Trust The Journey! Bonaire & Curaçao (Blog 57)

Maandag 22 Juli, 2024 Bonaire, an Easy day.

Gisteren zijn we met Jos, Beatriz, Michelle en Patricia aan het einde van de middag de wal op gegaan. We wilden vroeg eten en dan aan boord rustig een film kijken😊 😊 De dames willen de kapitein trakteren. The lucky basterd. Nou van vroeg naar de boot gaan kwam niks natuurlijk! Eerst Sundowners met hapjes bij de bar “Sunsetters”. Het is ook zo gezellig😊 Daarna uiteten bij El Ranco. Een Mexicaans-Nederlands restaurant. Met echt bier!

Op de terugweg verandert Michelle van gedachte. Ze wil nog verder stappen. Patricia, Jos, Beatriz en ik willen terug. We zijn moe. Prima ga lekker stappen meid! Michelle heeft het moeilijk gehad de laatste twee jaar. En eigenlijk nog. Even uit de band springen. Ik kan het alleen maar toejuichen. Go ahead. Valt echter niet goed dat ik niet mee wil. Oh, oh, couple issues😊 Ze is oud en wijs genoeg (hoop ik). Om 2330 appt Michelle of ik haar ajb wil ophalen want ze wordt lastiggevallen. Goh gek he!? 😊 Met een paar wijntjes te veel valt ze als een blok in slaap😊 No worries, komt goed. Met Patricia maak ik om 0900 een proefduik terwijl Michelle haar roes uitslaapt😊. Ook Patricia is nog onervaren dus blijft het bij wat oefeningen en even over de rand van de drop off kijken. Stapje voor stapje.  Als iedereen weer bij positieven is maken we een lekkere brunch. Ik zet de watermaker bij en draai wat stroom. We doen twee wasjes.

Even wat huishouden. Het is niet altijd feest😊 Ik vaar naar de jachthaven om de brandstoftanks van de dinghy bij te vullen. Het is even wennen weer twee dames aan boord die nog niet aan het cruisers leven zijn gewend. Ze zijn natuurlijk in vakantie modes. Iets heel anders dan aan boord leven. Het duurder bij mij zeker een half jaar voor ik omgeschakeld was. Dat mag ik niet verwachten van de dames. Maar lastig is het wel😊 Al snel zie ik weer de geweldige kant van twee meiden aan boord. Ze kunnen het heel goed vinden. En ze trekken zich aan elkaar op. Nog mooier, ze willen allebei koken. Wat mag een man meer kunnen wensen. Am I dreaming? 😊 Ik breng de dames aan wal want er moeten eerst meer boodschappen gehaald worden. Verse vis en groenten. En natuurlijk even winkelen.  

Het wordt een topavond en zonder drank. Iets waar je echt moeite voor moet doen in de cruisers wereld. Het aantal sundowner feestjes is oneindig als zo’n grote groep om je heen leert kennen. Michelle leest voor. Een openbaring. Korte mooie verhalen. Na de voordracht wil ieder zijn favoriete muziek laten horen.

Dinsdag 23 Juli, 2024 Bonaire easy day.

Nog twee dagen Bonaire. Morgen gaan we naar Curaçao. Michelle heeft een hoop privézaken op een rijtje te zetten. Ze is van plan de 26st Juli te vliegen. Patricia heeft een sollicitatiegesprek als privé lerares Frans en Engels voor een rijke Amerikaanse familie. Ik kan in Curaçao dan op mijn gemak wat onderhoud gaan doen. Daar kijk ik ook naar uit. Lourens en Ingeborg van sv ECHO hebben de onderdelen die ik besteld had uit Nederland meegenomen en zijn alweer op Curaçao.  Inclusief een paar sensors die helemaal uit Frans Polynesië komen van Stefan van sv Malaka Queen. De dames willen zeker allebei graag terugkomen. We gaan het zien. Geen verwachtingen maar zou wel erg leuk zijn 😊 Ik heb alle tijd. Eind oktober ga ik pas verder richting Colombia en Panama. Als het regenseizoen met het vele onweer daar is afgelopen. Tot die tijd de ABC eilanden. Er zijn slechtere plekken om te overwinteren. Deze morgen maakt Michelle een uitgebreid ontbijt. Heerlijk. Een goede kokkin. Mazzelpik he? Met Jos en Evert halen we de duikflessen op. Ook mijn tank die een hydraulische druktest en inspectie nodig had, is klaar. Als je ergens de tank wil laten testen in de Caribbean of je online een goede deal wil hebben voor tweedehands duikuitrusting doe het dan hier op Bonaire. Alles is er in dit duikersparadijs. En niet duur. In totaal gaan er 5 tanks en drie volwassen mannen in mijn kleine dinghy. Vol. Terug aan boord wat relaxen en wat e-mails. Vanmiddag duik ik met Michelle. Haar tweede duik. Zoals verwacht is het opbouwen van de vorige keer het ene oor ingegaan en het andere oor direct weer uit😊.

Uiteindelijk komt het goed. We zakken heel langzaam aan de ankerlijn af naar de meerboei betonblokken. De dames zijn allebei erg angstig voor hun oren. Over voorzichtig. Uiteindelijk zijn we op de bodem bij de meerboeiblokken op 8 m diepte. Na wat oefeningen zwemmen we naar de rand en dalen langzaam af naar een diepte van 18 m. Gelijk zien we een paar morenen en angel fish. Ook ziet ze de “Deep Blue” waarin de bodem in de diepte verdwijnt. De duik duurt 40 minuten. Aan het einde gaat haar al zoveel beter af. Beter drijfvermogen, betere houding. Zwemmen met de vinnen gaat ook beter. Super gedaan. Als we alles gespoeld en opgeruimd hebben heeft Patricia het eten al klaar. Heerlijke warme maaltijd met rijst, boontjes kipstukjes in marinade en gebakken uien. De rest van de middag relaxen! Vanavond gaan Jos, Evert Jan en ik een nachtduik maken om 1845. Net nadat de zon onder gaat. We varen met twee dinghy’s naar Cat Nat, de Canadese Cathy en Robert. Zij duiken mee. We besluiten een duikspot op klein Bonaire te kiezen. We dalen af en wachten rustig op het zand op het bekende glowing shrimps fenomeen. Het is een steil aflopende wand waar we op zitten. Niet voor iedereen makkelijk om stabiel te blijven zitten😊 We wachten 15 minuten op de glowing shrimps. We zien niet echt iets gebeuren. Ik hover langzaam into the blue. Als ik met mijn armen en vinnen heen en weer schut ontstaat er veel bioluminescence. Waanzinnig! Ik lijk wel een afdalende Engel. (Video volgt later!!) Na een tijdje doen we de lampen aan en duiken langs de wand tot zo’n 20 m diepte. We zien slapende papagaai vissen.

en veel spinnen krabben. Helaas geen grote vis en geen haaien. Maar het is altijd heel bijzonder in het donker. Als we terug boven komen blijken we toch een eind te zijn afgedreven. Gelukkig is Beatriz meegekomen en in de dinghy gebleven. Zij geeft met de lamp aan waar ze is. Een aardig stukje zwemmen aan de oppervlakte maar uiteindelijk zijn we allemaal netjes terug. Terug aan boord snel douchen en omkleden. Michelle staat alweer opgedoft klaar om te gaan stappen😊 Beatriz wilde ook mee maar is toch te moe. Zo ook Patricia. Samen met Michelle stap ik om 2130 aan de wal. De Sunsetter waar de band zou komen is nog dicht? Vreemd. Uiteindelijk nemen we een heerlijk ijsje bij Gino’s en drinken wat bij de bar Little Havana. Om 2330 gaat ineens Sunsetter open. Alle personeel van de restaurants in de omgeving zijn klaar met werken en beginnen nu pas met stappen. Voor ons wordt het te laat. We besluiten voor de verandering eens heel verstandig te zijn en terug te keren naar de boot. Morgen moeten we vroeg op. Er is nog veel te doen voor we weg kunnen zeilen naar Curaçao.

Woensdag 24 Juli, 2024 Bonaire naar Curaçao.

Deze ochtend eerst de zonnetent weghalen. Die heeft voor lekker veel schaduw gezorgd tijdens ons verblijf in Bonaire. Het opvouwen doe ik samen met Michelle. In een vacuümzak en alle lucht eruit. Dat scheelt heel veel ruimte. Dan de rest van de boot opruimen. Alle duikspullen opbergen. Met Jos en Evert Jan de wal op om de duiktanks voor de laatste keer hierbij te vullen. Als ze op de wal staan vaar ik snel terug om de dames op te halen. We moeten voor vertrek uitklaren. Curaçao is een “nieuw” land. Met de dinghy varen we naar de passagierschip kade. De service is hier top. De immigratie zit op het vliegveld en komt speciaal voor ons naar de passagiersterminal. Alles in een kantoor, immigratie en douane. Heel makkelijk tezamen met online Sailclear. Terug aan boord ruimen de dames hun girly stuff op. Ik ga snel met Jos de duiktanks ophalen. Om 1100 zijn we klaar om te gaan varen. We maken los van de meerboei en draaien op de genua 180 naar het Westen. Binnen een paar minuten lopen we al 6 knopen. Een prachtige manoeuvre tussen de andere schepen uit. Er staat een lekker windje, 5 bft. Het is 36 mijl naar de Spaanse Wateren. Snel zet ik ook de zeevishengel uit.  Zou top zijn om een mooie vis te vangen. Michelle doet haar reisvoorbereiding in Navionics op de Ipad.

Leuk. Ziet er heel goed uit. Al een hele openbaring dat Michelle Navionics heeft. We gebruiken haar Ipad boven in de cockpit om op te navigeren. Op de achtergrond heb ik de mijne op de computer draaien. Er staat een aardige deining die ervoor zorgt dat we een beetje rollen. De dames maken het goed maar voelen zich op den duur toch een klein beetje zeeziek. Niet zoveel om echt ziek te zijn maar net genoeg om liever niet onderdeks te gaan. Er is wel tijd om te genieten. Het is prachtig weer en we worden vooruit geblazen. Muziek erbij. De salsa wordt zelfs geoefend.

Een prachtige zeildag. Dan hebben we ineens beet! Een Mahi Mahi! Mijn eerste Mahi Mahi! Het is een prachtige vis. Als ik hem aan dek heb en de haak eruit probeer te halen glipt hij uit mijn handen. De dames zeggen dat het zo moet zijn. Ze vinden de vis te mooi. Deze verdiende het volgens de dames om te ontsnappen😊 

We gooien de haak opnieuw uit en genieten van de zeiltocht onder begeleiding van mooie muziek. Als Michelle voor de tweede keer probeert een dutje te doen hebben we weer beet. Snel de genua binnen draaien en de snelheid uit de boot. Het is weer een Mahi Mahi! Iets kleiner maar genoeg voor twee maaltijden sashimi. Deze keer ben ik wel in staat om hem aan dek te houden. Eerst de zeilen weer vol bij. Dan fileer ik de Mahi Mahi en leg de filet in de koelkast. We kunnen dicht onder de kust komen. Het is tot heel dicht bij de rotsen (tot 2 kabels) nog 85 m diep. De snelheden lopen op tot 8.5 knopen. We zoemen langs de kust naar de mond van de Spaanse Wateren. Een soort fjord in het eiland. Bij de monding rollen we de zeilen op en varen door een smalle ingang naar Ankerplaats A. Ver achterin. De Spaanse wateren is een gigantische fjord in het eiland.

Er liggen hier heel veel jachten. Bijna net zoveel als bij Le Marin op Martinique. De meeste schepen “overwinteren” hier tijdens het orkaanseizoen. Heel veel Nederlanders. Heel veel Nederlanders die ik tijdens het afgelopen jaar ben tegen gekomen. Sommige al in Noord Spanje. We komen ten anker vlak naast Adventure van Ellen en Hugo.. Niet zonder slag of stoot. Net voor wij ten anker gaan is een catamaran ten anker gegaan. Een heel stuk verder voor ons. Ik gooi daarom mijn anker achter hem en zak achteruit. In een (1) keer kom ik goed ten anker en het anker houdt perfect. In de tussentijd is de Duitse catamaran opnieuw anker opgegaan. Blijkbaar hield het niet. Hij gaat echter vervolgens opnieuw ten anker veel verder naar achter en komt 5 m voor ons uit. Veel te dichtbij. Daar maak ik hem op attent. Dan moet ik maar her-ankeren. Hij was er eerst zei hij?! Ja lekker zeg! Al zou ik het willen dan kan ik nog niet gaan want hij ligt boven mijn anker. De man gaat uit zijn dak. Begint bier te gooien en te flexen! Moet je mij hebben. De dames proberen me te kalmeren maar omdat ze geen Duits spreken begrijpen ze niet dat de man onbehoorlijk is. Om een lang verhaal kort te maken. Uiteindelijk kiest hij eieren voor zijn geld en gaat een stuk naar voren😊 Hugo en Ellen komen even langs. Of we meegaan naar de cruisers BBQ?  We zijn best moe en willen de sashimi maken van de gevangen Mahi Mahi. De dames smullen van de zelf gevangen vis sashimi. Met stokjes😊 We hebben een hele gezellige avond aan boord. Morgen inklaren.

Donderdag 25 Juli, 2024 Spaanse wateren, Curaçao.

Na het ontbijt varen we naar Adventure. Hugo is vandaag jarig. Even feliciteren. We mogen hun auto lenen. Een oude Mitsubishi 4 wheel drive. Een hele oude maar hij doet het prima.

Het blijkt een hele toer om hier in te klaren. Je moet zo woe zo naar Willemstad en daar naar allerlei verschillende locaties. Zeer onhandig en onduidelijk aangegeven. Gelukkig hebben we de andere cruisers die het voor ons hebben gedaan. Willemstad is 20 minuten rijden van de Spaanse Wateren. Met de dames rijden we naar de Nieuwe Haven in Willemstad, Ondanks alle info van cruisers blijft het zoeken. Na wat vragen komen we eindelijk bij de douane. Een afgedankt porto-cabine ergens in de middle of nowhere. Gelukkig is het overdag. Je zou hier ‘s avond geen eens durven lopen als alleenstaande vrouw. We zijn al laat dus Immigratie kan pas na de lunchpauze om 1400. De dames zijn bij aankomst in Willemstad al uit hun bol gegaan want ze hebben allerlei SALES gezien in de kledingwinkels. Net zo ongeveer als ik, vorige week in Bonaire, toen ik weer in een Nederlandse supermarkt kwam na maanden cruisen in de caribbean😊. Ik besluit ze lekker samen te laten shoppen. Ik ga alleen op het terras zitten voor de pontjesbrug. Met een reden.

Met een bakkie Cappuccino. En een vers pakje Samson shag😊. Het brengt herinneringen op. Hier was ik in November 2006 samen met mijn pasgeboren dochter Elianne en haar moeder. Haar eerst vliegtuigvlucht als baby. Drie maanden na haar geboorte. Dezelfde ferry op de achtergrond in de foto waar ik Elianne op schoot heb is er nog steeds.

We waren op een resort hier vlakbij. Ik zie de foto’s die ik nam van Corinne en Elianne nog op mijn netvlies. Geen spijt. Dankbaar voor de ervaringen die we samen mochten beleven. Nostalgie. Ik zou het heel graag met mijn dochter Elianne willen delen. Nu echter hier in een nieuwe fase van mijn leven. Nu hier met Michelle en Patricia. Ook zij genieten van het mooie Willemstad. Na de lunch gaan we over de beroemde pontjesbrug naar de andere oever.

Ook hier verbazen we ons weer over de plek waar we ergens achteraf het immigratiekantoor vinden. En het kantoor waar je de anker permissie moeten kopen. Uiteindelijk hebben we de stempels in onze paspoorten. Wat een gedoe op deze manier. Je zou denken dat ze hier in Curaçao toch wel een goed systeem zouden hebben met zoveel cruisers-boten in de Spaanse wateren. Wat een zooitje. In Bonaire was het zoveel makkelijker en beter geregeld. Ach it is what it is! Na al het inklaar gedoe nemen we een drankje op het terras. Patricia wil nog wat alleen winkelen. Samen met Michelle loop ik nog even de door winkelstraat en zie een hele mooie zomerjurk. Deze dame past en staat alles. Onweerstaanbaar😊 Om 1630 rijden we terug naar de haven. We brengen alle shopping bags😊 aan boord. Patricia wil aan boord blijven. Michelle en ik varen helemaal naar de andere kant van de baai om Lourens, Ingeborg en hun dochter te zien. Ze liggen in de jachthaven. Een stralende goedemorgen! Het is Lourens intro zin voor de Instagram vlogs die hij dagelijks maakt. Michelle begroet hem met de intro zin en hij ligt dubbel. IJs gebroken. We hebben een gezellige sundowner aan boord met Gin-Tonic en hapjes. Als we niet terug gemoeten hadden naar Patricia hadden we er nog tot laat gezeten. Om 2000 besluiten we terug te varen. En met alle reserveonderdelen die Lourens voor mij uit Nederland heeft meegenomen.

Ja Stefan! Ook heb ik nu (na 7 maanden!) de sensors die je uit Frans Polynesie hebt opgestuurd. Ze zijn de hele wereld over gevlogen. Eerst van Marquise eilanden naar Ierland met Stella. Toen naar Nederland via de post naar Joris, in Rotterdam, daarna Dennis in Schiedam en uiteindelijk naar Lourens in Eindhoven. Hij heeft ze meegenomen naar Curacao. Zo fijn Lourens! Nogmaals bedankt voor alle moeite. Super bedankt. Aan boord maken we nog wat hapjes en hebben met z’n drieën een gezellige avond. Nog twee dagen en dan vliegen de dames naar huis.

Vrijdag 26 Juli, 2024 Spaanse wateren, Curaçao.

Als ik wakker word kijk ik op mijn telefoon en zie dat op de ABN-rekening al mijn geld is geblokkeerd. What the Fxxx???? Op mijn courante rekening EN mijn spaarrekening is beslag gelegd? Hoezo? Ik probeer tevergeefs allerlei telefoonnummers van de bank via het internet. Niet te bereiken. Het is vrijdag en 1400. Om 1700 begint het weekend! Uiteindelijk krijg in een incassobureau aan de lijn. Er is beslag gelegd op mijn rekeningen omdat het energiecontract van mijn Nederlandse verblijf adres niet is betaald? Dat huis is niet mijn eigendom! Dat is eigendom van een vriend van mij waarbij ik tijdelijk inwoon. Holly Moly. Wat nu? Via de telefoon van Michelle krijg ik eindelijk iemand aan de lijn. Ik moet iets ondertekenen bij de bank en dan kunnen ze alles weer vrijgeven. Alleen omdat ik bij hem inwoon blijken ze gewoon MIJN rekeningen te kunnen blokkeren. Het is van de zotten! En het gaat over € 530!? Daarvoor kan je toch niet al iemands spaarrekeningen met een groot deel van zijn geld blokkeren! Absurd. Het zal allemaal wel goed komen maar ik ben bang niet voor het weekend. De dames helpen ondertussen fijn mee. Patricia maakt crêpes (pannenkoeken). Michelle doet de afwas. We draaien drie wassen en de kombuis wordt gepoetst. Leuk om te zien hoe de dames zo intensief meehelpen. Jammer dat ze al zo snel weer weg moeten. De rest van de ochtend doen we rustig. Ieder heeft zijn zaakjes te regelen. Aan het begin van de middag willen we naar het strand gaan bij strandtent Boca 19 van de Nederlander Willem. Een aardig eindje tegen de wind in met de dinghy. Spaanse wateren is groot. Heel blij met de 15 pk buitenboordmotor. Met een 2.5 pk is het niet te doen. Als we op het punt staan om te vertrekken geeft Patricia aan dat ze liever op de boot blijft. Ook goed. Met Michelle vaar ik eerst naar de jachthaven om de zonnebrillen op te halen die we bij Echo vergeten zijn. Dat is helemaal aan de andere kant van Spaanse wateren. Ook niet echt comfortabel voor Patricia in een planerende dinghy. Als we er net weg willen varen zien we dat Jos en Beatriz met Sunriser al zijn aangekomen. Mooi want dan kunnen we Jos zijn zonnebril teruggeven die hij weer bij ons was vergeten😊 We komen er de rest van de middag niet meer weg. Een Gin -Tonic, hapjes en de dames kletsen de oren van ons hoofd. Ook Beatriz😊 Om 1800 moeten we echt afscheid nemen. We gaan terug en maken een lekkere maaltijd. Michelle heeft een mango saus gemaakt. Patricia rijst. Ik bak de Mahi Mahi. Michelle leest voor uit haar verhalen boek. Zo leuk en altijd een mooi verhaal. Het maakt veel indruk. Het is lang geleden dat iemand dat een vrouw dat gedaan heeft. Bijzonder. Een voor een kleden we ons om. Er is een feest in de surfbar vlak naast onze boot. Op 200 m. Ik vaar met mijn mooie opgedofte dames naar de surf bar. Voel me zo rijk als een koning😊 Er zijn veel bekende cruisers. Lekker bijkletsen. En iedereen is heel geïnteresseerd hoe Eric dit nu weer voor elkaar heeft gekregen😊 De dames staan al snel op de dansvloer met z’n allen. Dance Dance Dance! Weer een feestje😊

Zo leuk en gezellig.met alle cruisers. Om 2230 zijn we allemaal moe en Patricia voelt zich ook niet lekker. Het feest in de bar was om 18 uur begonnen en bloed nu wel een beetje dood. Terug aan boord nog even zwemmen. Michelle kletst met Patricia op het voordek. De laatste nacht!

Zaterdag 26 Juli, 2024 Spaanse wateren, Curaçao.

Tja. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. De tijd van gaan is gekomen. Helaas. Vandaag breng ik de dames naar het vliegveld. Ik kan gelukkig de auto van Hugo en Ellen weer even lenen. Heel fijn want het is 40 minuten rijden naar het vliegveld.  De dames pakken hun tassen in. Voor Michelle betekent het dat ik voor haar de kledingstukken en spulletjes uit allerlei hoeken tevoorschijn trek😊 Weet jij, Eric waar dit is, Euh Eric weet jij waar ......? 😊 😊😊 We hebben met elkaar een heerlijk ontbijt met mango, papaja, ananas en yoghurt door hen gemaakt. De vrouwelijke touch aan boord.

Michelle leest een laatste prachtig verhaal voor: CIRCUMSTANCE.

Veel toepasselijker kan het niet. Het maakt veel indruk. TRUST THE JOURNEY! We hebben met z’n drieën een geweldige mooie tijd gehad. Ik voel me bevoorrecht deze dames aan boord te hebben mogen ontvangen. Zoveel gelachen, gedanst, dronken geworden, gezeild, gedoken, gesnorkeld. Meerdere dagen rondgetoerd op Bonaire. Een dag rond gekeken en gewinkeld in Willemstad. Twee heel verschillende vrouwen. Maar ze konden ook goed met elkaar opschieten. Hebben allebei lekker gekookt en meegeholpen met het dagelijks leven aan boord. Het is jammer dat ze op dit moment thuis andere verplichtingen en privézaken moeten regelen. Ik zal ze gaan missen. Om 1100 varen we met een volle dinghy reistassen naar de wal. Onderweg zie ik weer allemaal oude bekende cruisers uit de Suriname en Caribbean periodes. Tijd te kort om ze nu allemaal te spreken. Komt later. We laden alles in de jeep en rijden naar het vliegveld.

Best nog ver weg. Zo blij met de auto. Op het vliegveld nemen we voorlopig afscheid. Het waren twee top weken. Vermoeiend maar top. Geen verwachtingen maar we willen elkaar allemaal graag weer zien. Ik hoop dat ze terugkomen.

Over de hoge brug van Willemstad rij ik terug naar Spaanse wateren.

Terug op de boot snel de autosleutel afgegeven bij Ellen en Hugo. Net op tijd. Ze willen om 1300 uit eten met Hugo’s broer.  Even rust nu😊😊 De afgelopen twee weken waren geweldig maar ik merk nu dat ze ook heel veel energie gekost hebben. Ik heb echt even tijd nodig om op adem te komen. Alles weer terugvinden op de plaats waar ik het gewend ben. De tweede koelkast kan uit. Dat scheelt veel stroom. De komende dagen tijd voor het instaleren van alle onderdelen die Lourens heeft meegenomen uit Nederland! Alhoewel Eric? Even rust😊?  Om 1400 vaar ik met de dinghy naar Boca 19 waar ik samen met Lourens, Ingeborg en Margje naar het Nederlands dames hockeyelftal kijk. De Olympische Spelen. Een wedstrijd tegen Frankrijk. En! Een broodje frikandel en een broodje kroket!

Lekker. Ook weer een gezellige middag. Om 1700 terug aan boord. Harry en Dorrit van Zephyros willen even de boot zien. Mooi tijdens de sundowner. Zo is de dag alweer voorbij. Nu eens even Nieuwsuur kijken. Dat is er al meer dan twee weken niet van gekomen. Helaas is het nog steeds kommer en kwel. Ik zou bijna geen nieuws meer gaan kijken. Waar zijn we toch mee bezig in de wereld. Elkaar alleen maar pijn doen. Wat schieten we/ze er mee op? Bench watching van mijn favoriete You Tube sailing kanalen is een beter idee.

Zondag 28 Juli 2024 Curaçao Spaanse wateren

Het is zondag en dat is goed te merken. De jetski’s en snelle motorboten racen langs. Het lijkt wel of ik op zee zit. Fxxx! Binnenkort naar ankerplaats C verplaatsen. Daar lijkt het me een stuk rustiger. Eerst nu de online videopresentatie van de legendarische Jimmy Cornell bijwonen. De moderator van de Amel Owners Group heeft Jimmy Cornell uitgenodigd om een presentatie te geven over voyageplanning in deze tijden van klimaatverandering. Een eer om bij te wonen. De presentatie duurt een uur. Door de vele vragen loopt het vragenuur snel uit tot 2,5 uur. Erg interessant. De conclusie? Het is nog steeds goed mogelijk om op een veilige manier een wereldreis te maken. En meer dan vroeger zijn de voorspellingen 6 dagen vooruit tegenwoordig zeer betrouwbaar. Na de presentatie pak ik mijn koperen glazen slaande scheepsklok in. Ellen van Adventure neemt hem mee naar Nederland om hem aan “neef” Arno van Mostert Juweliers te geven. Hij heeft een echte klokkenmaker die de klok zou moeten kunnen repareren.

Hij slaat al maanden geen glazen meer. Zo handig. Het is een echte scheepsklok die ik gekregen heb van het “College van Zeemanshoop” toen ik afstudeerde aan de zeevaartschool als beste student van Nederland. Hij heeft dus veel waarde voor me. Het is een klok waar je niet op hoeft te kijken maar een waardoor je de tijd weet als je hem hoort slaan. Als ik de klok bij Ellen heb gebracht vaar ik met de dinghy even naar de surfschool om een afspraak te maken voor een cursus foil surfen! Yes. Het is vlak naast de boot en ik ga het samen met Addy Bouwmans proberen. Die kans kan ik niet voorbij laten gaan. Nu heb ik de tijd. Als ik de wal opstap zitten Beatriz en Jos aan de koffie in het restaurant van de surfschool. Daar blijf ik dus weer hangen:) Terug aan boord merk ik dat ik echt moe ben. Zoveel nieuwe indrukken en zoveel bekenden om me heen. Ik besluit de rest van de dag niks meer te ondernemen. Eric! Neem je rust!!! Je lichaam zegt dat je het echt nodig hebt. Ik lijk wel een oude man😊 In de komende weken tijd genoeg om de boot van binnen en buiten schoon te maken en wat te poetsen. Om de kleine reparaties uit te voeren. Om een verdere langer termijnplaning te maken. Dinsdag foil cursus😊 Toen mijn stiefvader Jan met pensioen ging zei hij altijd dat hij minder tijd overhield dan toen hij werkte. Ik geloof dat ik het nu begin te begrijpen😊

Tot zover deze blog. Meer avonturen vanuit Curaçao in blog 58 

Later xoxo