zet gelijk de droger in de voorhut aan. Alle kussen zijn zeiknat en ook het vilt eronder. Ik bied haar aan om in de zijgt te gaan slapen maar dat wil ze niet. Dan niet. Voorhut gaan we drogen. Ook vandaag is het nog niet droog dus straks weer de droger bij. Als ik mijn bak koffie op heb ga ik eerst de impeller en het brandstoffilter van de generator vervangen. Alle onderdelen zoeken,

Manual nog eens aandachtig doorlezen. Altijd spannend. Eerst het brandstof filter. Oude aftappen. Ding zit op een onhandige plek dus wat doeken voor het lekken. Dan de olie/water afscheider eraf en schoonmaken. Nieuwe filter erop en vol maken met schone diesel. Daarna de impeller van de zeekoelwaterpomp vervangen. Zit ook op een moeilijke plek. En dat allemaal in 30 graden. Zo zijn we de hele morgen bezig. Dan ontluchten en starten. Hij heeft er moeite mee. Nog een keer op de hogedruk brandstofpomp ontluchten. Na een paar keer starten doet hij het weer. Mooi. Gelijk de droger weer bij in de voorhut. Had even gewacht om zeker te zijn dat de generator het doet. Toch altijd spannend en doet hij het niet dan moet ik zuinig zijn met de accu’s. Ik zie dat Suzanne ondertussen binnen een beetje schoonmaakt. Fijn. Het is nog steeds zwaar bewolkt. Deze morgen vroeg nog veel regen. Nu lijkt het iets op te klaren. Gelijk alle natte kleren en handdoeken buiten ophangen. Ook alle stootwielen en meerlijnen die we in Turtle Cay Marina hebben gebruikt moeten nog drogen. Alles moet droog zijn voor ik het opberg. Nat gaat schimmelen in de opbergruimtes. Dan breng ik Suzanna naar de wal. Ze wil even van de boot en stelt voor gelijk wat boodschapjes te doen. Er is een klein winkeltje in een van de dorpjes. Terug aan boord ga ik ook de impeller van de zeekoelwaterpomp van de hoofdmotor vervangen. Die is ook aan zijn uren.

Ondertussen zijn er een paar stootwielen droog. Die berg ik snel op. De anderen en lijnen moeten nog wel een dag. Als het droog blijft. Als de hoofdmotor klaar is start ik hem om te testen. Er is geen koelvloeistof verdwenen. Dus hopelijk geen lekker koppakking. De motor rookt nog steeds witte rook. Geen damp denk ik want het stinkt echt naar uitlaatgassen. Ik bel nog een keer met Martin maar we komen voorlopig niet tot een conclusie. Even aankijken. Misschien dus brandstof? Geen idee. Wel heb ik gelijk gecontroleerd of ik de koppakking heb. En die is er! In een heel pakket met alle mogelijke pakkingen om de motor te overhalen. Hoop dat dat voorlopig niet hoeft. Maar het kan dus wel. Zo is de dag alweer voorbij. Aan het einde van de middag krijg ik een berichtje van Elianne dat ze het fotoboek heeft ontvangen.

Ze is er erg blij mee. Fijn. Heeft ze straks wat om in terug te bladeren als ze zich alleen voelt op stage in Las Palmas. Ik vaar naar de wal om Suzanne op te halen. Ze heeft een klein restaurantje gevonden aan het water. Het is het restaurantje van de Nederlander Hans.

Een man van rond de 66 denk ik. Ooit hier aangekomen met een zeilboot. Nu al 30 jaar hier. Er liggen in de baai voor hem wel vijf gestrande of gezonken zeilschepen. Waarschijnlijk verlaten. Als dan de ankerketting doorgeroest is lopen ze hier op de ondiepe riffen in de baai. We nemen een biertje en Hans vertelt wat er in de omgeving te doen is. Ook een Duits stel dan binnenkomt heeft mooie verhalen over de omgeving. Dat geeft ons gelijk weer 2 gevulde dagen als het weer meezit. Omdat het al bijna donker wordt en we boodschappen bij ons hebben nemen we een take-away. Suzanne is zeker geen keukenprinsesje en ik heb de hele dag in de machinekamer gelegen. Geen zin om dan nog te koken. Bovendien zal Suzanna het wel weer niet lusten. Smaken verschillen. Dat kan je wel zeggen met die Amerikanen. 😂😂Ik neem kip met rijst en Suzanne neemt tonijn met rijst. We krijgen er ook nog een beetje salade en frietjes bij. De rest van de avond rustig aan. Even bijschrijven en wat tv kijken. Morgen gaan we de omgeving verkennen als het weer meezit.

Zondag 5 Januari 2025 Lekkage in Poortugaal. Nieuwjaarsreceptie. Hoceky mannen. Arm uit de kom!

Vandaag is het rustdag dacht ik. Als ik wakker word regent het nog maar de opklaringen zijn zichtbaar. Om 0900 krijg ik een belletje van de huurders. Er is lekkage op het plafond in de grote slaapkamer! Oh nee niet nog meer zorgen erbij! Ik bel met Vilma de huurster. Het heeft gesneeuwd en nu regent het in Nederland. Als we samen wat verder zoeken stel ik voor om met de grote ladder te kijken of er een verstopping in de dakgoot zit.

Ik bel de andere buurman Martijn. Een technische man. Die is helaas niet thuis maar wil woensdag kijken. Ondertussen heeft Vilma gevraagd of Alexander de andere buurman ook last heeft. Dat hebben ze niet maar Alexander is zo vriendelijk om met de ladder te kijken. Geen rommel in de goot. Als ze samen verder kijken lijkt het van het dakraam te komen. Eronder is het op de tweede verdieping nat. Wat moet ik doen?  Ik probeer Cor Grijpstra te bellen. Een goede vriend en top schilder die al veel huizen in onze straat heeft geschilderd. Gelukkig neemt hij op en wil hij gaan kijken van de week.

Een hele opluchting. Hem vertrouw ik dat toe. Ik barst zelfs in tranen uit van de opluchting. De spanning komt tot ontlading door de fijne reactie van Cor. Nu even afwachten. Om 1000 heb ik alweer een video call met Joost, Peter en Raimondo. Zij gaan mee door het kanaal. Een leuk gesprek. We spreken af na 12 januari een definitieve datum te prikken. Dan ben ik Shelter Bay Marina en kan alles met de agent afstemmen. Ik ben ook zo blij dat zij weer oude kaas en wat onderdelen mee kunnen nemen. Ik kijk ernaar uit om ze aan boord te ontvangen. En zoals het er nu uitziet gaat Harm de zoon van Peter ook mee. Top. Dan zijn we met z’n zessen. Ethan de Canadese jongen van 26 komt waarschijnlijk al de eerste week in Februari. Peter, de Nederlander die in Panama City woont vaart vanaf 16 januari een paar dagen mee en gaat als alles goed gaat ook mee de Pacific over. Goede vooruitzichten. Geeft me een beetje moed. Nog niet de telefoon neergelegd of ik bel alweer met Rinus op de tennisvereniging. Het is nieuwjaarsreceptie.

Leuk om iedereen even via de video “de beste wensen” te doen. De beroemde regio fotograaf Foto Sjors is er. Ik kom zelfs op de foto 😂😂

Dit jaar bestaat de vereniging 50 jaar. Een jubileum jaar. Het wordt geopend met een nieuw spandoek. Nog vele jaren allemaal👍 Ook Dyon, onze top bitterballen bakker is er met zijn nieuwste speedboot. Vlammetjes!!!! 😂😂👍Goed om iedereen even te zien via de video. Zo is de ochtend alweer voorbij. We wilden vroeg naar de jachthaven van Linton Bay maar dat is deze ochtend niet gelukt. Het heeft ook nog wat geregend. Nu om 1130 lijkt het droog. Even kijken of we kunnen inklaren en benzine voor de dinghy halen. In de haven komen we Johannes tegen met de eerste Amel. Een Fango van 10 m. Na een praatje lopen we naar het havenkantoor. Daar vertellen ze dat we hier wel kunnen inklaren maar dat het kantoor pas morgen weer open is. Morgen maar even terug dan. Het tankstation is wel open. Als ik om de haven heen vaar naar het tankstation zie ik dat Henrik en Lena met sv Cornelia net zijn aangekomen. Ze hebben een zware nacht gehad vanuit San Blas hiernaartoe. Alle spullen hangen buiten te drogen nu de zon begint te schijnen. We spreken af voor later. Ze moeten eerst even wat proberen te slapen. Na het tanken willen we door de mangrove naar Panamamarina varen aan de andere kant van de baai. Een hele tocht met de dinghy. Het is een onduidelijke route maar gelukkig komt er net een Panga met toeristen voorbij scheuren. We volgen hem. Tussen de riffen door met veel zigzaggen en grote breakers naast ons komen we bij de ingang van het mangrove riviertje. Het is prachtig.

Na een 15 minuten door de mangroven komen we aan de andere kant in de volgende baai van Panamamarina. Het is een totaal afgelegen kommetje dat alleen te bereiken is met de grote boot door een smalle doorgang in rif. Daar staan aan beide kanten 2,5 hoge breakers op dit moment. Ziet er riskant uit maar in de baai ligt het vol met zeilschepen en ook op de kant. Het is een kleine werf.

We ontmoeten er een Nederlands stel van sv Catharine die net terug zijn uit Nederland. Ze hebben de boot hier 6 maanden op de wal gehad. Nu nog onderhoud en dan weer het water in. Ze zijn er tevreden over de werf. Misschien ook een mogelijkheid voor mij om hier het onderhoud te doen. Wel erg afgelegen. Morgen maar eens met de manager praten. We wandelen even het terrein af en komen vrijwel direct in de jungle. We lopen weliswaar over de onverharde weg maar aan alle kanten ademt de jungle. De bomen en de dieren. We zien al snel apen en een hele mooie toekan.

Daar er op slippers zijn gaan we niet al te ver. Later nog maar eens een Cher wandeling maken. Op de terug weg varen we niet tussen de eilandjes door de mangroven maar om het eiland heen, tussen de riffen door naar Beach Island.  Aan alle kanten zien we de oceaan deining op de riffen overslaan. Spectaculair.

Beach eiland is een heel toeristisch eilandje maar zeer idyllisch. Vanaf beide kanten slaan de hoge golven kapot. Een grote schuimende zee aan beide zijden van het eilandje. De panga’s met toeristen varen Arcen aan op deze zondag. Op het eiland kan je een zonnetentje huren. Veel Panamezen zijn hier al vroeg in de ochtend gekomen met hun grote koelboxen. Wij genieten van de windkant van het eiland en nemen een duik aan de lijzijde. Een prachtige omgeving. Zeer angstaanjagend hoe de hoge deining op de rotsen kapotslaat en hoe de deiningen rond het eiland tegen elkaar opbotsen. Na een duik varen we over de hoge deining terug naar de boot om 1630. Op de terugweg komen we langs een andere Nederlandse zeilboot. Ik zie nu dat ze net terugkomen met de dinghy. Even hallo zeggen. Als we op 50 m er vanaf zijn zie ik de eigenaar net van zijn dinghy op de achtersteven proberen te stappen met een groot pakket flessen. Dat gaat helemaal fout. Hij glijdt uit en valt half op de boot en in het water. Ik zie het voor mijn ogen gebeuren. Ogenschijnlijk lijkt het ok want hij klimt op miraculeuze wijze terug aan boord. Op dat moment zie ik de flessen wegdrijven en pik eerst die uit het water. Als we bij de boot aanleggen blijkt al snel echter dat zijn rechterschouder uit de kom staat. Hoe hij terug aan boord kon klimmen is me nog een raadsel. Ik spring aan boord en help hem naar de kuip. Als hij zit blijkt de arm toch echt uit de kom (anterieure schouderluxatie lees ik later 🙃). Ik laat hem rustig zitten en stel voor de arm terug te plaatsen. Op dat moment valt hij flauw. Iedereen schrikt zich het lazers. Shit. Nu wordt het serieus 😅. Snel benut ik het moment om de arm terug te zetten. Eigenlijk gaat het vanzelf. Ik houd de schouder stabiel vast en zet een heel klein beetje trekdruk op de arm. Hij valt vanzelf terug in de kom. Ik controleer of hij ademt, hart klopt. Alles ok. Ik geef een paar klappen op zijn wangen en na ongeveer 30 seconden is hij weer bij.

Pfff stond ik toch bijna op het punt om te gaan reanimeren. Altijd moeilijk om polsslag te meten vind ik in dit soort situaties. Alle adrenaline zit hoog. Duidelijk bij Leon ook 😂😂 oh ja het zijn dus Leon en Frieda met hun kids Bent en Bruis op sv Le Tournesol . Leon krijgt een paar stukken kip uit de vriezer op zijn schouder en wij nemen een biertje op de goede afloop. Zo waren we op wonderlijke wijze precies op het juiste moment op de juiste plek. Om 1800 varen we terug. We besluiten om in het restaurant Casa X van de Nederlander Hans te gaan eten. Lekkere goulash voor US $10. Hans heeft vele verhalen. Drieën dertig jaar geleden hier terecht gekomen. Met een Colombiaanse getrouwd en drie kinderen. Mooie verhalen. Om 2130 terug aan boord. Wat een dag!? Zoveel gebeurt. Ik moet het maar snel opschrijven anders ben ik de helft alweer vergeten. En dan is het al weer maandag.

Maandag 6 Januari 2025, Linton bay Panama

Vandaag na de koffie wil ik even naar Linton Bay Marina. Daar kom ik om 1030 Akko tegen. Een Nederlander die hier al een tijdje op de wal staat en bezig is met een osmose behandeling. Ik kom met hem aan de praat en hij heeft alle werven in de omgeving gecheckt. Hij kwam uiteindelijk op Linton Bay uit. Dat verandert de zaak voor mij. Ik dacht aan Shelter Bay Marina maar die is een stuk duurder. Vooral omdat je dat eigenlijk gedwongen wordt om alles te laten doen. Alle secondaire voorwaarden zijn daar duurder. Het enige voordeel is dat je daar dichter bij Colon en Panama City zit. Maar ja daar kom ik de 12de Januari toch al wel voor wat onderdelen zoeken. En later bij de passage kan ik nog genoeg in Panama City komen. Het zorgt ervoor dat ik mijn plannen moet gaan herzien. Ik wilde hier verder de douane binnenkomst regelen. Het blijkt dat het eigenlijk alleen immigratie binnenkomst is. Nou ja ze hebben er blijkbaar geen haast mee. Dan doen we dat maar in Shelter Bay.

Na de middag gaan we met Hendrik en Lena nog een keer door de mangroves.

Leuk en gezellig met zijn vieren. Ook weer langs Panamamarina. Dat wordt geen optie voor mij want ze gaan maar tot 15 mt. Abayomi weegt wel 18 mt met alles wat er nu aan boord is. We varen naar buiten via de het vaargeultje in het rif naar Beach Island of Isla Mamey. Spannend. Hier zou je met de boot ook doorheen moeten. Aan beide zijdes slaat de oceaan deining op de riffen kapot. Maar het is blijkbaar te doen want er liggen wel 30 schepen in de baai. Ook de aanloop naar Isla Mamey is spannend. Er staat een sterke stroming en de deining komt van alle kanten. Gisteren al hier geweest dus nu een eitje maar voor Henrik en Lena is het spannend. We klimmen op het eiland naar het view point en hebben aan beide zijdes een prachtig uitzicht.

Op de kust en de riffen zie je de deining kapotslaan. Een indrukwekkend gezicht. We zwemmen nog wat en net voor het donker varen we terug. Na een douch en een biertje maak ik chili con carne. Voor mezelf dan. Suzanne vindt het niks en prefereert aardappelen met een paar peentjes. Smaken verschillen. Weer een dag voorbij. Een die wel wat beslissingen gaat bepalen over de haul-out. Even over nadenken.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van de blog. Wij gaan richting Portobello, Shelter Bay voor regelen van de kanaal passage eind februari. Maar daarover meer in de volgende blog. Blog 80 alweer.

Allemaal nog de Beste Wensen voor 2025 en dat al jullie wensen voor dit jaar mogen uitkomen.

Later xoxo