Waiting for the right weather window (Blog 86)

Dinsdag 18 Maart 2025 Zeilen naar Bahia Honda en onze buddy boten

Om 2100 gaan we anker op in de baai van Panama. We are off! Nadat we door het ankergebied gelaveerd zijn trekken we de zeilen open en varen de nacht in. Ethan en Stefany gaan even slapen. In dit gebied met VTS (verkeersscheidingsstelsels) en allemaal vrachtverkeer blijf ik toch zelf aan dek. Het is niet druk dus halverwege het ankerbied van de vrachtschepen kan ik het VTS al oversteken. Eerst is er niet veel wind maar al snel trekt die aan. We schieten vooruit, 7, 8, 9 knopen met een bakstag windje. Heerlijk. Een prachtige sterrenhemel en we zeilen weer. Het is 215 mijl naar Bahia Honda. Een delta en baai gebied met veel eilanden. Het lijkt Thailand wel. Om 0200 komt Ethan op wacht. Ik slaap wat in de cockpit. We zeilen top. Regelmatig 10 kn op de teller. We raken zelfs even de 12 aan. In de ochtend maakt Stefany omelet. In de middag krijgen we zelfs rijst met boontjes en gehakt saus. Luxe! Tegen de avond neemt de wind af. Precies zoals verwacht. Bij Kaap Mariano is het van het ene op het andere moment windstil. De wind tolt in het rond. Ik probeer alles aan Ethan over te laten. Genua in, overstag, aan de wind over stuurboord, bakboord. Net als straks de ITCZ bij de Galapagos. Na een kwartier zetten we de motor bij. Een uurtje verder varen en dan zouden we weer goede wind moeten hebben. Kan ik mooi even gaan slapen….. dacht Ik….. Dan weer wind, dan weer geen en motor bij. Ik stuur Ethan om 2000 naar bed. Langzaam komt er weer een steady windje. We hebben nog 36 mijl te gaan dus veel harder dan 4 kn moeten we niet lopen om bij daglicht aan te komen. We varen alleen op de bezaan en een derde van de Genua. Een prachtig nacht met een opkomende maan. Om 2400 neemt Ethan de wacht over. Alleen de Genua en de bezaan. Dat heeft hij nu wel onder controle. Er is weinig verkeer. Een enkele visser. Ik kan eindelijk even goed slapen.

Woensdag 19 Maart, 2025. Bahia Honda 

Om 0600 maakt Ethan me pas wakker. Heerlijk geslapen. We zijn 5 mijl van de ingang van de baai en lopen 5 knopen. Prachtig. We zeilen de baai binnen. De wind draait gunstig en we hoeven maar een slag te maken om bij de ankerplaats, diep in de baai, te komen. 

Het is 0745 als we het anker erin gooien. Normaal altijd in een keer goed. Deze keer eerst te ondiep. Een andere plek  proberen we twee keer. Daar wil het ander niet houden en blijft krabben. Te veel rotsen. Na de 4de poging op weer een andere plek eindelijk raak. Ethan gaat nog even slapen. Eerst ontbijt maken. Platanen met een gebakken eitje, uitje en tomaatje. Ik maak gelijk een nieuwe yoghurt. Na het ontbijt gooien Stefany en ik een was in de wasmachine en spoelen de kuip en het dek achter af. Voor wachten we nog even mee omdat Ethan ligt te slapen. Alles is super zout geworden binnen 1.5 dag. Zo kunnen we de was niet ophangen. Als de eerste was hangt blazen we de sub op. Dit is een mooie locatie om te suppen. Bovendien kan ik Stefany even zwemles geven. Nooit zwemles gehad zegt ze en denk niet te kunnen zwemmen. Met de sub gaat het makkelijk. Eerst beenslag, daarna armslag. Binnen een half uur gaat het redelijk goed. Ze komt al zelfstandig terug naar de zwemtrap. Ik duik nog even onder de boot. Even checken en beetje schoonmaken. Er zitten al wat kokkels op de transducer, de schroef en de ssb plaat. Met een kunststof krabber zijn ze er zo af. Ook de waterlijn schoonvegen. Allemaal vuil en smurrie van in de baai van Panama. Ook op dek ligt er veel zwart stof. Gewoon lucht vervuiling van de stad. Terug aan boord volgende was ophangen en nieuwe erin. Totaal draaien we vijf wassen en de machine doet het top. Zo blij mee! Als we de derde was ophangen is de eerste al droog. Om 1300 maakt Stefany een heerlijke warme maaltijd. Deze dame moeten we eigenlijk niet meer laten gaan😂🙃 Maarja ze heeft een Hostel die ze niet zomaar kan achterlaten. Als we gegeten hebben laten we de dinghy te water en sop ik met Ethan het dek en de railing af. Als alles schoon is hangen we de zonnetent op. Ziet er zo mooi uit en is zeer verkoelend. Nog een was klaar. De kussenhoezen van de kuipkussens zijn ook al droog. Dan gelijk even de klittenbandjes met de naaimachine vaststikken. De dag vliegt voorbij. Nadat we ook de buitenboordmotor aan de dinghy hebben gehangen is het tijd om even te buurten bij John & Shannon en Kurt & Elke. Er is veel te bekijken hier in de buurt. Dat komt de komende dagen wel. Eerst even een goede nacht slapen.

Donderdag 20 Maart, 2025 kano reparatie Kennedy ’s zoon

Deze morgen eerst proberen mijn belastingaangifte in te vullen. Tegelijk zet ik de watermaker en de generator bij. De batterijen moeten een beetje bijgeladen worden en ook het drinkwater. Gisteren dek ontzout en 5 wassen gedaan. Dan gaat het hard. Helaas zit er weer een lek in een van de verbindingsslangen van de RO-filterbehuizing. Het is gelukkig zoetwater. Nu even bakje eronder. De driewegkraan later vervangen. Ook een klein lekje in een van de seals op de membraan houder. Dat is lastiger. Hopelijk blijft het bij een paar druppeltjes. Dan doe ik er liever nog niks aan. Om 1030 ben ik zo goed als klaar als John voorbijkomt op zijn sup. Of we mee willen gaan suppen. Euh ja maar wij hebben er maar één. Ethan en Stefany vinden echter dat ik moet gaan. Ok, dan belasting morgen afmaken. En de beloofde reparatie van de lekke kano kan ook vanmiddag. Even wennen weer met balans zoeken. Ik donder er eerst twee keer in. Dan maar eerst op mijn knieën. We paddelen met vier sups lans de jungle rand. 

Na wat oefen lukt staan ook weer. Het is hier er mooi en ook heel rustiek. We maken een mooi rondje van een uur door de baai. Terug aan boord eerst even lunchen. We maken warme broodjes en eten de restantjes rijst met boontjes. Om 1450 pak ik wat glasvezel, epoxy, harder en schuurpapier in. Kurt, Ethan en ik gaan proberen de plastic kano van Octavio te maken. Die is zo lek als een mandje. Zijn vader Kennedy heeft gevraagd of we hem kunnen helpen. Hij heeft het al 4 x geprobeerd maar heeft niet de goede materialen. Octavio heeft de kano nodig om mee naar school te paddelen. We liggen in een prachtig maar zeer afgelegen gebied. Er wonen vlak bij ons twee families hier. Kurt heeft ook al geholpen met een probleem met het laden van de accu’s via een paar zonnepanelen die ze hebben. Bleek dat de positieve en de negatieve draad verkeerd aangesloten waren. We schuren de kano, ontvetten en maken een versterking in het zitje van de kano met een paar stukken kunststofbuis. 

Kurt heeft een waanzinnig mooie twee componenten filler die gelijk uithardt als je het aanbrengt. Als we de gaatje dicht hebben komt een laagje glasvezel met epoxy aan de buitenkant. De pijpjes zetten we binnen in vast met epoxy met vezels. Het is een poging waard. Geen idee of de epoxy en glasvezel houdt op plastic. Als de kano droog is varen we langs de andere familie van Edwin. Kurt wil even controleren of de accu nu wel goed laad. En ja hoor alles doet het. Dan kunnen we ook de 12/110V omvormer aansluiten. Nu hebben ze weer stroom voor de ventilator en ook de Starlink. De mensen zijn er heel blij mee en dankbaar. We krijgen verse kokosnoten. Zo uit de boom. Met elk wel een kleine liter aan kokoswater erin. 

Waanzinnig veel. Fruit hebben ze hier in overvloed. Bananen, platanen, ananas. Edwins vrouw stelt voor om later in de week ook groente mee te nemen uit het dorp verder op als we besluiten vanuit hier naar Frans-Polynesië te gaan. De dag is al bijna weer voorbij en tijd om te gaan eten. We nemen afscheid en beloven in de komende dagen ook de kano van Edwin te maken als de kano van Octavio af is. Stefany maakt vanavond een curry. De curry poeder kunnen we daarvoor helaas niet meer gebruiken. Daar zitten ook beestjes in. Er is nog meer in zakjes. We hebben alles maar iedere keer even zoeken waar we het opgeborgen hebben. Ondertussen bekijk ik het weer. Nog geen mooi window zichtbaar. We eten een heerlijke curry en als toetje verse suikermeloen met eigengemaakte yoghurt. We wassen af en ik zet de watermaker nog een paar uur bij. We gaan op visite bij John en Shannon. In die tijd kan mooi de watermaker draaien en omdat de batterijen bijna vol zijn zet ik ook de airco’s maar even bij. Anders draait de generator op een te laag toerental. Het is weer een gezellige avond met z’n allen. Wat een waanzinnig groepje hebben we. John en Shannon gaan helaas morgenavond weer terug naar Panama City. Ze hebben een auto gehuurd om de bevoorrading te doen. Bovendien moeten zij hun visa ophalen voor verlengd verblijf in Frans-Polynesië. Als Amerikanen mogen ze zonder dat visa maar 3 maanden blijven. Wij als Europeanen hebben 18 maanden vrij verblijf. En geruchten gaan dat zelfs langer geen probleem is. Om 2320 vaar ik even terug naar de boot om de watermaker, generator en de airco af te zetten. Drinkwater tank vol. De avond is weer top. John maakt zijn beroemde smoked whisky. Er is zoveel om over te praten dat we zelfs niet toekomen aan een spelletje kaarten. Om 2400 gaan we met een drankje te veel voldaan slapen.

Vrijdag 21 Maart, 2025 

Ik ben om 0700 wakker en neem gelijk een duik in het water. Zo worden we snel wakker. Erg lekker om gelijk te kunnen zwemmen als we ten anker liggen. Ik maak koffie en besluit direct even de driewegkraan op de watermaker te vervangen. Ik heb er een aantal reserve. Binnen een kwartiertje zit er een nieuwe op. Even de watermaker testen. Dit lek is opgelost. Een hele opluchting. Het andere lek laat ik nog maar even. Dat is maar een paar druppels tijdens het hele gebruik van de watermaker. Als ik klaar ben komt Kennedy voor hij naar zijn werk vaart al bedanken voor het maken van de kano. We vertellen dat we vandaag nog een keer langs komen om wat extra te epoxy en. Of we morgenavond bij hem willen komen eten. Tuurlijk leuk. Een koffie en even de blog. Eerst moeten we nu kijken waarom de derde koelkast het niet doet. Die willen we gebruiken om de groente en fruit langer goed te houden. Als Ethan bijgekomen is van zijn kater van gisterenavond en we ontbeten hebben tillen we de Dometic koelkast van zijn plaats en openen de salonbank om bij de compressor van de bank koelkast te komen. Al snel zien we dat het een los draadje is. Gelukkig een makkelijke fix. We vullen hem gelijk met alle groentes en fruit die we hebben. Voor de Dometic maken we een houten frame om hem in te sluiten en toch genoeg ventilatie eromheen te hebben. De kussens de koelkast waren vochtig van de condens. Kurt komt langs en we gaan naar Edwin om ook zijn kano te repareren met glasvezel matjes en epoxy. Zo doen we twee kano’s in twee dagen. De mensen blij en we krijgen gelijk een grote watermeloen voorgeschoteld. Ook ontmoeten we Domingo, de vader van Edwin. Tachtig jaar, zonder tanden maar verder heel gezond. Hij vertelt in geuren en kleuren in het Spaans. We begrijpen misschien 30% maar het contact is er niet minder door. We krijgen de belofte dat ze ons van fruit en groente zullen voorzien voor we vertrekken naar Frans-Polynesië. In de avond maak ik tortilla’s met Mexicaanse vulling. Ik kijk de kwalificaties van de Formule 1 sprint race. Max op de tweede plaats achter Hamilton. Nog het nieuws en dan is het alweer bedtijd. De dagen gaan zo snel. Op dit moment lijkt het dat er een goed window is om misschien rond 29 Maart te vertrekken. Morgen gaan we duiken dus nu maar vroeg slapen.

Zaterdag 22 Maart, 2025 Duiken

Na de koffie en een yoghurt ontbijt maken we de duikspullen klaar. We gaan met z’n zessen. Elke & Kurt, John & Shannon en Ethan & ik. Stefany blijft liever aan boord. We gaan met de boot van Edwin. We leggen allemaal US$ 5 bij en geven een jerrycan met benzine.

We varen naar een eilandje richting Isla Coiba, net buiten het natuurpark. Op de stroom duiken we tot 28 m. Het is niet heel erg goed zicht maar toch is er veel te zien. Heel veel morenen. Tientallen. Verder veel grote tonijn en andere vissen. Ook een aantal White tip haaien.

We duiken zo’n 45 minuten. Leuk om weer met z’n alle te duiken. Het is Ethan zijn tweede duik maar hij doet het heel goed.

Terug aan boord wassen we allen duikuitrusting. Stefany heeft al kokosrijst gemaakt met de kokosnoten die we gisteren gekregen hebben. Samen met de Mexicaanse tortilla saus die ik gemaakt had is het een prima lunch. Ik kijk de Formule sprint race die uiteindelijk Hamilton weet te winnen. Dan probeer ik het lek in mijn duik drukmeter te maken. Alles schoonmaken en oppoetsen. Kurt heeft gelukkig de juiste o-ringetjes. Hele kleine. Ik heb allerlei setjes voor onderhoud van de tweede trap maar deze mis ik net.

Gelukkig heeft Kurt ze. Ook weer gemaakt. Om 1700 probeer ik mijn dochter Elianne weer te bellen. Dit keer heb ik geluk. Eindelijk even met haar praten over hoe het gaat op stage in Gran Canaria. Ik had al via mijn Tante Jos gehoord dat ze het even een tijd wat minder had. Met up’s en downs maar nadat haar moeder en opa een weekje zijn langs geweest lijkt ze weer vol goede moed te zijn. Het is ook nog maar een maandje. Alle ervaringen die ze opdoet zijn goed. Ook de slechte. Ze kan zo beter bepalen wat ze later echt wil. In ieder geval erg blij dat we nu lekker lang met elkaar gesproken hebben. Ethan maakt vanavond hamburgers met gebakken aardappelen. Ook lekker. De rest van de avond doen we rustig aan. We zijn nog moe van het duiken. Morgen gaan we een lange wandeling maken vanaf 0900.

Zondag 23 Maart, 2025, jungle tocht

Om 0900 komt Edwin ons ophalen voor een jungle tocht. Er zijn vijf toeristen bij hem in de Air B&B en die gaan ook mee. Zo ook Elke & Kurt. Edwin dropt ons aan de monding van het riviertje vlak bij onze ankerplaats. Hij heeft twee gidsen geregeld. We lopen over een smal pad steil omhoog. Een mooie omgeving. Als we bij de eerste top zijn laat ik de drone even op. Het is beste een stevige hike. 

Tussendoor zwemmen we in een zoetwater beek met fris bronwater. Heerlijk. Na een drie uur komen we in een dorpje. Een kleine gemeenschap met een schooltje en een voetbalveldje. Alles heel eenvoudig. Bij een klein winkeltje kopen we wat te drinken. Ook hier hebben ze al Starlink. Een uitkomst. Voor US$ 0.5 kan iedereen het wachtwoord krijgen. Als we wat gerust hebben lopen we verder door de mangroven terug naar het water. Daar worden we opgepikt voor Edwins broer.

Met hem varen we naar het dorp aan de overkant. Er zijn twee barretje maar niet echt een restaurantje. Eerst nemen we wat te drinken. Dan komt er iemand die voor US$ 5 pp wel kip met rijst en salade wil maken. Lekker. Als we ons biertje op hebben blijkt dat we bij iemand thuis zijn uitgenodigd om te eten. De gastvrouw blijkt ook nog jarig. Als we ons kip menu op hebben krijgen we daarom ook nog een soort paella rijst aangeboden. Een eenvoudig tafel maar daarom niet minder gezellig en lekker. Met uitzicht op onze boten die verderop in de baai liggen.

Rond 1500 varen we met Edwins broer terug. Even wat relaxen en Stefany maakt een rijst pap als toetje voor vanavond. We zijn met z’n allen om 1800 bij Kennedy uitgenodigd voor het avondeten omdat we de kano voor zijn zoon Octavio gerepareerd hebben. Ze zijn ons erg dankbaar en hebben een prachtig avondmaal met kip, spaghetti en rijst gemaakt. Verse ananassap erbij.

Wij alle nemen het bier mee. Aan het einde maakt Kennedy ook nog een mooi kampvuur. Om 2100 varen we

terug naar de boten. Ik heb geloofd om Octavio morgen om 0630 met de dinghy naar school te brengen. Dan hoeft hij niet een uur met de kano te paddelen. Aan boord kijk ik nog even de formule 1 af. Gewonnen door Piastri.

Maandag 24 Maart, 2025, maandag werkdag

Om 0600 opstaan, bakkie koffie en dan de dinghy laten zakken. Om 0625 vaar ik naar Octavio. De kano nemen we op sleeptouw. Met de dinghy zijn we er in 10 minuten. We gooien de dinghy op zijn anker en de kano op het strand. Samen lopen we naar school.

Daar aangekomen blijkt er echter helemaal niemand te zijn. Ook geen leraren. Alles is stil. Octavio begrijpt het ook niet. Uiteindelijk varen we maar weer terug. Met zijn kano komt hij later even langs om op de Starlink contact te zoeken. Dan blijkt dat de lerares niet kon komen vandaag. Hij had blijkbaar niet op tijd een bericht gehad. Vandaag gaan we proberen weer wat klusjes te doen. We gaan proberen een nieuw polariserende film op een van de Ray Marine displays te zetten. De display hebben we er zo uit. De oude film is er ook zo af. Daarna is Ethan echter 4 uur bezig om de oude lijm eraf te krijgen. Eerst met aceton, dan met thinner. Het is een monniken job. Helaas zal het resultaat niet veel beter worden want het ziet ernaar uit dat een deel van het lcd-scherm kapot is. Maarja een weg terug is er niet meer.

De meter moet wel terug in het systeem om alles weer operationeel te maken. Ik probeer ondertussen uit te vinden waarom de VDO-toerenteller het niet doet, of eigenlijk deed. Ik haal het console open. Als ik het contact omzet doet alles het gewoon. Geen idee, zo frustrerend. Ik frunnik wat aan de contacten en spuit er wat elektro contact spray op. Alles doet het gewoon. Het meeste werk is nu het schoonmaken van de siliconenkit van de randen van het console. Ik had twee kleine nieuwe tubes kit gekocht. Die blijken allebei zo hard te zijn dat ik ze gelijk kan weggooien. Pffff. Gelukkig heb ik nog een beetje Sikaflex in de koker zitten. Die houd ik tegenwoordig in de koelkast. Daardoor blijft hij veel langer goed. Als alles weer in elkaar zit bestudeer ik het weer en de beste route naar Frans-Polynesië maar weer eens. Voorlopig zie ik nog steeds geen goed weather window om langs de Galapagos te komen. Lastig. Op deze manier moeten we alweer gaan denken aan een plaats in de buurt om opnieuw de voorraad groenten, fruit en vlees aan te vullen voor we aan de oversteek kunnen gaan beginnen. Zo houden de voorbereidingen nooit op. Aan het einde van de middag heeft Ethan eindelijk alle oude lijm van het lcd-scherm. Als er een nieuwe film op zit en we de boel aansluiten is er echter weinig zichtbaar. De film blijkt er in een bepaalde richting op te moeten. Een uur verder hebben we de beste richting gevonden. Het resultaat is helaas niet beter dan voorheen. Ik zal in de toekomst toch echt nieuwe displays moeten gaan kopen. En die zijn niet goedkoop. Stefany heeft een heerlijk maaltje gemaakt met pulled chicken en avocado’s.

Guacamole chicken pita from Stefany

Op zelfgebakken pitabroodjes. Het was zo weer een lange dag met een klein beetje resultaat. Een vermoeiende dag dus.

Dinsdag 25 Maart, 2025

Tijdens de koffie kijk ik weer naar de weer situatie. We zitten in een lastig pakket. We hebben alle verse groenten en fruit ingeslagen voor de lange reis maar ik zie geen goed window om te gaan. Er zijn al verschillende groentes die beginnen te bedreven. Boontjes moeten op. Sla is er al niet meer. Een paar eerste eieren hebben we moeten weggooien. Ik vaar bij Kurt langs om te kijken of hij een idee heeft. Lekker bakkie koffie en bananenbrood. Helaas ziet hij hetzelfde als ik. Geen enkele vooruitzichten om naar de Marquasas te vertrekken tot minimaal 8 April. We moeten er maar het beste van maken voorlopig. Vandaag met de dinghy’s maar eens wat rivieren verkennen in de omgeving. Om 1200 gaan we met drie dinghy’s op weg. Attack!!!

Het is een prachtige omgeving hier. We proberen er drie. Heel ver kunnen we de riviertjes niet op varen. De laatste is nog het langst. Sommige stukken zakken we roeiend de rivier weer af. Na de verkenning stoppen we in het dorpje om een biertje te drinken. We krijgen er verschillende aangeboden van de lokale mensen. Ze zijn heel vriendelijk.

De hele avond gisteren is het al dreigend geweest met regen en onweer. Behalve wat bliksem was het echter gisteren droog. We kunnen wel wat regen gebruiken om het dek een sop beurt te geven. Om 1500 begint het aardig donker te worden. In de verte zien we de tropische regen al met bakken naar beneden komen. We springen in de dinghy’s en varen vol gas terug. Op 100 m van de boot barst de hemel open. Heerlijk. Regen. We springen aan dek en pakken de bezem en wat sop. Alle ramen en het dek krijgt een beurt. Alles weer heerlijk schoon. Ik zet de generator bij en de droger achter. De droger voor doet het toch weer niet. Heel vervelend. In de salon zetten we de airco bij. Ethan werkt de voorraadlijsten bij zodat we ze vandaag kunnen uitprinten en in de kasten leggen. Ik werk de blog bij. Stefany maakt gebakken boontjes en samen met de avocado kip van gisteren hebben we een heerlijk maal. Zo is er ook alweer een dag voorbij.

Woensdag 26 Maart, 2025 anker op

Ik wil graag verder. Eigenlijk willen we weg naar Frans-Polynesië maar de wind wil het niet.

Dan in ieder geval een stukje in de goede richting. We moeten beter positioneren. We zullen nog een keer boodschappen moeten doen voor verse waren. Misschien Santiago of zelfs terug naar Panama City. Lastig. Er staat vanmiddag in ieder geval een klein beetje wind richting Isla Cobaco. Het eiland aan de monding van de delta in de richting van Santiago. Als we het bespreken met onze buddy boten stemmen ze vrij snel in. Shannon en John moeten zo wie zo nog terug naar Panama City voor onderdelen en hun visa voor Frans-Polynesië. We nemen afscheid van de lokale families.

We hebben een mooie tijd gehad hier. Ze zijn ons dankbaar voor de hulp met de kano, de Starlink. John heeft zelfs een regulateur voor de zonnepanelen aan Kennedy gegeven. Die hebben nu weer Electra en de batterij laadt weer op. Ook de zonnepanelen van Edwin werken weer. Die heeft Kurt opnieuw aangesloten. We hebben er veel gastvrijheid en begeleiding voor in de plaats gekregen bij het verkennen van de omgeving. Om 1230 halen Ethan en ik het anker op en zeilen de baai uit. Er staat 7 tot 10 kn wind. Niet veel maar genoeg. Op zee is de wind veranderlijk. Toch lopen we 4 knopen. Beter dan de motor.

Onze buddy boten vertrekken iets later. Als de wind naar achter begint te draaien zetten we de balloneer erbij. Dat is alweer een tijd geleden.

Rond 1700 valt de wind helaas helemaal weg. Nog 15 mijl op de motor. Ik maak een heerlijke macaronisaus. Voor het donker is hebben we gegeten. Nog een uurtje in het donker is prima. Deze baai is ruim zat. Om 1940

liggen we ten anker in de zuidelijke baai van Isla Cobaco. Op Noforeignland was er gewaarschuwd voor enkele blauwe meerboeien. Niet gezien. Ook niet met de schijnwerper. Tot dat ik achter de dinghy wil verleggen. De blauwe meerbal zit achter de dinghy lijn. Gelukkig niet in de schroef gekomen. Morgen overdag maar eens kijken of we misschien moeten verleggen. Om 2030 is het game-night. We spelen Spoon. Een kaartspel. Als Kurt als eerste afvalt is hij er niet al te rauwig om. Nu kan hij tenminste zijn DJ talenten laten zien. John heeft pikante chocolade. Of we een stukje willen proeven. Een stukje kleiner dan een kauwgompje. De tranen schieten in je ogen. Elk proefde een splinterstukje en zelfs dat was haar te heet.  Het is weer een hilarische avond! 

Om 2300 terug aan boord nemen we een lekkere frisse douch en is het alweer bedtijd. Wat zal de dag van morgen brengen. Er zijn ideeën om te gaan duiken.

Donderdag 27 Maart,2025 Vroeg topoverleg, 2de poging lcd-scherm speed.

Deze morgen zie ik een klein weer window om iets verder oost te komen. We moeten ons beter positioneren voor als er zich een goed window voordoet voor de grote oversteek. Er is een baai op 73 mijl oost van hier. Ethan kijkt ernaar op het internet. Ze blijken er ook winkels te hebben en een pompstation. Wel natuurlijk iets duurder maar anders moeten we tegen de wind in terug naar Panama City. Dat is zonde van de tijd. Ik app de groep en we kijken samen bij Kurt aan boord onder het genot van een kopje koffie. Dit window moeten we benutten. John en Shannon en waarschijnlijk ook Kurt en Elke gaan dan ook wel gelijk door naar Las Perlas. Zij moeten zo wie zo terug naar PC. Om 1200 gaan we nog even samen het strand op voor een wandeling. We beachen in de surf met John en Shannon. Met goede timing landen we perfect. We trekken de dinghy hoofden droog. Daarna helpen we Kurt en Elke. Het blijft bij een wandeling langs het strand.

De rivier en de waterval waarover ze het op Noforeignland website hebben is helaas drooggevallen. Er staan heel veel kokosnootbomen aan het strand. Met vereende krachten kraken we drie kokosnoten. Heerlijk kokoswater en vruchtvlees.

Terug aan boord doen we nog een poging om het Speed LCD scherm van Raymarine beter leesbaar te krijgen. John heeft meerdere soorten polariserende film met verschillende hoeken. We komen uiteindelijk uit op een van 135 graden. Top. Nu is het beter leesbaar. Helaas is het lcd-scherm zelf ook niet goed meer maar in ieder geval is wat er leesbaar is beter leesbaar. We kunnen misschien nu de graffic display ook proberen te doen. Die lijkt alleen problemen te hebben met de film. We nemen met weemoed afscheid van Elke en Kurt. Die moeten nog terug naar Oostenrijk dus die zien we voorlopig niet meer. John en Shannon zien we waarschijnlijk wel snel weer. Die zullen ook zo snel mogelijk willen vertrekken. Misschien max een week of twee nadat wij vertrokken zijn. Het juiste wind window zal het bepalen. We trekken de buitenboordmotor en de dinghy aan dek. Om 1630 gaan we anker op. Alle drie. Er staat een aardig windje 3 bft. Al snel zijn er een paar dolfijnen. Leuk.

Na zonsondergang eten we chili con carne met aardappelen en verse avocado.  De wind neemt af en uiteindelijk lopen we nog 3 knopen. Prima. Zo komen we rond de middag aan in Venao. Geen haast. De andere zetten een tijdje de motor bij. Wij proberen te oefenen voor de Pacific crossing. Dan zullen we veel van deze dagen hebben. Om 2000 gaat Ethan een paar uurtjes slapen. De wind is veranderlijk. Dan weer 15 knopen dan weer 6. Maar we blijven prima lopen.

Vrijdag 28 Maart, 2025 Venao Baai

Om 2345 wek ik Ethan en na een biertje ga ik slapen. Dat gaat goed. Om 0400 neem ik weer de wacht over. In de afgelopen 4 uur 12 mijl afgelegd. Prima, de wind zal weer gaan toenemen is de voorspelling. En dat gebeurt ook vrij snel. Al na een uur loopt het op tot 18 knopen. We schieten weer vooruit met 8.7 als topsnelheid. Het wisselt vervolgens erg als we rond de tweede kaap komen. Wel draait de wind met ons mee als we de koers moeten wijzigen richting Venao. Nog 16 mijl. Als het meezit kunnen we het in één slag halen. Ik neem om 0800 nog wat rust al wil het slapen niet lukken. Om 1000 maar een kop koffie. We kunnen het bijna in één keer halen. Een slag extra van 20 minuten hebben we nodig en dan varen we de baai binnen. Net achter het eilandje gooien we om 1100 het anker erin op 6 m waterdiepte. Het anker houdt gelijk goed. Er staat een grote surf op het strand.

Alleen in het hoekje bij het eilandje lijkt het wat rustiger. Daar moeten we maar landen vanmiddag. We rusten eerst wat maar er is nog veel te doen. Er is misschien een weer window om maandagavond of dinsdagochtend te vertrekken. Daarvoor moet er dan nog veel gebeuren en dat gaat allemaal door mijn hoofd. Om 1500 geef ik het op met proberen te slapen. We vullen de brandstoftank bij met diesel uit de jerrycans. In totaal de afgelopen weken 40 liter gebruikt. Twee jerrycans. Die kunnen we voor vertrek hier mooi bijvullen. We maken de dinghy klaar met de kleine motor. Dan kunnen we deze makkelijker op het strand trekken met z’n tweeën. Om 1530 landen we op het strand. De surf valt hier mee en het is bijna hoog water. We trekken de dinghy hoog en droog en lopen naar het dorpje. Het is een echt toeristisch badplaatsje. Maar wel leuk. Veel golf surf schooltjes en veel jongelui. Party time. De lokale supermarkt is top. Ze hebben alles in overvloed. Wel iets duurder maar voor de allerlaatste boodschappen wel goed te doen. Anders hadden we een uur in een bus moeten zitten naar Sonne of Santiago. Of helemaal terugvaren naar Panama City. Dat zou uiteindelijk veel duurder zijn. We kopen gelijk een tray bier en een tray tonic. Even de gebruikte voorraad aanvullen. We kijken bij de versmarkt. Ook die heeft veel en goede kwaliteit. Hier gaan we de dag voor we weg gaan zeker de verswaren inkopen. Top. Tevreden met de gevonden winkels lopen we terug naar het strand en nemen een pizza. Lekker! Het is een echt vakantie plaatsje. Veel aantrekkelijk volk.

Om 1830 lopen we terug naar de dinghy. Het is nu laagwater en het blijkt dat er een gigantisch strand tevoorschijn is gekomen. Wel 200 m. Nu moeten we de dinghy het hele eind terugslepen naar de zee. Oef! Gelukkig dat we niet de grote motor eraan gehangen hebben. Aan boord ruimen we de gekochte blikjes op en om 2130 gaan we moe naar bed. Morgen weer veel voorbereidend werk te doen.

Zaterdag 29 Maart, 2025, lekkage

Deze morgen willen we een paar wassen draaien en water maken. Ik zet de wasmachine bij en start de watermaker. Bij het controleren van de watermaker blijkt echter dat de lekkage behoorlijk is toegenomen. Kut! Hiermee kunnen we niet vertrekken. Die lekkage moet eerst verholpen worden. Ik kijk er tegenop want van het een komt het ander. Er zit niets anders op dan de twee END CAPS eraf te halen, schoon te maken en nieuwe o-ringen erin te zetten. Ethan begint ondertussen aan het vervangen van de polariserende film van de andere display. Het verwijderen van de oude lijm kost aardig wat tijd. Om een lang verhaal kort te maken. Na vier en half uur heb ik de twee END CAPS eraf, schoongemaakt, nieuwe seals erin en alles weer in elkaar. Ondertussen heeft Ethan de display film vervangen en hebben we ook nog drie wassen gedraaid. Een hele volle morgen dus van 0800 tot 1300. Het resultaat is er. De lekkages die er waren heb ik gelukkig kunnen verhelpen. Het display is iets beter te lezen al komen we tot de conclusie dat ze in de toekomst zullen moeten worden vervangen.  Wordt weer een duur grapje. Vier displays gaat zeker 1800 US$ kosten. Om 1300 zetten de watermaker en generator weer bij. Eerst eens een broodje. Als de was droog is maken we de bedden op en bereiden we ons voor om met de dinghy aan wal te gaan voor vullen van de dieseljerrycans. We kiezen het hoog water moment om het strand op te gaan. Even de surf timen en we landen voor het terras net na de grootste krul. Perfect. Het tankstation is 200 m lopen. Twee jerrycans vol. Het is hier wel 16 cent duurder maar het is maar 40 liter. Door de surf heen teruggaat ook goed. Aan boord nemen we een G&T op de goede afloop. Toch weer een hoop gedaan en met succes. We besluiten nog even gezellig naar de wal te gaan om wat te drinken en eten. Zou voorlopig wel eens de laatste keer kunnen zijn. Er blijkt een klein festival te zijn in een aantal strandtenten. Alleen als we daar een biertje willen nemen blijkt dat je een entree bandje moet hebben en dat een biertje US$ 15 kost. Dat gaat ons even te ver. Een stukje verder op nemen we een biertje op een van de andere terrassen. We zijn eigenlijk best moe en besluiten om 2100 weer terug naar boord te gaan. Ff lange nacht maken. Nog genoeg te doen voor we weg kunnen.

Zondag 30 Maart, Triest nieuws, oud Kapitein Jack Snijders overleden 

Als ik deze morgen mijn telefoon bijzet krijg ik via een van mijn andere oud-kapiteins, Jos Peeters, te horen dat Jack Snijders plots is overleden na een kort ziekbed. Jeetje kapitein Snijders overleden?! Dat hakt er even goed in. Het maakt me deze morgen zeer verdrietig en aangeslagen. Jeetje wat triest. Hij had al jaren het plan om met zijn voruw terug te gaan naar Chili. Dat zou dit jaar gaan gebeuren.

Hij was degene die mij tijdens mijn leerlingen tijd aanbeval bij de rederij om me gelijk aan te nemen als officier. Hij zorgde ervoor dat mijn stage maar 7 maanden duurde in plaats van 10 maanden omdat ik alle opdrachten al af had. Een man van weinig woorden maar met een groot hart. Hij had het Panama kanaal meer dan 100 keer gepasseerd en had daarvoor van de Panama Authoriteiten het ere loods certificaat gekregen.

Hij was voor mij een zeer plichtsgetrouw kapitein. Hij voelde altijd een grote verantwoordelijkheid voor de veiligheid van zijn bemanning. Op het schip de Project Oriënt stond hij soms uren naar sjorringen van de zware Spie te kijken bij slechts weer. Het was een man van weinig woorden maar hoe langer ik hem kende hoe meer ontzag en waardering ik voor hem kreeg. Het bijzondere was dat sinds ik op deze reis ben vertrokken het contact zich via de whatsapp intensiveerde. Hij volgde me intensief en las met grote belangstelling mijn blogs. Dat was een hele eer en erkenning. Hij stuurde me veel weerkaarten als ik op een grote oversteek ging. Ik zal hem en het contact gaan missen. Deze reis naar Gambier draag ik op aan Kapitein Snijders!

De rest van de ochtend maak ik de blog klaar om online te kunnen plaatsen. Een heel werk. Vanmiddag gaan we misschien nog wat boodschappen doen in de supermarkt. Morgen de laatste verse groentes en fruit. We hebben besloten dat we dinsdag morgen aan de grote reis gaan beginnen. Er is wat wind zichtbaar in de komende week. Maar ook een paar windstille dagen. Erg spannend. Ik zal proberen elke week een stukje te schrijven. Maar het kan zijn dat ik vanaf nu om de twee weken een blog uitbreng. We zetten voorlopig koers richting Gambier in Frans-Polynesië.  Zo’n 4000 mijl  varen.

Het zal de langste reis tot nu toe worden met Abayomi . Als het meezit een reis van ongeveer 25 tot 30 dagen. Als we niet te veel windstille dagen krijgen. Maar 38 dagen is ook niet uitgesloten. Wish us luck 😊 in de opmerkingen onder deze blog

Later xoxo